...το νέο Αλβανικό ΛεξικόΤου ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΥΜΝΙΟΥ
Μετά την περίφημη εγκυκλοπαίδεια των Σκοπίων και την σωρεία αντιδράσεων (Αλβανία, Βουλγαρία, Μεγάλη Βρετανία), για τα ανιστόρητα γραφόμενά της, σειρά κατά του κύματος των ανθελληνικών επιθέσεων πήρε η Αλβανία του Σαλί Μπερίσα.
Επιχειρείται ευθεία παραχάραξη και οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας της Ηπείρου, ενώ υποβαθμίζεται η παρουσία της ελληνικής μειονότητας που ζει στις πατρογονικές της εστίες. Η επιθετική αυτή στάση πηγάζει μέσα από την Ακαδημία Επιστημών της Αλβανίας και στηρίζεται από τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Σαλί Μπερίσα, γνωστό αμφιλεγόμενο πολιτικό πρόσωπο, με αδιαφανή «κριτήρια» και εν γένει τοποθετήσεις έναντι της Ελλάδας.Στην εισαγωγή του Λεξικού αυτού, μάλιστα, η Αλβανική Ακαδημία επισημαίνει ότι «το λεξικό είναι «εθνικού χαρακτήρα», καθώς το περιεχόμενό του αφορά τα αλβανικό έθνος και την πατρίδα του».
Στους δύο τόμους του Λεξικού διατυπώνονται οι γνωστοί αλβανικοί ισχυρισμοί, καθώς με. επιστημονικό τρόπο «επιβεβαιώνεται» η διαχρονικά αλβανική ταυτότητα της Ηπείρου, της Άρτας, των Ιωαννίνων, της Πρέβεζας και της Ηγουμενίτσας, οι οποίες, μάλιστα, σύμφωνα με την Αλβανική Ακαδημία, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων. Εμφανίζονται, δηλαδή, όλες αυτές οι περιοχές ως κατακτημένες από τον ελληνικό στρατό που, τελικά, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.
Μεγάλα αποσπάσματα του Λεξικού, αλλά και η φιλοσοφία που το διαπνέει, υπηρετούν τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και καλλιεργούν τις αλυτρωτικές διαθέσεις των «Τσάμηδων», προσφέροντας ιστορικό και πολιτικό άλλοθι.
Στο Λεξικό επιχειρείται η παραχάραξη και η οικειοποίηση της Ελληνικής ιστορίας της Ηπείρου, ενώ υποβαθμίζεται η παρουσία της ελληνικής μειονότητας στις περιοχές που αποτελούν τις πατρογονικές εστίες τους.
Στο Λεξικό δεν υπάρχει λήμμα για τον εθνικό, δημογραφικό και γεωγραφικό προσδιορισμό της εθνικής ελληνικής μειονότητας. Αλλά και στις περιπτώσεις που υπάρχει λήμμα, οι αναφορές είναι ιδιαίτερα προβληματικές, όπως, π.χ., στην περίπτωση της Δρόπολης, όπου ακόμη και το κομμουνιστικό καθεστώς είχε αποδεχθεί τον μειονοτικό χαρακτήρα της περιοχής. Το Λεξικό αναφέρει ότι οι Έλληνες μειονοτικοί κάτοικοί της δεν είναι αυτόχθονες, χωρίς καν να αναφέρει πώς και πότε εγκαταστάθηκαν στην περιοχή.!
«Σε σχέση με το πότε και τις συνθήκες κατά τις οποίες εγκαταστάθηκε ελληνικός πληθυσμός στη Δρόπολη, καθώς και με τον τόπο προέλευσής τους έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις», αναφέρει χαρακτηριστικά το Λεξικό (σελ. 537). Διατυπώνεται, μάλιστα, ο ισχυρισμός ότι δύο χωριά, η Φραστάνη και η Λιουγκάρη, είναι αλβανικά.Σε άλλα χωριά, όπως το Φοινίκι, το Αλίκο, η Δίβρη, το Μεσοπόταμο, επιχειρείται να αμφισβητηθεί ο αμιγώς ελληνικός χαρακτήρας τους και υπάρχει απλώς η αναφορά ότι «στην πλειοψηφία ο πληθυσμός ανήκει στην ελληνική μειονότητα».
Στο πλαίσιο της επιχείρησης αυτής, εξαφανίζεται απολύτως η ελληνική ταυτότητα περιοχών κοντά σε περιοχές «Τσάμηδων», όπως είναι η Λιβαδιά, αλλά και η ίδια η Χιμάρα. Ακόμη όμως και για τα ελληνικά χωριά, προκειμένου να επισημανθεί η υποτιθέμενη αλβανική ταυτότητά τους, αναφέρονται, συγχρόνως, οι ονομασίες που είχαν δώσει οι Αλβανοί μπέηδες στα χωριά επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή τα αλβανικά ονόματα που είχε δώσει το κομμουνιστικό καθεστώς.
Στο Λεξικό εξαφανίζεται ή μειώνεται (με αναφορές ότι «κατάγεται από γονείς ελληνικής εθνικότητας») η ελληνική ταυτότητα επιφανών προσωπικοτήτων της ελληνικής μειονότητας. Από την μεταχείριση αυτή δεν ξέφυγε ούτε ο πιο γνωστός στρατευμένος με το κομμουνιστικό σύστημα μειονοτικός συγγραφέας, Πάνος Τσούκας.
Μελανή σελίδα στην υπόθεση του Λεξικού είναι ότι στην ομάδα των συγγραφέων περιλαμβάνονται και κατ' ευφημισμόν μειονοτικοί, όπως ο Φίλιππος Λίτσος (θεωρητικός του υποτιθέμενου ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού εναντίον της Αλβανίας) και ο Νίκος Ρόγκας. Στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Ενωμένης Ευρώπης, δυστυχώς, φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα κρατίδια των Βαλκανίων αδυνατούν να απαγκιστρωθούν από την εθνικιστική και επεκτατική τους πολιτική.
Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας καταδικάζει την έκδοση του Λεξικού, εφόσον δεν υπηρετεί την επιστήμη, αλλά αντιθέτως, συμφέροντα και αντιλήψεις που είναι επιζήμιες για την ειρήνη στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο. 
