Ένα απόσπασμα από την αλβανο-σκοπιανή ιστοσελίδα «Νέος Οδηγός Μακεδονίας».
Αναφερόμαστε συχνά για το αλβανικό στοιχείο της πΓΔΜ και τις τριβές που παρουσιάζονται στις σχέσεις τους με τους σλαβομακεδόνες.
Ας δούμε πως βλέπουν οι Αλβανοί ως σύνολο τους Μακεδόνες αλλά και πως τους Σλαβομακεδόνες.
Πιστεύουμε πως είναι θετικό να μπορούμε να ξέρουμε τι εννοούν, οι Αλβανοί των Σκοπίων, όταν λένε «μακεδονικό έθνος» και «μακεδονική ταυτότητα»
Ας δούμε, λοιπόν:
Ο Μακεδονικός Λαός
Μιλούν τη σλαβομακεδονική γλώσσα, μια νότιο σλαβική γλώσσα. Η συντριπτική πλειοψηφία των εθνικά Μακεδόνων ζουν στη «Δημοκρατία της Μακεδονίας», αν και υπάρχουν επίσης μειονοτικές κοινότητες στην γειτονική Σερβία, Ελλάδα, Αλβανία και Βουλγαρία, καθώς και στις κοινότητες της διασποράς σε διάφορες άλλες χώρες.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Μακεδόνων ζει στην κοιλάδα του ποταμού Βαρδάρη, που είναι η κεντρική περιοχή της πΓΔΜ και αποτελούν περίπου 64,18% του πληθυσμού της χώρας (1.297.981 άτομα, σύμφωνα με την απογραφή του 2002).
Μικρότερος αριθμός ζει στην ανατολική Αλβανία, νοτιοδυτική Βουλγαρία, βόρεια Ελλάδα, και τη νότια Σερβία, ως επί το πλείστον στις μεθοριακές περιοχές της πΓΔΜ.
Ένας μεγάλος αριθμός Μακεδόνων που μετανάστευσε στο εξωτερικό βρίσκεται στην Αυστραλία, ΗΠΑ, Καναδά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες: Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Αυστρία, κλπ.
Μικρότερος αριθμός ζει στην ανατολική Αλβανία, νοτιοδυτική Βουλγαρία, βόρεια Ελλάδα, και τη νότια Σερβία, ως επί το πλείστον στις μεθοριακές περιοχές της πΓΔΜ.
Ένας μεγάλος αριθμός Μακεδόνων που μετανάστευσε στο εξωτερικό βρίσκεται στην Αυστραλία, ΗΠΑ, Καναδά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες: Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιταλία, Αυστρία, κλπ.
Η προέλευση και η ταυτότητα
Η γεωγραφική περιοχή της (ιστορικής) Μακεδονίας, η οποία καλύπτει τμήματα της Βουλγαρίας της Ελλάδας, και της πΓΔΜ, έχει κατοικηθεί από μια ποικιλία λαών,: Έλληνες, τους Σλάβους, Αλβανούς, Βουλγάρους, Εβραίους, Τούρκους, Σέρβους, Ρομ και Βλάχους.
Η γεωγραφική περιοχή της (ιστορικής) Μακεδονίας, η οποία καλύπτει τμήματα της Βουλγαρίας της Ελλάδας, και της πΓΔΜ, έχει κατοικηθεί από μια ποικιλία λαών,: Έλληνες, τους Σλάβους, Αλβανούς, Βουλγάρους, Εβραίους, Τούρκους, Σέρβους, Ρομ και Βλάχους.
Ως παλαιότερη αναφορά, καταγράφεται η συνεχής παρουσία των Ελλήνων (που είναι επίσης γνωστοί και ως Μακεδόνες).
Στη Βουλγαρία, και σε κάποιο βαθμό στην Ελλάδα, υπάρχει αμφισβήτηση κατά πόσον οι Μακεδόνες αποτελούν χωριστή εθνική ομάδα. Απλοί άνθρωποι αλλά και ακαδημαϊκοί στις χώρες αυτές τους χαρακτηρίζουν ως βουλγαρικό φύλο.
Η πλειονότητα των Διεθνών Οργανισμών θεωρούν τους σύγχρονους (σλαβο)Μακεδόνες των Σκοπίων ως μια ξεχωριστή πολιτιστική οντότητα αλλά όχι και εθνική.
Οι ιστορικοί ανάγουν χρονικά, την άφιξη των Σλάβων στη Μακεδονία και τα Βαλκάνια περί τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ.
Οι ιστορικοί ανάγουν χρονικά, την άφιξη των Σλάβων στη Μακεδονία και τα Βαλκάνια περί τον 6ο και 7ο αιώνα μ.Χ.
Υποτίθεται πως τότε υπήρχε μια φυλετική ομάδα Μακεδόνων που δεν έφτασε μέχρι τον 20ο αιώνα. Η ταυτότητα των Μακεδόνων στη διάρκεια των βυζαντινών αιώνων εκφράζεται κυρίως μέσα από την ελληνικότητά τους. (Any Macedonian identity during the Byzantine centuries is mostly expressed through the Greek medium.)
Στη διάρκεια της οθωμανικής κυριαρχίας, δεν υπάρχει καμία τεκμηρίωση που να πιστοποιεί κάποια ειδική «μακεδονική εθνική ταυτότητα» υπήρχαν μόνο Σλάβοι και Έλληνες μέχρι τον 20ο αιώνα.
Από τον 17ο αιώνα συγγραφείς οι οποίοι δήλωναν ότι είναι ‘Μακεδόνες’ στα περιεχόμενα των ελληνικών βιβλίων τους, ανήκαν στο ελληνικό έθνος.
( authors who declared themselves 'Macedonian' did so in the context of publishing Greek books and belonging to the Greek nation).
Τον 19ο αιώνα οι εθνογράφοι και οι ταξιδιώτες σε γενικές γραμμές προσδιόριζαν τους σλαβόφωνους ως Βούλγαρους τουλάχιστον μέχρι την περίοδο μεταξύ του 1878 και 1912, όταν οι αντίπαλες προπαγάνδες της Σερβίας, Ελλάδας και Βουλγαρίας κατάφεραν να διευθετήσουν τον σλαβόφωνο πληθυσμό της Μακεδονίας μέσα σε τρία διαφορετικές ομάδες, τους φιλοσερβικούς, τους φιλέλληνες, και τους βουλγαρόφιλους (Henry Brailsford).
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρξαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ των σερβόφιλων τσέτνικς (που προέρχονταν από τη Μακεδονία) και των Βουλγαρόφιλων κομιτατζήδων που προέρχονταν από τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας.
Οι τελευταίοι δείχνουν μια έλλειψη διάθεσης να σχηματίσουν ένα εθνικό μακεδονικό κράτος.
Τα βασικά γεγονότα στη διαμόρφωση μιας ξεχωριστής μακεδονικής ταυτότητας έτσι προέκυψαν, κατά το μισό του 20ου αιώνα και στον απόηχο των βαλκανικών πολέμων του 1912-1913 και ιδίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος-albanur-net
Τον 19ο αιώνα οι εθνογράφοι και οι ταξιδιώτες σε γενικές γραμμές προσδιόριζαν τους σλαβόφωνους ως Βούλγαρους τουλάχιστον μέχρι την περίοδο μεταξύ του 1878 και 1912, όταν οι αντίπαλες προπαγάνδες της Σερβίας, Ελλάδας και Βουλγαρίας κατάφεραν να διευθετήσουν τον σλαβόφωνο πληθυσμό της Μακεδονίας μέσα σε τρία διαφορετικές ομάδες, τους φιλοσερβικούς, τους φιλέλληνες, και τους βουλγαρόφιλους (Henry Brailsford).
Στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρξαν πολλές συγκρούσεις μεταξύ των σερβόφιλων τσέτνικς (που προέρχονταν από τη Μακεδονία) και των Βουλγαρόφιλων κομιτατζήδων που προέρχονταν από τους σλαβόφωνους της Μακεδονίας.
Οι τελευταίοι δείχνουν μια έλλειψη διάθεσης να σχηματίσουν ένα εθνικό μακεδονικό κράτος.
Τα βασικά γεγονότα στη διαμόρφωση μιας ξεχωριστής μακεδονικής ταυτότητας έτσι προέκυψαν, κατά το μισό του 20ου αιώνα και στον απόηχο των βαλκανικών πολέμων του 1912-1913 και ιδίως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος-albanur-net