Αυτή την περίοδο στα νότια και τα βόρεια σύνορά μας δημιουργήθηκαν τεράστιες υπεραγορές για τους γείτονες μας.
Η αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ, στην Ελλάδα (στο 23%) και στη Ρουμανία (στο 24%),δημιούργησε μια απρόσμενη ευκαιρία να αναζωογονήσουμε την οικονομία μας, χωρίς να αυξήσουμε τη φορολογία μας. Τα μέτρα κατά της κρίσης ανεβάζουν το τζίρο των εμπορικών καταστημάτων, στο τέλος κάθε εβδομάδας με τις αγορές φτηνών αγαθών για το σπίτι.
Αυτή η τουριστική αγορά διαφέρει ριζικά από την τουριστική αγορά που υπήρχε πριν μερικά χρόνια, όταν οι Έλληνες είχαν εισβάλλει , κυριολεκτικά, στα ράφια των καταστημάτων με είδη ένδυσης στο Πετρίτς και το Σαντάνσκι, ξοδεύοντας συγχρόνως εκατοντάδες ευρώ σε ταβέρνες κοντά στα σύνορα.
Κάποτε ήταν ένας ελκυστικός προορισμός, ακόμη και για παρέες ελίτ, με ταξίδια σε όλη τη χώρα, μια διέξοδος του Σαββατοκύριακου.
Σε αντίθεση, τώρα, τα ‘ψώνια’ είναι περιορισμένα, περιορίζονται σε είδη πρώτης ανάγκης, τα οποία στην Ελλάδα τείνουν να γίνουν είδη πολυτελείας, τουλάχιστον όσο αφορά τις τιμές.
Μετά την εμπορική αγορά, δεύτερος προορισμός είναι ο οδοντιατρικός τουρισμός, μέχρι πρότινος προτιμούσαν τη Βρετανία, την περίοδο όμως αυτή, οι γείτονες Έλληνες, προτιμούν τη Βουλγαρία.
Πολλοί από αυτούς έχουν έρθει σε οδοντίατρο, σε αυτήν την πλευρά των συνόρων, όπου οι τιμές είναι πολύ προσιτές. Είναι σημαντικό να κερδίσουμε από την άνοδο των τιμών (στην Ελλάδα) και αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε με τις χαμηλές τιμές μας.
Υπάρχει όμως ένα παλιό έθιμο των φτωχών της Βουλγαρίας, όταν βλέπουν τον τζίρο να ανεβαίνει, αυξάνουν τις τιμές, για να κερδίσουν ακόμη περισσότερα.
Δεν είμαστε χαιρέκακοι με τους γείτονες μας για τον τρόπο που εξελίχθηκαν τα πράγματα, τουλάχιστον, ας πάρουμε αποζημίωση για την οικονομική ζημιά που υπέστη η χώρα μας στη διάρκεια των ελληνικών διαμαρτυριών και των απεργιών πέρσι.
Εκείνη την περίοδο τα φορτηγά μας περίμεναν ουρές στα σύνορα επί ημέρες, ενώ οι (Έλληνες) αγρότες διαμαρτύρονταν και η χώρα μας δεν έλαβε ούτε μια δεκάρα αποζημίωση.
Κατά παράδοξο τρόπο, όταν οι γείτονες κάνουν απεργίες – και αυτές γίνονται με βυζαντινούς ρυθμούς- περισσότερο υποφέρει η δική μας οικονομία παρά η δική τους.
Η ζημιά των βούλγαρων μεταφορέων δεν αποζημιώθηκε και να μην ομιλήσουμε για τα νεύρα τους…
Η σημερινή κρίση μας δίνει την ευκαιρία να κερδίσουμε, τουλάχιστον, αυτά τα οποία μας χρωστάνε οι γείτονες και που δεν θα μας τα δώσουνε ποτέ.
Ακριβώς, γιατί αυτό είναι το στυλ τους: να πληρώνουν οι άλλοι όταν αυτοί τα σκατώνουν…
Για τις μικρές κοινωνίες της νότιας Βουλγαρίας, αυτό που συμβαίνει τώρα είναι μια μοναδική ευκαιρία για οικονομική άνθιση με το χρήμα που ρίχνεται στην αγορά και να μετριασθεί, επιτέλους, η αίσθηση της οικονομικής κατάρρευσης.
Αργά ή γρήγορα το όφελος θα γίνει αισθητό και αλλού, οι ραγδαίες εξελίξεις των διασυνοριακών συναλλαγών, τελικά, θα ενισχύσουν και την εγχώρια παραγωγή, τουλάχιστον στον τομέα των τροφίμων .
Έτσι, τελικά, η κρίση θα μπορούσε να μας διδάξει πώς να κερδίζουμε. Και ίσως δικαιολογήσει, επιτέλους, το περίφημο σύνθημα ότι: κρίση σημαίνει πραγματική ευκαιρία.
Ας ελπίσουμε ωστόσο ότι δεν είναι μόνον το κέρδος σε όλη αυτήν την υπόθεση. Να συνειδητοποιήσουμε ότι όλοι είμαστε μια γειτονιά και όχι μόνο αριθμοί που ανεβοκατεβαίνουν.
Γιατί ζούμε τελικά στο ίδιο σπίτι, και πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να σβήσουμε από το μυαλό μας τις διαφορές στον τρόπο ζωής, να σβήσουμε ακόμη και τις διαφορές στις τιμές μας.
Стела Стоянова - 5 Ιουλίου 2010
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος