Εκείνους που θέλουν την ενσωμάτωση της Ρωσίας στη Συμμαχία, εκείνους που την βλέπουν ακόμη ως ένα δυνητικό εχθρό και αυτούς που βλέπουν, πάνω από όλα, μόνο τις σχέσεις τους με την Ουάσιγκτον .
Στη διάρκεια μιας, σχεδόν, πεντηκονταετίας ψυχρού πολέμου το ΝΑΤΟ υιοθέτησε τέσσερις στρατηγικές έννοιες για την υπόστασή του.
Η συζήτηση που διεξήχθη στις 14 Οκτωβρίου από τους Υπουργούς Άμυνας και των Εξωτερικών, της Συμμαχίας, είναι η τρίτη από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Το θέμα της Ρωσίας ήταν ένα τα αμφιλεγόμενα της συζήτησης, γράφει η ρουμανική εφημερίδα «Romania Libera”, επικαλούμενη δημοσίευμα της πολωνικής εφημερίδας ‘Dziennik’.
Η πολωνική πλευρά θεωρεί εξαιρετικά αμφίβολη την ιδέα να συμπεριληφθεί η Ρωσία στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας.
Ωστόσο, η πρόταση αυτή υπερασπίστηκε σθεναρά από τον Γενικό Γραμματέα του Οργανισμού, Anders Fogh Rasmussen.
Σύμφωνα με αυτόν στην οικοδόμηση της αντιπυραυλικής ασπίδας της Δύσης, που σχεδιάζεται από την Ουάσιγκτον, πρέπει να συμμετέχει και η Ρωσία, αφού σκοπό έχει την προστασία της Ευρώπης από επιθέσεις που προέρχονται από τη Μέση Ανατολή.
Οι προτάσεις του Ράσμουσεν, απεικονίζουν, σαφώς, τις συγκρούσεις μέσα στο ΝΑΤΟ.
Το αμερικανικό συμβουλευτικό γραφείο ‘Stratfor’ εντόπισε τρεις ομάδες χωρών που αντιτίθενται ως προς τα μελλοντικά σχέδια στης Συμμαχίας.
Αυτές είναι: ο πυρήνας της Ευρώπης, Γερμανία, Γαλλία και οι σύμμαχοι στη νότιο Ευρώπη, οι ‘ατλαντιστές’ όπως Βρετανία και χώρες της Benelux, και οι χώρες που αποτελούνται από νεότερα μέλη του ΝΑΤΟ στην Κεντρική Ευρώπη.
Η πρώτη ομάδα των χωρών συνηγορεί στην ένταξη της Ρωσίας στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφάλειας.
Η δεύτερη ομάδα διατείνεται πως το ΝΑΤΟ οφείλει να αναπτύξει στενότερες σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ως πρωτεύοντα στόχο θέτει την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Η τρίτη ομάδα θεωρεί τη Ρωσία ως απειλή για τη συμμαχία και θέτει ως πρωτεύοντα ρόλο της Συμμαχίας την υποστήριξη των συμμάχων σε περίπτωση επίθεσης από την Ανατολή είτε σε κλασική μορφή επίθεσης είτε μέσα στον κυβερνοχώρο.
Στις 14 Οκτωβρίου ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φόγκ Ράσμουσεν παρουσίασε ένα δεκασέλιδο σχέδιο στρατηγικής αντίληψης, προσπαθώντας να βρει μια συμβιβαστική λύση μεταξύ των τριών αυτών τάσεων.
«Η υπεράσπιση των 900 εκατομμυρίων ανθρώπων των χωρών μελών του ΝΑΤΟ πρέπει να παραμείνει στο επίκεντρο της αποστολής μας. Αυτό όμως θα επιτευχθεί λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες προκλήσεις και πρωτοβουλίες που εκτείνονται πέρα από τα τυπικά καθήκοντα της συμφωνίας», τόνισε ο Ράσμουσεν.
‘Μια λέσχη συζητήσεων’
Τα ευαίσθητα θέματα είναι ακόμη πολλά. Στο δόγμα του ΝΑΤΟ εμπεριέχονται και οι οικονομικοί πόροι που οι Σύμμαχοι οφείλουν να πληρώνουν σε περιόδους κρίσεις προς όφελος της κοινής άμυνας.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα επιδιώξουν την ένταξη και άλλων μελών, αν συνεχίζουν να μειώνουν τις αμυντικές δαπάνες τους οι Ευρωπαίοι.
Η Βρετανία ανακοίνωσε ότι θα μειώσει τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 10%. Ο βρετανικός στρατιωτικός προϋπολογισμός ανέρχεται στα 42,5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως και είναι ο δεύτερος στα υψηλότερα της Ευρώπης, μετά από αυτόν της Γαλλίας.
Με τη σειρά της η Γερμανία ανακοίνωσε μείωση των δαπανών της έως και 6,3 δις ευρώ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, εκδήλωσε τους φόβους του για μετασχηματισμό της Συμμαχίας σε μια λέσχη συζητήσεων όπου θα καταργείτο ο κανόνας της ομοφωνίας, μια διαδικασία που διέπει τη λήψη αποφάσεων της Συμμαχίας για 61 χρόνια.
Εξάλλου ο Ράσμουσεν, εξέφρασε τη θέση να δίνεται σε περιόδους κρίσεων διευρυμένες εξουσίες στον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ, αντάξιες για μια πραγματική αρχηγία στη Συμμαχία.
Η ιδέα αυτή δημιούργησε σκεπτικισμό μεταξύ των ευρωπαϊκών μελών του ΝΑΤΟ.
Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος