Φεβρουάριος 11, 2011.
Στα δέκα χρόνια της πρωθυπουργίας Τόνι Μπλερ, στο Ηνωμένο Βασίλειο, έγιναν πολλά απροσδόκητα πράγματα.
Αν και το Εργατικό Κόμμα, του οποίου ήταν αρχηγός, είχε καθοριστεί ως κεντροαριστερό κόμμα, εντούτοις αποτέλεσε τον στενότερο σύμμαχο των ΗΠΑ, του προέδρου Τζορτζ Μπους.
Φέροντας το προσωπείο του σοσιαλιστή ηγέτη, φρόντισε- όσο κανείς άλλος από το προηγούμενους σοσιαλιστές- την αύξηση των κερδών των πλουσίων χαλαρώνοντας, συγχρόνως, τον έλεγχο των βρετανικών τραπεζών.
Το πιο εκπληκτικό, όμως, ήταν το τελευταίο του ταξίδι, ως πρωθυπουργός, το 2007. Αυτό έγινε, μόλις λίγους μήνες πριν αποσυρθεί από τα καθήκοντά του.
Με το βλέμα στη Λιβύη
Πριν από έξι χρόνια, ο αρχιπράκτορας των λιβυκών μυστικών υπηρεσιών, Αμπντέλ Βασσέτ Αλί αλ-Μεγκράχι, καταδικάστηκε για μαζική δολοφονία με βόμβα την οποία τοποθέτησε το Δεκέμβριο του 1988, σε Boeing των παναμαϊκών αερογραμμών.
Το αεροπλάνο εξερράγη πάνω από το Lockerbie της Σκωτίας, σκοτώθηκαν, τότε, όλοι οι 259 επιβάτες και το ενδεκαμελές πλήρωμα.
Ωστόσο, κανείς δεν κατηγορήθηκε για το φόνο της Yvonne Fletcher, αστυνομικίνας, όταν πυροβολήθηκε από μυστηριώδη σφαίρα που εκσφενδονίστηκε από τη Λιβυκή Πρεσβεία τον Απρίλιο του 1984.
Επιπρόσθετα η Λιβύη ήταν ο κύριος προμηθευτής όπλων και πυρομαχικών του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού (IRA), που στις ‘επεμβάσεις’ του, έχουν σκοτωθεί πάνω από χίλια άτομα.
Πέρα από όλα αυτά και πολλών άλλων τα οποία είναι καταγεγραμμένα από τις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, ο Μπλερ, στις 29 Μαΐου του 2007, επισκέφθηκε τη Λιβύη για να συναντηθεί με τον δικτάτορα, Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία το 1969 και φέρει την κύρια ευθύνη για όλα αυτά τα εγκλήματα.
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’90, η Λιβύη είχε υποστεί μια σειρά διεθνών κυρώσεων, ωστόσο αυτές δεν επηρέασαν τις εξαγωγές πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη χώρα.
Ο Καντάφι αναγκάστηκε, τελικά να προβεί σε παραχωρήσεις, για να απαλλαγεί από τα στίγματα των κατηγοριών που αμαύρωναν την εικόνα της Λιβύης.
Το 1999, απέστειλε στο ευρωπαϊκό δικαστήριο ( η δίκη της Σκωτίας, γινόταν στην Ολλανδία) και ένα άλλο άτομο, ύποπτο, για την αναφερόμενη βομβιστική επίθεση στο παναμαϊκό Μπόινγκ.
Στη συνέχεια το 2003, εγκατέλειψε το πρόγραμμα για τη δημιουργία πυρηνικών και χημικών όπλων και αναγκάστηκε να πληρώσει 2,7 δις δολάρια ως αποζημίωση στα θύματα του Λόκερμπι.
Έτσι, η Λιβύη έγινε η πρώτη χώρα που διεγράφη από τον κατάλογο των χωρών που υποστηρίζουν την διεθνή τρομοκρατία (σύμφωνα με έγγραφο του αμερικανικού State Department).
2007: Η αλλαγή των αγγλο-λιβυκών σχέσεων
Τέλη Μαΐου ο Μπλερ επισκέπτεται την Λιβύη. Τον συνοδεύουν κυβερνητικοί αξιωματούχοι και δεκάδες επιχειρηματίες.
Από το αεροδρόμιο της Τρίπολης, μετεπιβιβάζονται σε λιβυκά αεροσκάφη με πορεία στη γενέτειρα του Λίβυου ηγέτη, τη Σύρτη. Και από εκεί μέσα από την έρημο της Σαχάρας, έφθασαν στη σκηνή, τύπου Βεδουίνων, όπου έμενε ο συνταγματάρχης Καντάφι.
Η σχέση των δύο ανδρών τα τελευταία χρόνια είχε βελτιωθεί εξαιρετικά. Μιλούσαν στο τηλέφωνο, όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά, αποκαλώντας ο ένας τον άλλον με το μικρό του όνομα.
Σκοπός και στόχος της επίσκεψης, ήταν η σύναψη οικονομικών συμφωνιών. Από τους πιο επιφανείς επιχειρηματίες που συνόδευαν τον Βρετανό πρωθυπουργό αναφέρονται ο πωλητής της General Dynamics, ο κατασκευαστής σύγχρονων βρετανικών πυραύλων και ο διευθυντής της γιγαντιαίας πετρελαϊκής εταιρείας BP.
Το κύριο αίτημα του Καντάφι ήταν να συνάψει συμφωνία για τη μεταφορά των Λίβυων κρατουμένων από τις φυλακές του Grinak-κοντά στη Γλασκώβη- στις φυλακές της Λιβύης.
Αυτό βασιζόταν σε διεθνείς συνθήκες που επιτρέπουν στους αλλοδαπούς κρατουμένους να εκτίουν τις ποινές τους στις φυλακές της χώρας καταγωγής τους.
Το κώλυμα ήταν, ό, τι η ετυμηγορία των Δικαστών της Σκωτίας, για τον Μεγκράχι, δεν μπορούσε να δοθεί χάρη, τουλάχιστον, στα πρώτα 20 χρόνια της ποινής του.
Ως εκ τούτου, ήταν δύσκολο το αίτημα του Λίβυου Συνταγματάρχη.
Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ένα ‘παράθυρο’.
Η επιστροφή του Μεγκράχι
Ο Καντάφι ήταν απόλυτος. Ήθελε την επιστροφή του τρομοκράτη.
Για να μην μακρυγορούμε, ο Μεγκράχι επέστρεψε στη Λιβύη στις 20 Αυγούστου του 2009, δύο χρόνια μετά την αναχώρηση του Τόνι Μπλερ από την εξουσία. Αφέθηκε ελεύθερος, όχι βάσει των διεθνών συνθηκών για τη μεταφορά των κρατουμένων, αλλά με ένα άλλο ‘παράθυρο’.
Ο επικεφαλής της υγειονομικής υπηρεσίας των φυλακών της Σκωτίας Dr Andrew Fraser, διαβεβαίωσε ότι ο Μεγκράχι πάσχει από καρκίνο του προστάτη και ότι του απέμειναν τρεις μήνες ζωής.
Οι ιατρικές γνωματεύσεις του Φρέιζερ υποστηρίχθηκαν από τον πιο επιφανή βρετανό ογκολόγο, τον Δρ Karol Sikora. Ο υπουργός Δικαιοσύνης της Σκωτίας, Kenny Makaskil, αποφάσισε να εκδόσει τον Μεγκράχι για ‘ανθρωπιστικούς λόγους’.
Ο Μεγκράχι μεταφέρθηκε πανηγυρικά στην Τρίπολη. Και μέχρι σήμερα, Φεβρουάριος του 2011, …επιμένει να βρίσκεται στη ζωή…
Ο πρόεδρος Ομπάμα είχε δηλώσει ότι η απελευθέρωση του τρομοκράτη προκάλεσε ‘έκπληξη απογοήτευση και θυμό’. Αμερικανοί γερουσιαστές εξέφρασαν την υποψία ότι η απόφαση της βρετανικής κυβέρνησης υπαγορεύτηκε από οικονομικά συμφέροντα.
Ο Μπλέρ κερδίζει 30 εκατομμύρια δολάρια ετησίως
Ακόμη η Insurance Corporation της Ζυρίχης πληρώνει 3 εκατομμύρια δολάρια κατ’ έτος για υπηρεσίες από την συμβουλευτική εταιρεία την οποία έχει δημιουργήσει, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κίσινγκερ. Μεγάλοι πελάτες της εταιρείας αυτής είναι η κυβέρνηση του Κουβέιτ, το Ταμείο Επενδύσεων του Άμπου Ντάμπι κ.α.
Ο Μπλερ μετά την πρωθυπουργία του, ως εντεταλμένος της JP Morgan Chase έχει επισκεφθεί τη Λιβύη έξι φορές, αναπτύσσοντας μεγάλες εμπορικές σχέσεις, σύμφωνα με ανώνυμες πηγές βρετανών αξιωματούχων.
«Η γοητεία του πρώην βρετανού πρωθυπουργού στον Καντάφι είναι αποτελεσματική», δηλώνουν οι πηγές αυτές.
Εξάλλου ο Σαΐφ αλ –Ισλάμ, γιος του Καντάφι, ο οποίος προωθείται για διάδοχος του πατέρα του στην εξουσία, δήλωσε το περασμένο καλοκαίρι ότι ο Μπερ είναι «προσωπικός φίλος της οικογένειας και έρχεται τακτικά στη Λιβύη από τότε που έφυγε από την πολιτική».
--