Μάρτιος 22, 2011.
 |
| Πλάνο από την σκοπιανή τηλεόραση του Δικαστηρίου της Χάγης |
Βασικό σημείο αναφοράς είναι η παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας πΓΔΜ-Ελλάδας , 1995
Στο άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας (1) δεν συμφωνείται μόνο να μην παρεμποδιστεί η ένταξη της πΓΔΜ σε διεθνείς οργανισμούς, αλλά αποτρέπει την Ελλάδα να ασκήσει πίεση που θα έχει ως στόχο τον αποκλεισμό της πΓΔΜ.
Οι αντιπρόσωποι των Σκοπιανών στη Χάγη, προσπαθούν με βασικά επιχειρήματα να αποδείξουν ότι η Ελλάδα δεν έχει εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, όπως, αυτές, απορρέουν από την Ενδιάμεση Συμφωνία, για συναίνεση στην ένταξη, της πΓΔΜ, στο ΝΑΤΟ.
«Παρόμοια ήταν η δραστηριότητα του εναγόμενου (σ.σ. της Ελλάδας) κατά τα έτη 2007 και 2008, εφαρμόζοντας μια έντονη διμερή και πολυμερή εκστρατεία (κατά της FYROM), προς τα μέλη του ΝΑΤΟ αλλά και άλλων οργανισμών, εμπίπτοντας, έτσι, σε παράβαση της εφαρμογής της παραγράφου 1 του άρθρου 11 της Συμφωνίας», ισχυρίστηκε ο Τζον Μάρφι, νόμιμος συνήγορος της πΓΔΜ.
Η Ελλάδα δεν πρέπει να επικαλείται την ανεπίλυτη διαφωνία του ονόματος ως λόγο για την στάση της. Το πρόβλημα με το όνομα και η Ενδιάμεση Συμφωνία, είναι σαφώς, ανεξάρτητα θέματα, όπως άλλωστε ανεξάρτητη είναι η αγωγή αυτή, από τις διαπραγματεύσεις που γίνονται με το όνομα.
Οι συνήγοροι της πΓΔΜ θα επικεντρωθούν αποκλειστικά στο κομμάτι στο οποίο η Ελλάδα δεν συνηγόρησε υπέρ της FYROM, δημιουργώντας, στην ουσία, ένα πρόβλημα. Υπενθυμίζοντας, μάλιστα, τις δηλώσεις των ηγετών της νατοϊκής Συμμαχίας, οι οποίοι εκλήθησαν να συμφωνήσουν με την Ελλάδα και όλα αυτά αποτελούν σαφείς ενδείξεις ότι υπάρχει παρέμβαση της Ελλάδας, στον αποκλεισμό της FYROM.
 |
| Ο υπουργός των Σκοπίων (δ) στην ακρόαση των δικηγόρων |
«Το άρθρο 11 προβλέπει μόνο μία ορισμένη περίπτωση στην οποία μπορεί να εκδηλωθεί αντίρρηση. Αυτή είναι εάν ο αιτών προβάλλει ως όνομα της χώρας το «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στην περίπτωση αυτή ο εναγόμενος μπορεί να προβάλει ένσταση. Αλλά μηνύεται από την Ενδιάμεση Συμφωνία ότι δεν επιτρέπει σε τρίτους να αντιταχθούν, για κάθε λόγο, για τους οποίους οικειοθελώς αποφασίσουν να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 11 της παραγράφου 1» (σ.σ. δηλαδή, όταν και τα δύο μέρη παραδέχονται και αποκαλούν την FYROM, ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας») ισχυρίστηκε ο Μάρφι, συνήγορος της πΓΔΜ.
Ένα από επιχειρήματα τα οποία τίθενται, είναι να μην υποστηριχθεί η υπαγωγή στο καθεστώς της προσωρινής αναφοράς, με ενδεχόμενο φόβο, ότι, μελλοντικά, οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τον όνομα ‘Μακεδονία’. Αν δεχθούμε αυτήν την αυθαίρετη διάταξη της ερμηνείας , τότε η Ενδιάμεση Συμφωνία δεν έπρεπε να υπάρχει.
(σ.σ. ένα βασικό και πραγματικό επιχείρημα. Δηλαδή, η προσωρινή αναφορά της FYROM, ως « πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» θα έπαυε να αναφέρεται, συν τω χρόνω, από τις νατοϊκές χώρες, και αντί αυτής θα επικρατούσε, χάρις ευκολίας, η ονομασία «Μακεδονία»)
Ο συνήγορος των Σκοπίων θα διατυπώσει την άποψη ότι «η σύνταξη της ελληνικής επιχειρηματολογίας έχει ως στόχο τη δημιουργία ενός ομιχλώδους σκοπού, καθώς επικεντρώνεται να αποδείξει ότι η Συμφωνία του ’95 στην πράξη δεν τηρείται από τα Σκόπια, είπε ο Murphy.
«Σε όλα αυτά προστίθεται και η δημόσια αναγνώριση της Μπακογιάννη που δεν απορρίπτει την επίδειξη πολιτικής δειλίας «Το άρθρο 22 επισημαίνει ότι οι αποφάσεις της συμφωνίας δεν πρέπει να έχουν πολιτικά κίνητρα», δήλωσεο ο Σάντς. (2)
Η υπεράσπιση από την πλευρά της Ελλάδας, κατηγορεί την πΓΔΜ, ότι παραβίασε ουσιαστικά τα τμήματα της συμφωνίας με την χρήση των λεγόμενων ελληνικών συμβόλων και την ανάγκασε να λάβει τα μέτρα αυτά. Οι συνήγοροί της αναφέρουν ότι η χώρα δεν έχει επικριθεί ποτέ και για τίποτε, για τη τήρηση της ενδιάμεσης συμφωνίας, σε αντίθεση με την πΓΔΜ. Μάλιστα, περιμένουν την ετυμηγορία του Δικαστηρίου να δικαιώσει την Ελλάδα, ώστε να τηρηθεί η συμφωνία που υπεγράφη από τα δύο μέρη.
«Από την ανεξαρτησία της ενάγουσας (πΓΔΜ) έχουν τοποθετηθεί επανειλημμένως πολυάριθμα εμπόδια που εμποδίζουν στην απόλαυση των βασικών στοιχείων των κυριαρχικών δικαιωμάτων της. Η ετυμηγορία του δικαστηρίου πρέπει να απαιτήσει αυτόν τον συνεχή κατατρεγμό, να παύσει από τον εναγόμενο», δήλωσε ο καθηγητής Genevieve Burda Bastid.
Ο Murphy απορρίπτει τους ελληνικούς ισχυρισμούς
Ο συνήγορος της πΓΔΜ, Τζον Μάρφι, απέρριψε τους ισχυρισμούς της ελληνικής υπεράσπισης, ότι, δηλαδή, η ελληνική άρνηση στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, οφείλεται στην έλλειψη σχέσεων καλής γειτονίας και στην ύπαρξη αλυτρωτικής απειλής.
«Δεν υπάρχει καμία απόδειξη του αλυτρωτισμού σήμερα με δηλώσεις για την Ελλάδα» αξιολόγησε ο Μάρφι.
Επίσης, ο Βέλγος δικηγόρος Pierre Klein απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι το βέτο του Βουκουρεστίου δεν ήταν της Αθήνας, ενός κράτους δηλαδή, αλλά μια κοινή απόφαση των ηγετών της Συμμαχίας.
«Σημαντικό είναι το αποτέλεσμα. Το αντικείμενο της παρούσας υπόθεσης δεν είναι η απόφαση του ΝΑΤΟ, αλλά η απόφαση της Ελλάδας να θέσει το δικαίωμα της αρνησικυρίας για την πΓΔΜ, μια απόφαση η οποία ελήφθη πριν από την σύνοδο κορυφής του Βουκουρεστίου. Ο αποκλεισμός της FYROM είχε ήδη ανακοινωθεί και υπήρξαν Έλληνες πολιτικοί που αναφέρθηκαν τι συνιστά η παραβίαση του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας», ισχυρίστηκε ο Κλάιν.
--
Πηγές : Sitel, Deutsche Welle
(1). (σ.σ.) Τι λέει το άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας
Άρθρο 11, παράγραφος 1.
Κατά την έναρξη της ισχύος της παρούσας Ενδιάμεσης Συμφωνίας, η χώρα του Πρώτου Μέρους συμφωνεί να μην αντιταχθεί στην αίτηση ή τη συμμετοχή της χώρας του Δευτέρου Μέρους σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς των οποίων η χώρα του πρώτου μέρους είναι μέλος.
Ωστόσο η χώρα του Πρώτου Μέρους έχει το δικαίωμα να αντιταχθεί σε οποιαδήποτε συμμετοχή αναφέρεται ανωτέρω, εάν στην έκταση του, η χώρα του Δεύτερου Μέρους αναφέρεται στην εν λόγω οργάνωση ή φορέα με διαφορετικό τρόπο από ό, τι στην παράγραφο 2 του ψηφίσματος 817 (1993) του Συμβουλίου Ασφαλείας, των Ηνωμένων Εθνών)
(2)
Και το άρθρο 22
«Η παρούσα Ενδιάμεση Συμφωνία δεν στρέφεται κατά οποιουδήποτε άλλου κράτους ή οντότητας και δεν παραβιάζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις που απορρέουν από διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες, που, ήδη, ισχύουν και τις οποίες τα μέρη έχουν συνάψει με άλλα κράτη ή διεθνείς οργανισμούς».