Αύγουστος 17, 2011.
Γράφει ο Νάνο Ρουζίν / Нано Ружин- καθηγητής Πανεπιστημίου Σκοπίων
«Ο παππούς μου, μου είπε ότι όταν το είκοσι του 20ου αιώνα, διαπίστωσε ο Λένιν ότι υπάρχει μια κορυφή βουνού ύψους 7.160 μέτρων στο Παμίρ, ονομάστηκε τότε με το όνομα του ανώτατου ηγέτη της σοβιετικής ένωσης Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν.
»Μετά όμως από αρκετά χρόνια όταν προχώρησε η τεχνολογία τα όργανα έδειξαν ότι υπάρχει μια υψηλότερη κορυφή στα 7.200 μέτρα.
Τότε ο Στάλιν πρότεινε στην ηγεσία του Τατζικιστάν η υψηλότερη κορυφή να ονομαστεί Κομμουνισμός».
Αυτή, λοιπόν, η ιστορία μου θυμίζει τις κορυφές των ‘μακεδονικών’ παραδειγμάτων.
Θα ήθελα να πω στον Αϊβάν Μπουμπάκοφ – από το Τατζικιστάν, πως εμείς εδώ έχουμε μεγάλο το όνομα του Μεγάλου Αλεξάνδρου αλλά η υψηλότερη κορυφή μας ονομάζεται Τίτοφ από τον γιουγκοσλάβο ηγέτη Γιόσιπ Μπροζ Τίτο.
Είχαμε, όμως, την ευκαιρία να κατασκευάσουμε το μεγαλύτερο μνημείο στον κόσμο που είναι αφιερωμένο στον Μέγα Αλέξανδρο.
Και μην εκπλήσσεσθε που οι πολιτικοί μας είναι λάτρεις και επιθυμούν να ονομάσουν μια κορυφή ή ένα βουνό ή ένα ποτάμι ή μια λίμνη με το όνομα του ένδοξου προγόνου μας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου του Μακεδόνα.
Ο μυστηριώδης, λοιπόν, Αϊβάν Μπουμπάκοφ, που τον γνώρισα σε ένα εστιατόριο στο Βελιγράδι, ήταν από το Τατζικιστάν.
Με βαθύ σεβασμό και με μια φωνή που ενέπνεε μυστήριο της Ανατολής, μου είπε ότι προέρχονταν από τα στρατεύματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ασία, που κατέκτησαν τις βόρειες περιοχές του Τατζικιστάν. Στην περιοχή εκείνη παρέμειναν περίπου 400 με 500 πολεμιστές του Μεγάλου Αλεξάνδρου ως οπισθοφυλακή του Μεγάλου Στρατηλάτη.
Ο Αλέξανδρος είχε στρατοπεδεύσει με τη συνοδεία του και έστησε τη σκηνή του στις όχθες μιας μεγάλης λίμνης, που πήρε αργότερα το όνομά του.
Όσοι παρέμεινα στο Τατζικιστάν έμειναν για πάντα. Αποκόπηκαν από τον κύριο κορμό των στρατευμάτων του Αλεξάνδρου και δεν γνώριζαν ότι είχε πεθάνει.
Σήμερα αυτοί οι απόγονοι των Μακεδόνων αποτελούν μια ξεχωριστή κοινότητα, μια ξεχωριστή ομάδα στο Τατζικιστάν.
Αργότερα έγιναν μουσουλμάνοι, ωστόσο παρέμειναν ως μια ξεχωριστή κοινωνική ομάδα.
Στο Τατζικιστάν εξακολουθούν να κυκλοφορούν δακτυλίδια του Αλεξάνδρου τα οποία είναι φτιαγμένα με μασίφ χρυσό και φέρουν επάνω τους σκαλιστά παγώνια.
«Δεν έχουμε διπλωματικά προβλήματα με την Ελλάδα», θα πει ο Αϊβάν. Η Αθήνα είναι αδιάφορη για τις ιστορίες μας και τις αρχαίες ρίζες μας. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι με τους γείτονές μας, κυρίως με το Ουζμπεκιστάν, στη γραμμή των συνόρων. Μοιάζει τόσο πολύ με τα προβλήματα των Βαλκανίων που οι γείτονες –κράτη, έχουν πρόβλημα με τον προσδιορισμό των συνόρων και υπάρχουν εδαφικές διεκδικήσεις. Αν δεν ήσασταν γείτονες με την Ελλάδα δεν θα είχατε κανένα πρόβλημα αλλά με αυτή την γειτονική χώρα έχετε κοινή ιστορία και πιστεύετε στα ίδια ιστορικά πρόσωπα».
Οι Μακεδόνες στο Τατζικιστάν, έχουν μια πολύ θετική φήμη, όπως οι Εβραίοι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ή στα Βαλκάνια οι Βλάχοι.
«Είμαστε οι πιο ικανοί και οι περισσότεροι στο Τατζικιστάν. Μεταξύ μας υπάρχει ισχυρή σύνδεση και αλληλεγγύη».
Το Τατζικιστάν έχει 64,9% ιθαγενείς κατοίκους, οι Ουζμπέκοι 25%, οι Ρώσοι 3,5% και 6.6% διάφοροι.
Οι Μακεδόνες (απόγονοι του Αλεξάνδρου) δεν έχουν καταμετρηθεί.
Ανέφερα αυτή την ιστορία του Μακεδόνα Αϊβάν Μπουμπάκοφ για να βοηθήσω τους ερευνητές που ανησυχούν για την μακεδονική ταυτότητα και προσπαθούν να βρούν τις ρίζες μας στην εποχή της αρχαιότητας.
Έτσι, εκτός από τους Χούντζα του Πακιστάν έχουμε και του Μακεδόνες του Τατζικιστάν, συγγενείς εξ αίματος, και, ίσως, βρούμε και άλλη εθνική συγγένεια στο Κιργιστάν, στο Καζακστάν ή το Κουρδιστάν.
(σημείωση εφημερίδας Утрински весник: Ο συντάκτης του άρθρου είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο των Σκοπίων)