Φεβρουάριος
2, 2012.
Η εφημερίδα
‘Βέτσερ’ έχει μια συνέντευξη με την πρόεδρο
του Συλλόγου των Σλάβων Ιστορικών, την Νατάσα Κότλαρ- Τραΐκοβα - Наташа Котлар – Трајкова, η οποία δηλώνει ότι η αυτοαποκαλούμενη «μακεδονική» ιστορία των
Σλάβων θα ανοίξει πληγές στη Βουλγαρία
και την Ελλάδα, με την προτεινόμενη από
την Ευρωπαϊκή Ένωση, Κοινής Ομάδας, από τα κράτη αυτά, για την αναθεώρηση της ιστορίας των Σκοπίων.
Η ίδια, πιστεύει ακόμη, ότι η συνθήκη του Βουκουρεστίου
του 1913 δεν είναι σε ισχύ, αφού δηλώνει:
«Η συνθήκη του Βουκουρεστίου δεν έγραφε ότι είναι αιώνια. Οι ιστορικοί θα σας πουν ότι μια συνθήκη
διαρκεί όσο την τηρούν ... Άλλωστε, μετά τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου, έχουν
υπογραφεί πολλά άλλα διεθνή κείμενα»…
Στην ερώτηση: Πως βλέπετε το άρθρο 60 του ψηφίσματος της Επιτροπής
Εξωτερικών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την FYROM;
Η Τραΐκοβα θα πεί:
«Το
άρθρο 60 του ψηφίσματος προτείνει την
ίδρυση μιας κοινής ομάδας από τη Βουλγαρία και την Ελλάδα για την αναθεώρηση
των ιστορικών γεγονότων. Αυτό δημιουργεί ένα κρίσιμο ερώτημα, ποιοι εμπειρογνώμονες
θα κληθούν να συμμετάσχουν σε μια τέτοια επιτροπή.
Οι
ιστορικοί είναι οι πλέον κατάλληλοι για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων ή
οι πολιτικοί, οι κοινωνιολόγοι, οι φιλόσοφοι, οι συγγραφείς, οι αρχιτέκτονες
που όλοι αυτοί βλέπουν τα ιστορικά γεγονότα από άλλη σκοπιά;»
Θα
τονίσει ότι «Εμείς ως ιστορικοί, ανεξάρτητα από τις συστάσεις των ξένων για την
ενίσχυση της ακαδημαϊκής συνεργασίας, ανταλλάσσουμε απόψεις, γνώμες και
συνεργαζόμαστε, οπότε εμείς δεν έχουν πρόβλημα
στην ακαδημαϊκή επικοινωνία μας».
Για τις κοινές εκδηλώσεις που προτείνουν οι Βούλγαροι θα
απαντήσει:
«Για
να φθάσουμε στον εορτασμό των κοινών εκδηλώσεων θα πρέπει να επιτευχθεί ένα
κοινό κανονιστικό αξιών. Αυτό σημαίνει
εναρμόνιση των απόψεων των ιστορικών από διαφορετικές χώρες σε βασικά
ιστορικά γεγονότα που η πραγματικότητα απέχει πολύ αυτές.
Στην
ερώτηση: Το 1913, που καθιερώθηκαν τα σύνορα, δεν είχε δηλωθεί κανένας έθνος ως μακεδονικό…
Απάντηση: Σύμφωνα με ορισμένες απαιτήσεις του 19ου
αιώνα, οι ίδιοι οι «Μακεδόνες» είχαν δηλωθεί ως Έλληνες, Βούλγαροι, Σέρβοι.
Το κύριο
έργο της επιστήμης (της ιστορικής και της ιστορίας της λογοτεχνίας και της γλώσσας)
είναι να αναλύσει τα στάδια της ανάπτυξης για τη διαδικασία της εθνικής
γέννησης, με όλα τα χρώματα και την ποικιλία τους, όχι μόνο με σλαβικές
λεπτομέρειες.
Αν κάποιος προσπαθήσει
να αμφισβητήσει την ύπαρξη των «Μακεδόνων» (Σλάβων), αυτό μπορεί να γίνει και
με οποιαδήποτε άλλο έθνος. Θα μπορούσε, δηλαδή, κανείς να αμφισβητήσει την
ύπαρξη του βουλγαρικού έθνους, του ελληνικού, του σερβικού ή οποιαδήποτε άλλου».
Στην
ερώτηση: Πως είναι δυνατόν μερικοί ριζοσπαστικοί ιστορικοί και πολιτικοί προσπαθούν να αναθεωρήσουν την
Συνθήκη Ειρήνης του Βουκουρεστίου του 1913, εκατό χρόνια μετά την υπογραφή της;
Θα απαντήσει:
«Ο εμπαιγμός είναι να
προσπαθεί κάποιος να επιβάλλει μια λανθασμένη
άποψη! Στο Βουκουρέστι δεν έγραφε
πουθενά ότι θα ισχύσει αιώνια. Οι ιστορικοί θα σας πουν ότι μια συνθήκη διαρκεί
όσο την τηρούν … Μετά το Βουκουρέστι έχουν υπογραφεί πολλά άλλα διεθνή κείμενα».
--