Ιούνιος
1, 2013.
Στις
30 Μαΐου, σε συνέντευξή του ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, στο
λιβανικό κανάλι «Αλ Μανάρ», δήλωσε ότι τα κυβερνητικά στρατεύματα έλαβαν την
πρώτη παρτίδα των ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων (ЗРК)
С-300.
Είπε
επίσης ότι ο στρατός σύντομα θα λάβει και τα υπόλοιπα συγκροτήματα.
Η
ανακοίνωση έγινε πριν από την ενεργό δράση των δυτικών χωρών για την πρόληψη
των ρωσικών προμηθειών στη Συρία. Οι πιο σκληρές επικρίσεις εκδηλώθηκαν από την
πλευρά του Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ είχε αντιταχθεί στην άρνηση της Ρωσίας να ματαιώσει τις συμβάσεις για την προμήθεια των
S-300.
Υπό
το πρίσμα αυτό, θα πρέπει να αναλύσουμε τι μπορεί να καταστρέψει το Ισραήλ στο
πυραυλικό σύστημα S-300
με την αεράμυνά του.
Ωστόσο,
υπάρχει ένα πράγμα- ότι δεν υπάρχουν
ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των συστημάτων που διατέθηκαν.
Ίσως,
μπορούμε να μιλάμε για δύο τρεις συστοιχίες των S-300.
Διευκρινίζεται ότι κάθε τμήμα έχει 8 με 12 εκτοξευτές, δέσμη ραντάρ και
καθοδήγηση καθώς και σύστημα -κατόπιν εντολής -για εντοπισμό των ραντάρ, του
τμήματος εντολών και των σημείων ελέγχου.
Το
συγκρότημα παρέχει ταυτόχρονη εκτόξευση έως 6 στόχους, θέτοντας σε ισχύ 2
πυραύλους για τον καθένα. Το μέγιστο εύρος της καταστροφής των στόχων και
ανίχνευσης είναι από 200 έως 300 χιλιόμετρα.
Έχει,
επίσης τη δυνατότητα εντοπισμού τακτικών
βαλλιστικών πυραύλων μικρού και μέσου βεληνεκούς.
Για
την καταστολή των στόχων αυτών, το Ισραήλ, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει
μαχητικά F-16,
[ διαθέτει περίπου 300], εκ των οποίων τα 100 έχουν τροποποιηθεί, καθώς και τα F-15E
[25 κομμάτια], που είναι εξοπλισμένα με
τα αμερικανικά αντι-ραντάρ πυραύλους AGM-88 Harm (πύραυλοι που προκαλούνται από
ακτινοβολία ραντάρ), με δραστικό βεληνεκές ως και 106 χιλιόμετρα.
Κατά
την πυροδότηση σε εμβέλεια στόχων των S-300 που είναι τα 200 χλμ, ακόμη και με τη χρήση
παρεμβολών, τα ισραηλινά αεροπλάνα δεν θα είναι σε θέση να επιτεθούν στους στόχους τους.
Για
την περίπτωση πλήρους καταστολής των S-300
από την ισραηλινή πολεμική αεροπορία, θα πρέπει να γίνει μαζική επιδρομή, αλλά
κάτι τέτοιο θα υπήρχαν αναπόφευκτα ζημίες στην ισραηλινή κοινωνία και πιθανόν να
καταρρίπτονταν 20 με 25 μαχητικά, ενδεχομένως και περισσότερα.
Θα
πρέπει, επίσης, να σημειωθεί ότι η Συρία από το 2006, έχει αγοράσει από τη
Ρωσία, 36 μονάδες αντιαεροπορικών πυραυλικών συστημάτων καθώς και το όπλο
μικρής εμβέλειας Armour- C1, τα οποία παρακολουθούν αντι-ραντάρ πυραύλους
στην τελική φάση της πτήσης τους.
Είναι
υψηλής απόδοσης και μπορούν να δεχθούν ως και τέσσερις στόχους ταυτόχρονα σε
απόσταση 20 χιλιομέτρων, δημιουργώντας μια ισχυρή ασπίδα εναντίον της ‘ολίσθησης’
των SAM στη
μεγάλη εμβέλεια των στόχων. Ο συνδυασμός αυτών των δύο συστημάτων αεράμυνας θα
δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στην ισραηλινή πολεμική αεροπορία.
Στην
υπηρεσία του Ισραήλ, υπάρχουν επίσης επιχειρησιακά και τακτικά συστήματα
πυραυλικής προστασίας LORA,
δικής του παραγωγής.
Αυτά
παρέχουν εμπλοκή ακρίβειας των στόχων σε
αποστάσεις έως και 250 χιλιόμετρα. Αυτά τα βλήματα θα μπορούσαν να
χρησιμοποιηθούν εναντίον της συριακής αεράμυνας. Είναι όμως, αδύναμα να
αναχαιτίσουν την υψηλή κινητικότητα των
ρωσικών πυραύλων S-300
.
Το
κυρίως πρόβλημα του Ισραήλ, είναι η ικανότητα της Συρίας να καταρρίψει στόχους
που βρίσκονται στα ισραηλινά αεροδρόμια, επειδή το φάσμα της καταστροφής στόχου
των 200 χλμ που έχουν τα S-300
επιτρέπουν
να ελέγχουν από το 40 έως το 50 % του εναέριου χώρου του Ισραήλ. Και επιπλέον
τον έλεγχο του εναέριου χώρου των γειτονικών χωρών, όπου το Ισραήλ, θα μπορούσε
στο μέλλον να πολεμήσει.
Οι
φήμες λένε ότι επικεφαλής του ισραηλινού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, Γιάακοφ
Αμίντρορ, κατά τη διάρκεια συναντήσεων με πρέσβεις και υπουργούς Εξωτερικών των
ευρωπαϊκών χωρών, μίλησε για μια πιθανή προληπτική επίθεση στη Συρία, θέτοντας
σε λειτουργία ένα νέο σύστημα αεράμυνας.
Επίσης,
αν κρίνουμε από τις δηλώσεις των ισραηλινών αξιωματούχων, φοβούνται μήπως
πέσουν στα χέρια των ριζοσπαστικών ομάδων οι S-300.
Αλλά
δεν πρόκειται παρά για μια δικαιολογία και όχι για τις πραγματικές ανησυχίες, όπως
αναφέρθηκαν οι λόγοι παραπάνω.
Για
πρώτη φορά, μετά από ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, το Ισραήλ βρίσκεται
αντιμέτωπο με το ζήτημα της κατάκτησης του αέρα, καθώς και στις πραγματικές δυσκολίες
στην εφαρμογή των εναέριων δυνάμεων του. Είναι ασαφές αν το πρόβλημα αυτό θα
επιλυθεί στο εγγύς μέλλον.
Λεονίντ
Νερσισιάν- Στρατιωτικός Αναλυτής- Μόσχα.
--
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr