Φεβρουάριος
1, 2014.
Παραθέτουμε
μια συνέντευξη που δημοσιεύεται από το βουλγαρικό "Фокус", όπου μετά
από 23 χρόνια από την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος, βλέπουμε ότι τη
βουλγαρική κοινωνία την απασχολεί, ιδιαίτερα, η κομμουνιστική περίοδος στη χώρα
και η απονομή δικαιοσύνης για τα θύματα της εποχής εκείνης.
Η συνέντευξη
γίνεται με τον πρόεδρο της «Ένωσης των Καταπιεσμένων του Κομμουνιστικού Τρόμου
στη Βουλγαρία», Ντράγκο Μιχάλεφ.
Фокус:
Πείτε μας τι διοργανώνει η Ένωση των καταπιεσμένων από το κομμουνιστικό
καθεστώς την 1η Φεβρουαρίου;
Ντράγκο Μιχάλεφ: Στις 11:30 μπροστά στο εκκλησάκι του
εθνικού πάρκου, όπου θα γίνει λειτουργία για τα θύματα και θα μοιρασθούν
λουλούδια. Η συντονιστική επιτροπή των συντρόφων μας έχει οργανώσει ομιλίες για
την κομμουνιστική περίοδο και τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν. Ίσως, υπάρξει και
βίντεο στο τοίχο από την ομιλία του προέδρου της χώρας, Ρόσεν Πλεβνέλιεφ.
Εκπρόσωποι των καταπιεσμένων συλλόγων θα απευθύνουν τις εμπειρίες τους, θα
παραβρεθούν διπλωμάτες από τη χώρα μας και εκπρόσωποι της Γαλλίας, της Γερμανίας
και άλλοι.
«Από πότε καθιερώσατε αυτήν την επέτειο;»
Απάντηση:
από
το 1990. Επίσημα λειτουργεί ο σύλλογος μας με αποφάσεις των προέδρων της Βουλγαρίας,
Πέταρ Στογιάνοφ και Ζέλιου Ζέλεφ.
«Γιατί τον ονομάσατε ‘κομμουνιστικό
τρόμο’»
Απάντηση:
Η κομμουνιστική τρομοκρατία εκφράζεται κυρίως με τις δολοφονίες- πριν από τις 9
Σεπτεμβρίου του 1944- σημαντικότερων εκπροσώπων των βουλγαρικών αρχών,
αξιωματούχων, διανοούμενων, για να μην αναφέρουμε την επίθεση στην εκκλησία της
«Αγίας Κυριακής» κλπ.
Μετά
τις 9 Σεπτεμβρίου 1944 –επιβολή του κομμουνισμού- σκοτώθηκαν τέσσερις υπουργοί της
κυβέρνησης, τρεις αντιβασιλείς, 67 βουλευτές,
άγνωστος αριθμός ανώτατων αξιωματικών. Μετά άρχισαν τα στρατόπεδα
συγκέντρωσης. Χωρίς δίκη έχουν σκοτωθεί 30.000 άτομα, πριν γίνει ο σχηματισμός
του Δικαστηρίου του Λαού.
Την
1η Φεβρουαρίου ανακοινώθηκαν οι ποινές του Δικαστηρίου του Λαού
από τις δύο συνεδριάσεις, όπου αφορούσαν το θάνατο αντιβασιλέων,
βασιλικών συμβούλων, υπουργών από τέσσερις κυβερνήσεις και ενεργά μέλη του
κοινοβουλίου και στη συνέχεια καταδικάστηκαν 11.132 σε διάφορες ποινές και 2816 καταδικάστηκαν σε
θάνατο, 1233 άτομα εκτίουν ποινές ισόβιας κάθειρξης και άλλοι 11 χιλιάδες με άλλες
ποινές.
Στρατόπεδα,
φυλακές, εξορία, αυτή ήταν η διαδικασία. Για να μην αναφέρουμε ότι οι Σλαβογενείς
από νοτιοδυτική Βουλγαρία (της Μακεδονίας του Πιρίν), ήθελαν να ενταχθούν στη
διαβόητη Βαλκανική Ομοσπονδία.
Σε
αυτές τις διεργασίες σκοτώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Συνολικά σε όλη τη Βουλγαρία υπολογίζουμε
ότι τουλάχιστον 300 με 400 χιλιάδες άτομα έλαβαν διάφορες μορφές ποινών.
«Υπήρξε κάθαρση στη Βουλγαρία, μέχρι στιγμής;»
Απάντηση: Στη
Βουλγαρία κάθαρση δεν υπήρξε ποτέ και για τίποτε. Η διαδικασία της κάθαρσης δεν
ίσχυσε στη χώρα μας. Αρκετά αργότερα από
την κατάρρευση του κομμουνισμού ψήφισαν την κατάργηση των αρχείων και των φακέλων,
χωρίς να γίνει κάποια ουσιαστική ενέργεια.
«Τι
θα μπορούσε να γίνει; Είναι αργά τώρα;»
Απάντηση:
Όπως όλοι βλέπουμε είναι πολύ αργά, διότι τα ίδια άτομα βρίσκονται πάλι στην
εξουσία. Μεγάλο μέρος των μεγάλων καπιταλιστών της Βουλγαρίας, τώρα
αποκαλούνται με διαφορετικό τρόπο-
ολιγάρχες, άνθρωποι του μονοπωλίου, του ολιγοπωλίου κλπ. Έχουν γίνει
περισσότεροι εκατομμυριούχοι από τότε. Η εσωτερική ασφάλεια εξυπηρετούσε πάντα
το κόμμα και για να την έχουν στο χέρι τους της πρόσφεραν χρήματα, αξιώματα,
δεσμούς και πληροφορίες. Για αυτό μείναμε στάσιμοι»
... «Θέλουμε
να δημιουργήσουμε ένα μουσείο των θυμάτων του κομμουνισμού, να διευκρινίσουμε
όλα αυτά τα πράγματα και να τονίσουμε τις ιδεολογίες του Φασισμού, του Ναζισμού
και του Κομμουνισμού. Πιστεύω ότι είναι δίδυμες, όλες ξεκίνησαν από την ίδια
ιδεολογία.
Θέλουμε
να βάλουμε ένα μνημείο μπροστά από το Εθνικό Παλάτι του Πολιτισμού για τους νεκρούς
Βούλγαρους στρατιώτες του κομμουνιστικού
καθεστώτος. Είμαστε η μόνη χώρα που δεν το έχει κάνει.
--
Επιτρέπεται η
αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του
ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr