Ανάλυση
Του
Σάββα Καλεντερίδη
Διαχρονικός στρατηγικός στόχος της Δύσης, από
το τέλος του Β’ΠΠ μέχρι σήμερα, είναι ο περιορισμός της επιρροής που ασκεί η
Ρωσία σε ευρωπαϊκές χώρες καθώς και ο περιορισμός της ενεργειακής εξάρτησης της
Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο.
Όσον αφορά την επιρροή, η Δύση σταδιακά
απέσπασε μια σειρά χωρών από τη ρωσική επιρροή και τις ενέταξε στην Ε.Ε. και το
ΝΑΤΟ.
Από την άλλη πλευρά, με ένα πολύ φιλόδοξα
σχέδιο, που ήταν η κατασκευή του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου Nabucco –εκ
του Ναβουχοδονόσωρ- μέσω του οποίου θα μεταφερόταν φυσικό αέριο στις
ενεργοβόρες αγορές της Ευρώπης από το Τουρκμενιστάν αλλά και από άλλες πηγές
εκτός ελέγχου της Ρωσίας, θα εξασφαλιζόταν η μείωση της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από
τη Ρωσία.
Όμως, παρά τις προσπάθειες που έγιναν σε πολλά
επίπεδα από τις ΗΠΑ και άλλους παράγοντες των δυτικών συμφερόντων, ο αγωγός Nabucco
δεν προχώρησε, ενώ την ίδια ώρα η ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία
αντί να περιορίζεται, επεκτείνονταν με τη λειτουργία του Βόρειου Αγωγού (Nord
Stream), που παρέκαμπτε την Ουκρανία και την Πολωνία, μεταφέροντας φυσικό αέριο
απευθείας από τη Ρωσία στη Γερμανία και την προγραμματιζόμενη κατασκευή του
Νότιου Αγωγού (South Stream), που θα μετέφερε ρωσικό αέριο μέσω της θάλασσας
του Ευξείνου Πόντου στη Βουλγαρία, την Ελλάδα και εκείθεν σε άλλες χώρες της
Ευρώπης.
Για να εξαλείψει αυτήν την απειλή η Δύση,
έκανε το παν για να μην κατασκευαστεί η Νότιος Αγωγός, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο
Κώστας Καραμανλής, ενώ ταυτόχρονα σχεδίασε από τη μια να αποκόψει τη ροή
φυσικού αερίου που πήγαινε στην Ευρώπη μέσω Ουκρανίας και από την άλλη να
δημιουργήσει κατάλληλες συνθήκες που θα επιτρέψουν το φυσικό αέριο του Κατάρ
αλλά και άλλων χωρών της Μεσοποταμίας και της Μέσης Ανατολής, να φθάσει μέσω
αγωγού στην Ευρώπη.
Στη βάση των παραπάνω, έγινε το ξενοκίνητο
πραξικόπημα με αιχμή του δόρατος δυνάμεις των νεοναζί για την ανατροπή του
ρωσόφιλου Γιανούκοβιτς, γι’ αυτό η
αντίδραση της Ρωσίας με την προσάρτηση της Κριμαίας και τις αποσχιστικές
κινήσεις στις περιφέρειες της Ανατολικής Ουκρανίας, που καταπνίγονται με
ιδιαίτερη σκληρότητα στο αίμα από τις ένοπλες δυνάμεις του Κιέβου.
Ενώ είναι σε εξέλιξη η επιχείρηση γεωπολιτικού
ελέγχου της Ουκρανίας από τη Δύση και ο περιορισμός της ενεργειακής εξάρτυσης
της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, την ίδια περίοδο περίπου είναι σε
εξέλιξη μια άλλη επιχείρηση της Δύσης, που εξυπηρετεί το σκέλος του
προαναφερθέντος στρατηγικού στόχου της Δύσης που σχετίζεται με την τροφοδοσία
της Ευρώπης με φυσικό αέριο δυτικών και πάντως μη ρωσικών συμφερόντων. Και
μιλάμε κυρίως για το φυσικό αέριο του Κατάρ, που πρέπει να φθάσει με αγωγό μέσω
περιοχών που ελέγχονται από σουνίτες της Σαουδικής Αραβίας, του Ιράκ και της
Συρίας στην Τουρκία και από εκεί στην Ευρώπη.
Για να γίνει αυτό, ξεκίνησε η επιχείρηση που
είχε σκοπό την αποσταθεροποίηση της Συρίας, που επεκτάθηκε και στο έδαφος του
Ιράκ. Αιχμή του δόρατος της Δύσης στην επέμβαση στη Συρία, ήταν η λεγόμενη
Συριακή Αντιπολίτευση και ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που χρηματοδοτούνταν
κυρίως από το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, ενώ η Τουρκία είχε αναλάβει το
«βρώμικο» ρόλο της παροχής κάθε είδους υποστήριξης στους αντιπολιτευόμενους και
τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό.
Όμως, σταδιακά τα πράγματα άλλαξαν και άρχισαν
να καταφθάνουν στις περιοχές που δεν ήλεγχε πλέον ο Άσαντ ομάδες της Αλ Κάιντα
και τζιχαντιστές, οι οποίοι σταδιακά και αφού ισχυροποιήθηκαν στη Συρία,
άρχισαν να διεισδύουν στο Ιράκ, όπου έκαναν συμμαχίες με παλιά στελέχη του
Μπάαθ και του καθεστώτος Σαντάμ και με τις σουνιτικές φυλές που είχαν
περιθωριοποιηθεί από τον Μαλίκι.
Έτσι μας προέκυψε το Ισλαμικό Κράτος, το
οποίου τα ένοπλα στελέχη από 6 χιλιάδες άτομα που ήταν πριν την κατάληψη της
Μοσούλης, έφθασαν σήμερα να αριθμούν τις 50 χιλιάδες.
Να σημειώσουμε ότι η παρουσία των τζιχαντιστών
στις σουνιτικές περιοχές του Ιράκ και της Συρίας, εκτός από τη διέλευση του
αγωγού που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο του Κατάρ στην Ευρώπη, εξυπηρετεί και
έναν άλλον στρατηγικό στόχο της Δύσης, τη δημιουργία ενός ενδιάμεσου χώρου
ασφαλείας μεταξύ Ιράν-Σιιτιών του Ιράκ και Συρίας-Χεζμπολλάχ του Λιβάνου.
Κατά τα φαινόμενα, οι στρατηγικοί στόχοι της
Δύσης, με κόστος το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων αόπλων αθώων ανθρώπων, κυρίως
χριστιανών, θα εκπληρωθούν.
Το μόνο που μένει να δούμε είναι ο τρόπος με τον
οποίο θα εξουδετερωθούν και θα τεθούν υπό έλεγχο τα άγρια θηρία, αυτά τα
ανθρωπόμορφα τέρατα που ανέλαβαν τη βρώμικη δουλειά επ’ ωφελεία της Δύσης, όταν
θα έχει τελειώσει ο ρόλος τους.
Είναι το επόμενο επεισόδιο που θα δούμε στις
οθόνες μας, εκτός κιαν μέρος του έργου παιχτεί στην ελλαδική
και κυπριακή επικράτεια…
Δημοσιεύθηκε στην "κυριακάτικη δημοκρατία"