Αύγουστος 18, 2014.
Γράφει ο Dovid Katz
Πίσω από την κρίση
στην Ουκρανία υπάρχει μια αναθεώρηση της ιστορίας του Παγκοσμίου Πολέμου. Επιδιώκεται
να τιμηθούν οι συνεργάτες της Ανατολικής Ευρώπης με τον Χίτλερ και το
Ολοκαύτωμα. Μέσα από μια νέα
«συσκευασία», αυτών των δεξιών, με τη μορφή των αντι-σοβιετικών ηρώων, μια
πραγματικότητα καλυμμένη, από το αμερικανικό κοινό, όπως εξηγεί ο Dovid Katz.
Η Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν οποιοδήποτε είδος του
χιτλερισμού μέσω του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, προκειμένου να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν μια
αντι-ρωσική πολιτική στην Ανατολική Ευρώπη, παρουσιάζοντας τους νεοναζί, σε παράγοντα τελειότητας, χωρίς να έχουν –ακόμη- επικριθεί.
Ήταν, ειλικρινά. ανησυχητικό να δούμε τον γερουσιαστή
Τζον Μακέιν, στο R-Arizona, να αγκαλιάζει
τον ηγέτη της ακροδεξιάς, αντι-σημιτικού, φιλο-φασιστικού κόμματος Svoboda της Ουκρανίας, τον περασμένο
Δεκέμβριο.
Ήταν ενοχλητικό που μάθαμε πως τα στοιχεία του
νεοναζισμού στην Ουκρανία αποτέλεσαν την
σπονδυλική στήλη της εξαγορασμένης επανάστασης στην πλατεία Ανεξαρτησίας του
Κιέβου, του λεγόμενου Μαϊντάν, κάτι το οποίο κρύφθηκε από τα media της Δύσης.
Ο φίλτατος δικτάτορας
Αδόλφος Χίτλερ
Πιο ανησυχητικό απ ' όλα ήταν στα σύγχρονα δυτικά μέσα ενημέρωσης- σχεδόν σοβιετικού τύπου- ήταν η ανάρτηση επί τοίχου, της ακροδεξιάς συνιστώσας της Ουκρανίας, ως πρώτο ζήτημα, κυρίως από την New York Times, που πράγματι αποτελεί ένα τμήμα εμπαιγμού της κοινής γνώμης κατά την περασμένη άνοιξη.
Πιο ανησυχητικό απ ' όλα ήταν στα σύγχρονα δυτικά μέσα ενημέρωσης- σχεδόν σοβιετικού τύπου- ήταν η ανάρτηση επί τοίχου, της ακροδεξιάς συνιστώσας της Ουκρανίας, ως πρώτο ζήτημα, κυρίως από την New York Times, που πράγματι αποτελεί ένα τμήμα εμπαιγμού της κοινής γνώμης κατά την περασμένη άνοιξη.
Το πιο ξεκαρδιστικό ήταν η δημοσίευση του Μαΐου 2014, των
Times, επάνω σε ένα
φανταστικό σενάριο του State Department για την υποψηφιότητα της
Γιούλας Τιμοσένκο ως υποψήφιας προέδρου της Ουκρανίας.
Αυτή η ακροδεξιά πολιτικός, είχε λίγο πριν εκφράσει το
συλλογισμό περί γενοκτονίας των εκατομμύριων ρωσοφώνων πολιτών της χώρας
και η οποία κατά τη διάρκεια της θητείας της, ως πρωθυπουργού, ήταν λάτρης του πολεμοχαρή φασίστα ηγέτη
Στέπαν Βαντέρα, του οποίου η οργάνωση έσφαξε δεκάδες χιλιάδες (πολλοί
ιστορικοί του ανεβάζουν σε εκατοντάδες χιλιάδες-γράφει το δημοσίευμα) της Πολωνίας
και των εβραϊκών πολιτών με βάση την εθνικότητα του ‘Αρειανισμού’ της κίνησης
για ένα εθνικά καθαρό κράτος, βάσει του ναζιστικού μοντέλου.
Θα καταλάβετε –γράφει το αμερικανικό δημοσίευμα- εάν
διαβάσετε τους Times γιατί το περασμένο
Σάββατο ένα δημοσίευμα ανέφερε για το τάγμα της ‘Αζοφικής’ που κατέλαβε το
χωριό Μαρίνκα και ανύψωσε ένα νέο-ναζιστικό σύμβολο που ομοιάζει με τη
σβάστικα ως σημαία του.
Αντίθετα, η κεντροδεξιά εφημερίδα του Λονδίνου «Daily Telegraph» δημοσίευσε μια
ολόκληρη έκθεση τη Δευτέρα με τίτλο: «Η
νεοναζιστική ταξιαρχία καταπολεμά τους Ρωσόφιλους αυτονομιστές» και δικαίως
περιλαμβάνει στο δημοσίευμά της την παρατήρηση ότι οι νεοναζιστικές δυνάμεις
χρησιμοποιούνται από την ουκρανική κυβέρνηση ως ραχοκοκαλιά της αντίστασής της».
Η όλη ιστορία που θα πρέπει να καταλάβει ο κάθε δυτικός
και ιδιαίτερα ο Αμερικανός είναι ότι ο αυταρχισμός του Πούτιν και ο ρεβανσισμός
του, δεν είναι η αιτία του ουκρανικού αινίγματος (που σίγουρα τον
εκμεταλλεύεται) αλλά είναι το πραγματικό χάσμα μεταξύ ενός ακραίου εθνικιστικού
ρεύματος που κυριαρχεί στα δυτικά της χώρας με μια τάση πολιτικής αντίδρασης των Ρωσοφώνων
στα ανατολικά.
Όποιος ταξιδεύσει στη χώρα θα συνειδητοποιήσει ότι «αυτοί
οι Ρώσοι στα ανατολικά (και οπουδήποτε αλλού βρίσκονται) θα ήθελαν να ζουν σε
μια χώρα τύπου Ευρωπαϊκής Ένωσης ή κάτι σαν τον τύπο της Ρωσικής
Ομοσπονδίας, αλλά όχι στο καθεστώς της νεοναζιστικής Ουκρανίας.
Ποιο είναι, λοιπόν,
το πρόβλημα;
Δεν θέλουν να ζουν σε μια χώρα που κυριαρχείται από τον
αίσθημα του «υπερ-εθνικισμού» (νεοναζισμού) που επιδιώκει τον αντιρωσισμό του
1930 και την «καθαρότητα» των Ουκρανών. Είναι προτιμητέο, σε αυτό το δίλημμα το
μοντέλο το ρωσικό.
Το τραγικό είναι, σημειώνει το δημοσίευμα, ότι το μοντέλο
της αγγλο-αμερικανο-σοβιετικής συμμαχίας που κατάφερε να εξουδετερώσει τον
Χίτλερ με τη περιφρόνηση των κοινωνιών που βασιζόταν σε μοντέλα ρατσιστικής
καθαρότητας, αποτελούν στην πραγματικότητα Αμερικανικές Αξίες.
(Μέρος από το άρθρο του Dovid Katz στο Consortium news, πρώην καθηγητή των Σπουδών Γίντις στο
Πανεπιστήμιο Βίλνιους, ο οποίος είναι ‘καθαρόαιμος’ ανεξάρτητος ερευνητής)
--
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr