Κρίση ταυτότητας στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας






Αύγουστος 2, 2014.
Η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας έχει μια σοβαρή κρίση ταυτότητας, γράφει ο Τούρκος πολιτκός, συγγραφέας και αναλυτής, Suat Kınıklıoğlu.
Η Τουρκία που είχε επιτύχει σε μεγάλο βαθμό την ισορροπία στις σχέσεις της με τη Δύση και την Ανατολή, που αποτέλεσε ένα λαμπρό αστέρι για την περίοδο 2003-2010, δυστυχώς δεν υπάρχει πια.

 
Το υψηλό δυναμικό και το αίσθημα της ηθικής ανωτερότητας, ότι η Τουρκία ήταν μια χώρα με ανεπτυγμένη δημοκρατία και αναπτυσσόμενη οικονομία, τώρα αναζητείται.
Ας μην  είμαστε πολύ ευγενείς με τον εαυτό μας.
 Σήμερα, είμαστε μια χώρα με τους ασθενέστερους δεσμούς με τη Δύση, λόγω των συγκρούσεων μας, με τους γείτονες, με περιορισμένη διορατικότητα λόγω της καθεστωτικής θρησκευτικής νοοτροπίας και την αδυναμία των μαζών να αντιδράσουν στις εξελίξεις.
Ακόμη και οι απλοί πολίτες γνωρίζουν, ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά μεταξύ  της τρέχουσας ικανότητας της χώρας και των φιλοδοξιών του παρελθόντος στην άσκηση της επιρροής στην εξωτερική  πολιτική.
Από τη Συρία προς την Αίγυπτο και από το Ιράκ στη Γάζα,  οι αντιθέσεις οι οποίες λέγονται, δημόσια, είναι εντυπωσιακές.
Ακόμη, και παραδοσιακές καταναλώσιμες ατάκες της εγχώριας πολιτικής ρητορικής, όπως «Ο Ερντογάν είναι ένας παγκόσμιος ηγέτης», ή , «Η Τουρκία, μια παγκόσμια δύναμη», έχουν φθάσει σε δυσάρεστο σημείο.
Οι Τούρκοι πολίτες βλέπουν την καταστροφή που προοιωνίζει η αναδυόμενη τρομοκρατική οργάνωση που ονομάζεται «Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε» ή «Ισλαμικό Κράτος», που κρατά σε ομηρία τους διπλωμάτες μας και τις οικογένειές τους στη Μοσούλη, μόλις 100 χιλιόμετρα μακριά από τα σύνορά μας.
Βλέπουν, επίσης, ότι παρόλο που εκθέσαμε τους εαυτούς μας με τη ρήση «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες», φθάσαμε σήμερα να μην έχουν πρεσβευτές σε ορισμένες από τις σημαντικότερες πρωτεύουσες της Μέσης Ανατολής.
Οι Τούρκοι πολίτες βλέπουν ασάφεια και αναποτελεσματικότητα.
Εκτός από τις δημοσιεύσεις των ξένων παραγόντων, υπάρχουν αντηχήσεις και στην πατρίδα.
 Ακόμη, και το ανάστημα που είχε κάποτε σηκώσει,  το υπουργείο Εξωτερικών μας, αρχίζει να μειώνεται αισθητά.
 Υπάρχει μια νέα ματαιοδοξία που κρίνει τα πάντα από την εποχή της κυριαρχίας του AKP, ως ‘ελιτιστική’,  ενώ θα έπρεπε να δούμε την προηγούμενη εμπειρία ως φυσικό επακόλουθο για να επωφεληθούμε.
Ωστόσο, οι διπλωμάτες μας είναι ανήσυχοι και διακατέχονται από μειωμένο ηθικό. Υπάρχει μια (οδυνηρή) κατάσταση στο τμήμα του τουρκικού ΥΠΕΞ. Αξιόπιστες πηγές, ομιλούν,  για ομάδες ατόμων  που καταγράφουν παράλληλες εκθέσεις, με αυτές της πρεσβείας και εργάζονται ως ‘ρουφιάνοι’ για την κυβέρνηση ενάντια στους πρεσβευτές.
Υπάρχουν πολλά άλλα παραδείγματα και η ίδια η Τουρκία διαπιστώνει καθημερινά ότι η εξωτερική πολιτική της έχει κολλήσει.
Το κύριο πρόβλημα, κατά την άποψή μου, είναι ότι τα αίτια είναι βαθύτερα από αυτά της επικαιρότητας.
Ζούμε σε μία χώρα, όπου η κυβέρνηση καθορίζει τα εθνικά μας συμφέροντα, όχι στο πλαίσιο ενός έθνους, αλλά στο παράδειγμα της Ummah, την κοινότητα των Μουσουλμάνων.
Το πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση ακολουθεί την ιδέα της σουνιτικής Ummah, με μια νέα νέο-οθωμανική συστροφή, αντί να διασφαλίζει τα συμφέροντα και τις προτεραιότητες του έθνους.
Φαντάζεται (η κυβέρνηση) ότι η Τουρκία θα τεθεί επικεφαλής αυτής της φανταστικής Ummah ( “εθνος” με κύριο συστατικό το Ισλάμ).
Φυσικά, η πολιτική αυτή δεν έχει τίποτε να κάνει με το συμβαίνει στη γη (στην πραγματικότητα)  και εξακολουθεί  να υπάρχει αυτό το ‘όραμα’ που προφανώς θα μας προκαλέσει βλάβη.
Σήμερα το πραγματικό ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής μας είναι  η ταυτότητα  της  και η επαφή της με τις άλλες χώρες.
Το θέμα είναι ότι η εξωτερική πολιτική πρέπει να τεθεί ως εργαλείο για την προώθηση της πολιτικής στο εσωτερικό της χώρας, έτσι που να μην βλάπτεται η αξιοπιστία της Τουρκίας στους παραδοσιακούς σύμμαχους της και στη φήμη που έχει αποκτήσει.
Τα εθνικά συμφέροντα της Τουρκίας δεν είναι η αναποτελεσματικότητα της στα γεγονότα και η υποβάθμιση της χώρας. Γιατί, έτσι,  περιορίζονται οι δυνατότητές μας στη βοήθεια προς τους άλλους που έχουν ανάγκη, όπως είναι η περίπτωση της Γάζας.

Radikal
--
               

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr