Μάιος 21,
2016.
Ο πρώην
πρέσβης της Ρωσίας στην Τουρκία, Πίταρ Στέγκνι (Петр Стегний )
σε συνέντευξή του σε ρωσική εφημερίδα, σχολιάζει τις ιδεολογικές κινήσεις του Τούρκου προέδρου, το κουρδικό και την πολιτική προσωπικότητα του Ερντογάν.
Ο Πίταρ Στέγκνι, είναι διπλωμάτης καριέρας, ιστορικός και πρέσβης, ξεχωρίζουμε ορισμένα αποσπάσματα από τη συνέντευξη αυτή.
Το κουρδικό πρόβλημα
Το κουρδικό
πρόβλημα είναι μεταξύ των ‘παλαιών’. Το σημαντικό αυτό ζήτημα, αγνοείται από
εκείνους που δεν έρχονται σε άμεση επαφή με τους Τούρκους.
Είναι ‘παλιό’ που
σημαίνει ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν αισθάνεται υπεύθυνη για την εμφάνισή του
και είναι έτοιμη να προχωρήσει περισσότερο στις αποφάσεις της.
Έτσι, καθώς ο
Ερντογάν εμφανίσθηκε έτοιμος για τη διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας στα
σχολεία, το κουρδικό κόμμα είχε, ήδη, βουλευτές στο κοινοβούλιο.
Αλλά ο άνεμος
άλλαξε, όχι τόσο εξαιτίας της εξωτερικής πολιτικής, αλλά λόγω των εσωτερικών
προβλημάτων.
Ξαφνικά ενισχύθηκε σημαντικά η θέση των εθνικιστών και ο αρχηγός τους άρχισε να
στέλνει σήματα στον Ερντογάν ότι θα μπορούσαν
να παρουσιάσουν ένα ενιαίο μέτωπο με το κυβερνών κόμμα της Δικαιοσύνης
και Ανάπτυξης (AKP).
Αυτό είναι κατανοητό υπό ορισμένες προϋποθέσεις που έδωσε τη στροφή στην τουρκική ηγεσία για σύγκρουση με τους Κούρδους.
Η διαφορά μεταξύ του νέο-Οθωμανισμού και του
Πανισλαμισμού
Ο πρώτος όρος
είναι η τουρκική έκδοση του θρησκευτικού εθνικισμού, ο δεύτερος είναι
ιδεολογικό σύστημα, σύμφωνα με τους υποστηρικτές του θα πρέπει να
αντικαταστήσει τον Παναραβισμό.
Μέχρι το
1991, η δύναμη στη Μέση Ανατολή ήταν των υποστηρικτών της αραβικής ενότητας και
ήταν οπλισμένοι με τις ιδέες του Νάσερ.
Ο στόχος του
παν-ισλαμισμού είναι να εδραιωθεί στην περιοχή ως ένα ενιαίο σύστημα που να βασίζεται σε νέες
ιδέες. «Θύλακες» αυτής της ιδεολογίας που έχουν εμφανισθεί στη Βόρεια Αφρική
λόγω του αποικιακού παρελθόντος της από την Ευρώπη, δεν δίνουν το στίγμα αυτής της
ιδεολογίας. Αυτοί είναι νέο-ισλαμιστές που δεν αποτελούν την αγνή μορφή των Ισλαμιστών.
Τους νέο-ισλαμιστές
που εξέφραζε ο Ερντογάν, ένταξε ο
Νεσμετίν Ερμπακάν στο «Κόμμα της Ευημερίας» δίνοντας το πολιτικό βάπτισμα στον
Ερντογάν.
Στη συνέχεια ξεπήδησε το AKP που τα συνθήματά του δεν ενοχλούσαν τους κοσμικούς
κύκλους, ούτε την ηγεσία του στρατού.
Από το 1923 η
κεμαλική Τουρκία είχε σχεδιασθεί για να αντισταθμίσει με το στρατό τους κομμουνιστές
και τους ισλαμιστές, αλλά όταν η «εναλλακτική
της αριστεράς» εξαφανίσθηκε, το κενό συμπληρώθηκε από την υπόλοιπη ιδεολογία:
τον Ισλαμισμό.
Ο Ερντογάν
προσπαθεί να συνδυάσει τα πρότυπα της δυτικής δημοκρατίας με τα ισλαμικά
χαρακτηριστικά. Αλλά δεν μπορούσε πάντα να προχωρήσει ανενόχλητος. Το 2002 κατά
τη διάρκεια του θρίαμβου του AKP
στις εκλογές ο Ερντογάν
ήταν στη φυλακή με την κατηγορία των εξτρεμιστικών καταστάσεων. Είχε συμμάχους
στο AKP τον Γκιουλ με
τον οποίο έγινε ζευγάρι στην πρωθυπουργία επί μήνες. Στη συνέχεια ο σύμβουλος
του Ερντογάν, Αχμέτ Νταβούτογλου ακολούθησε τον Γκιουλ…
Χαρισματικός ο Ερντογάν
Ο Ερντογάν
είναι χαρισματικός ηγέτης. Αυτό είναι
ένα φυσικό χάρισμα. Ήμουν παρών σε
ομιλίες του σε πόλεις και κωμοπόλεις. Τραβούσε εξ ολοκλήρου την προσοχή του
λαού. Τα λόγια του είναι ένα δώρο για αυτούς
που τον ακούν, έχω ακούσει πολλούς, ξεχωρίζω τον λαμπρό ρήτορα Μπαράκ Ομπάμα,
αλλά ο Ερντογάν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Εδώ και 14 χρόνια στην εξουσία
συχνά επικαλείται κινδύνους της χώρας και σχεδόν πάντοτε κερδίζει, γιατί
πείθει, λέει μεταξύ άλλων ο Ρώσος διπλωμάτης στην εφημερίδα Κόμερσαντ.
--
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr
ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ πηγών των
δημοσιευμάτων, καθώς και τα πρωτότυπα κείμενα,
παραχωρούνται σε κάθε ζήτηση των υποστηρικτών-δωρητών του ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥ
ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟΥ