Νοέμβριος
21, 2019. 18:52
Χρόνος ανάγνωσης 3΄
Η τουρκική
ηγεσία προσπαθεί να συγκεντρώσει τους καρπούς από την κατοχή της βόρειας Συρίας.
Οι Κούρδοι, αναγκασμένοι να συμφωνήσουν με τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον, απέσυραν
τις μονάδες τους από τη γραμμή επαφής με τους Τούρκους και πέρασαν στην τακτική
του αντάρτικου πολέμου και της πολιτικής ανυπακοής, γράφει στη ρωσική Βίζγκλιαντ ο Γκεβόρν Μιρζαγιάν- αναπληρωτής καθηγητής
Πολιτικών Επιστημών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Ρωσίας.
Γινόμαστε
θεατές Κούρδων μαχητών να ρίχνουν βόμβες μέσα στις πόλεις, ενώ οι απλοί
άνθρωποι να πετούν πέτρες στα τουρκικά θωρακισμένα οχήματα.
Την ίδια στιγμή
οι ίδιοι οι διαδηλωτές έχουν απώλειες
(για παράδειγμα, ένας από αυτούς πατήθηκε από τουρκικό θωρακισμένο όχημα) και
αυτές οι απώλειες οδηγούν μόνο στην επιδείνωση των διαμαρτυριών.
Φυσικά, οι
δυσκολίες των Τούρκων για συνεργασία με τον τοπικό πληθυσμό αναφέρονται συχνά
και διογκώνονται από τα συριακά μέσα
ενημέρωσης- οι τοπικοί δημοσιογράφοι αναφέρουν για το πως οι Τούρκοι και οι μισθοφόροι
τους ληστεύουν και χλευάζουν τους κατοίκους των κατεχόμενων εδαφών.
Το παιχνίδι της Άγκυρας
Παρά το
γεγονός ότι όλα αυτά τα γεγονότα και οι αντιδράσεις ήταν απολύτως προβλέψιμα, η
τουρκική ηγεσία αποφάσισε να διαδραματίσει τον ρόλο του προσβεβλημένου και
εξαπατημένου.
Η Άγκυρα,
από το στόμα του υπουργού Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, εξοργίστηκε από τη
βία εναντίον των στρατιωτών της, κατηγόρησε τη Μόσχα και την Ουάσιγκτον ότι
αθετούν την υπόσχεση για την απόσυρση των κουρδικών στρατευμάτων από τα τουρκοσυριακά
σύνορα και πρόσθεσε ότι η Τουρκία θα μπορούσε να επαναλάβει την στρατιωτική
επιχείρηση στη Συρία.
Η δήλωση
αυτή, προκάλεσε άμεση αντίδραση από Αμερικανούς και Ρώσους αξιωματούχους.
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ
δήλωσε με σαφήνεια ότι οι κουρδικές μονάδες αποσύρθηκαν από τη ζώνη ήδη από τις
22 Οκτωβρίου και δεν υποβλήθηκαν επίσημες καταγγελίες από την Άγκυρα στην Ουάσιγκτον.
Το ρωσικό
υπουργείο Άμυνας, εξέφρασε, επίσης, την έκπληξή του από τις δηλώσεις της τουρκικής
ηγεσίας και ζήτησε από την Άγκυρα να μην επιδεινώσει την κατάσταση στη βόρεια Συρία.
Το ζήτησε ευγενικά.
Η Τουρκία εκβιάζει
Ορισμένοι
Ρώσοι εμπειρογνώμονες χαρακτηρίζουν τις ενέργειες της Τουρκίας ως «μια
προσπάθεια να εκβιάσει ταυτόχρονα τη Ρωσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες». Και αυτός
ο εκβιασμός δεν θα οδηγήσει σε κάτι καλό.
Όχι μόνο
επειδή ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ηγέτες που αντιδρούν
εξαιρετικά αρνητικά σε τέτοιους εκβιασμούς. Αλλά, και επειδή το κύριο θύμα αυτού
του τουρκικού τελεσίγραφου θα είναι η ίδια η Τουρκία.
Η επανάληψη της
επίθεσης από τον τουρκικό στρατό θα ως αποτέλεσμα να βρεθεί ενώπιον των Κούρδων, του στρατού της Συρίας αλλά και
των ρωσικών μονάδων που βρίσκονται στη γραμμή επαφής (είναι προφανές ότι η
Δαμασκός δεν θα αποσύρει τα στρατεύματά της από τα εδάφη της πριν από την επανάληψη
της τουρκικής επιθετικότητας- ο Μπασάρ Άσαντ δεν είναι έτοιμος να πάει σε
τέτοια ταπείνωση).
Ακόμη και αν οι Τούρκοι πετύχουν να πάρουν τον έλεγχο
πρόσθετων εδαφών, θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια ζώνη αστάθειας και ένοπλης
αντίστασης.
Η απόσυρση των Τούρκων
Στην ιδανική
περίπτωση, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, φυσικά, πρέπει να φύγει από τη βόρεια Συρία,
έχοντας λύσει το κουρδικό πρόβλημα και παραχωρώντας τον έλεγχο της περιοχής
στον στρατό του Άσαντ και στους Σύριους συνοριοφύλακες στα σύνορα Συρίας-
Τουρκίας.
Ωστόσο, ο
τουρκικός πληθυσμός που υποδαυλίζεται με πατριωτισμό και ενστερνίζεται τον νέο-οθωμανισμό,
δεν θα καταλάβει μια τέτοια υποχώρηση.
Αντί, όμως ο
Τούρκος πρόεδρος να παραδεχθεί το αδιέξοδο, λέει ότι θα αγωνιστεί μέχρι να
εξουδετερωθεί ο τελευταίος τρομοκράτης, όχι μόνο στη Συρία αλλά και στο βόρειο
Ιράκ. Ξεχνώντας ότι μερικές φορές αυτά που λέμε πρέπει να τα κάνουμε.
Τα τουρκικά
προβλήματα έχουν γίνει ρωσικά
Η Μόσχα, φυσικά,
δεν νοιάζεται για τα τουρκικά προβλήματα. Ωστόσο, τα τουρκικά προβλήματα έχουν
γίνει εν μέρει ρωσικά. Στην περίπτωση αυτή, η Ρωσία μπήκε στο ίδιο κουρδικό
σκάφος με την Τουρκία.
Για τη βοήθεια της
Ρωσίας προς την Τουρκία για την κατοχή του συριακού εδάφους, όχι μόνο η
Μόσχα δέχεται την οργή της κυβέρνησης της Δαμασκού, αλλά, δυσφημεί
σοβαρά και τον εαυτό της ενώπιον του εντόπιου πληθυσμού.
Οι ίδιοι οι
Κούρδοι βλέπουν τώρα ότι η Μόσχα είναι σύμμαχος της Τουρκίας, σύμμαχος του
κατακτητή, με αποτέλεσμα οι ντόπιοι να ρίχνουν πέτρες και κοκτέιλ μολότοφ όχι
μόνο στα τουρκικά θωρακισμένα οχήματα αλλά και στα ρωσικά.
Υπάρχουν δύο
δεδομένα: Ενδέχεται να υπάρξουν θύματα μεταξύ των Ρώσων στρατιωτών από αυτές τις
αντιδράσεις και με τη συνεργασία της Μόσχας με τους Τούρκους, η Ρωσία χάνει την
εικόνα του «έντιμου μεσολαβητή» στην ενδοσυριακή κρίση.
Είναι σαφές
ότι η Μόσχα δεν μπορεί πλέον να αρνηθεί τη συνεργασία με την Άγκυρα- μια τέτοια
άρνηση όχι μόνο ενέχει απώλεια φήμης αλλά και ριζοσπαστικοποίηση της τουρκικής
θέσης.
Αυτός είναι
ο λόγος για τον οποίο η Ρωσία έχει μόνο μία διέξοδο- να βοηθήσει την Άγκυρα να
απαλλαγεί από το συριακό ζήτημα χωρίς να χάσει την αίγλη της, να αποσύρει τις τουρκικές
μονάδες από τη βόρεια Συρία.
Το μόνο
ζήτημα είναι πως θα γίνει αυτό, αφού ούτε η Συρία ούτε το Ιράν δεν βοηθούν σε αυτό.
vz.ru
--
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr