Το Κάιρο θέλει έναν αδύναμο στρατό στη Λιβύη, και
τώρα είναι η ώρα να πιεστεί ο Χαφτάρ να
ξεκινήσει εκ νέου μια διαπραγμάτευση στην οποία θα ευθυγραμμιστούν επίσης η
Ρωσία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Για την Αίγυπτο, ο κίνδυνος αύξησης της
τουρκικής δύναμης στη Λιβύη αποτελεί προτεραιότητα εθνικής ασφάλειας.
Η ανάλυση του Ντεντίτσε (Ispi) σε μια συνομιλία με
το Formiche.net
Μάιος 24, 2020.
18:51
Υπάρχει ανάγκη
να επιτευχθεί μια παγκόσμια πολιτική συμφωνία για την κρίση της Λιβύης, δήλωσε
το Σάββατο ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Σάμεχ Σούκρι κατά τη
διάρκεια συνάντησης με Ευρωπαίους αξιωματούχους- για τους οποίους υπάρχουν
λίγες πληροφορίες : ο επικεφαλής της διπλωματίας στο Κάιρο θα
ανανεώσει τη δέσμευση της χώρας του να επιστρέψουν όλα τα μέρη της Λιβύης στις
διαπραγματεύσεις «με στόχο την επίτευξη πολιτικής συμφωνίας για τον τερματισμό
της κρίσης».
«Στο περίπλοκο
παιχνίδι της Λιβύης, μία από τις χώρες που εμπλέκονται περισσότερο είναι
σίγουρα η Αίγυπτος. Αν μέχρι στιγμής φαινόταν να βρίσκεται στο περιθώριο,
σε υποκείμενες θέσεις σε σχέση με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (και τη Σαουδική
Αραβία) και επίσης με την ίδια τη Ρωσία, τώρα η κατάσταση είναι ιδανική για να
επιστρέψει το Κάιρο στη σκηνή με εξέχοντα ρόλο, επίσης συνδεδεμένο με μια
ποσότητα ενδιαφερόντων ισχυρότερο για την Κυρηναϊκή, που αποτελεί αναπόσπαστο
τμήμα της αιγυπτιακής οικονομικής-εμπορικής και πολιτιστικής αλυσίδας «, όπως αναφέρει
ο αναλυτής Τζουζέπε Ντεντίτσε (Giuseppe Dentice), του ISPI (=Ινστιτούτου Διεθνών Πολιτικών
Μελετών).
Επιπρόσθετα, το
Σάββατο, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ ,
τηλεφώνησε στον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν , για
να ζητήσει «ταχεία αποκλιμάκωση» : Η Άγκυρα είναι σήμερα η χώρα με τη
μεγαλύτερη επιτυχία στη Λιβύη, επειδή μετά τη συμφωνία της στενής συνεργασίας
με την κυβέρνηση Εθνικής Συμφωνίας της Τρίπολης απολαμβάνει στρατιωτική
επιτυχία.
Η Αίγυπτος
είναι η χώρα που ανησυχεί περισσότερο για τις τουρκικές κατακτήσεις: φοβάται
ότι μια εχθρική χώρα θα αναπτυχθεί στρατιωτικά στη γειτονική επικράτεια, ειδικά
εάν ορισμένες θέσεις - όπως η μεγάλη βάση του αλ Ουατίγια που ανακτήθηκε
πρόσφατα από την κυβέρνηση της Τρίπολης - θα γίνονταν κάπως μόνιμη.
«Η
Τουρκία είναι περιφερειακός παράγοντας με σαφή ανταγωνισμό με την Αίγυπτο: οι
δύο χώρες έχουν ανταγωνιστικές ιδέες εξωτερικής πολιτικής, για παράδειγμα πως
σκέφτονται για τη Μεσόγειο, ειδικά την ανατολική ζώνη όπου κρύβονται ενεργειακά
και γεωπολιτικά συμφέροντα", λέει ο Ντεντίτσε .
Η «ανατολική
ζώνη» της Λεκάνης, ή η EastMed, κόπηκε από την Τουρκία με ένα μνημόνιο
συνεργασίας με την Τρίπολη, το οποίο αφορούσε την ένωση των δύο αποκλειστικών
οικονομικών ζωνών και την έσφιξε ταυτόχρονα με στρατιωτική συνεργασία: μια
απόπειρα κατά των συμφερόντων στην περιοχή της Αιγύπτου, Ελλάδας, Κύπρου, χώρες
μη φιλικά προσκείμενες στην Άγκυρα.
Τις τελευταίες
μέρες, ενώ ο Χαφτάρ έχασε έδαφος, κυκλοφόρησαν δύο είδη ειδήσεων (πολλά εμποδίζονταν
από τα αιγυπτιακά μέσα ενημέρωσης, τα οποία συχνά μεταδίδουν πληροφορίες μόνο
για προπαγάνδα).
Έγινε λόγος για
την προθυμία του Καΐρου να έρθει σε σύγκρουση για τη Λιβύη, η οποία ωστόσο
φαίνεται πολύ αβάσιμη επειδή θα σήμαινε έναρξη πολέμου με την Τουρκία.
Και τότε
υπήρχαν διάφορες φήμες σχετικά με τις διαιρέσεις πίσω από τον Χαφτάρ,
ιδιαίτερα η Αίγυπτος φάνηκε νευρική απέναντι στον μεγάλο χορηγό του Κυρηναϊκού
πολέμαρχου, τα Αραβικά Εμιράτα (πληροφορίες πολύ πιο αξιόπιστες και
επιβεβαιωμένες από διάφορες πηγές που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ημέρες ).
«Το Κάιρο
μπορεί να έχει συμφέρον να ρυθμίσει το μέτωπο του Χαφτάρ. Οι Αιγύπτιοι θα
ήθελαν έναν στρατιώτη, αλλά αδύναμο και γι 'αυτό ο Χαφτάρ φαινόταν κατάλληλος, εκτός από το ότι ο
στρατιωτικός αποκάλυψε την εμπορική του
ψυχή (χρησιμοποιούμε αυτόν τον όρο με έναν κάπως εικονιστικό τρόπο) και έχει
ασχοληθεί περισσότερο με τα Εμιράτα και τη Ρωσία. Τώρα που χάνει -
συνεχίζει ο Ντεντίτσε - η Αίγυπτος θα μπορούσε να βρει κάποιο ρόλο.
Θέλει τον
Χαφτάρ, όχι τόσο ως ηγέτη, αλλά για αυτό που μπορεί να εκπροσωπήσει, και
ταυτόχρονα θέλει όλα να επιστρέψουν στο σχέδιο διαπραγμάτευσης».
Η παύση των
εχθροπραξιών, τώρα που χάνει ο ηγέτης των ανατολικών δυνάμεων, γίνεται πολύ
περίπλοκη: έχουν φτάσει σαφείς ενδείξεις από την Τρίπολη, ότι αποφεύγει τις διαπραγματεύσεις
και εμβαθύνει σε στρατιωτική εκστρατεία
για να τον καταστρέψει – προφανώς, επειδή η τουρκική ώθηση φαίνεται να το
επιτρέπει.
«Αλλά η
Αίγυπτος με αυτούς τους σχεδιασμούς εξυπηρετεί τα ρωσικά συμφέροντα. Για παράδειγμα
είναι η περίπτωση των 8 αεροσκαφών που
έφτασαν πρόσφατα από τη Συρία: φαίνεται ότι η Μόσχα τα χρησιμοποιεί όχι για να
επιτεθούν, αλλά επειδή θέλει να επαναδιαπραγματευθεί την κατάσταση.
Και -
εξηγεί ο Ιταλός ερευνητής - αυτό θέλουν να το κάνουν με τους Τούρκους, όπως έχουν
κάνει με το ζήτημα της Συρίας. Η Κυρηναϊκή της Λιβύης είναι σημαντική για
τη Μόσχα, αλλά η Ρωσία δεν θέλει να βυθιστεί σε χτύπημα. Θέλει, απλώς, να ελέγξει ένα παιχνίδι που δεν είναι τόσο
σημαντικό όσο η Συρία».
Ας μην ξεχνάμε,
συνεχίζει ο Ντεντίτσε ότι εκτός από τη Λιβύη, η Αίγυπτος έχει ενεργή προσοχή προς
την Αιθιοπία και το Σουδάν, πρόκειται για συμφέροντα γειτονίας, θέματα εθνικής
ασφάλειας για το Κάιρο. Το παιχνίδι της Λιβύης μπορεί να εξελιχθεί σε διασταυρούμενα
ενδιαφέροντα με ευρεία δυναμική.
--
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr