Σεπτέμβριος 15, 2020. 22:41
Ο Λιούμπομιρ
Κιουτσούκοφ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών και Διεθνών Σχέσεων στη
Σόφια σε συνέντευξή του, τόνισε ότι μια
ενδεχόμενη σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας δεν θα ήταν μια απλή
αντιπαράθεση μεταξύ των δύο χωρών, γιατί
πρόκειται για στρατηγικά ενδιαφέροντα που ξεφεύγουν από το ενδιαφέρον των δύο
χωρών.
«Υπήρχαν φήμες ότι
ο Ερντογάν θα προσπαθούσε να ανταλλάξει
το ζήτημα των υδρογονανθράκων με άλλες παραχωρήσεις. Ωστόσο, αυτές οι
αναλύσεις δεν ήταν ακριβείς, γιατί ενδεχομένως ήταν το ζήτημα των προσφύγων που το χρησιμοποιούσε
ως ατού για πίεση στην Ευρώπη, ήταν το ζήτημα της προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή
Ένωση που έχασε το ενδιαφέρον της αλλά παρέμειναν οι στρατηγικοί στόχοι της Τουρκίας
που είναι οι ενεργειακοί πόροι. Αυτά όλα ενσωματώνονται και συζητούνται στη στρατηγική του επεκτατικού σχεδίου της λεγόμενης
Γαλάζιας Πατρίδας για την οποία ο Ερντογάν μιλά όλο και περισσότερο».
«Η Βουλγαρία μπορεί να απειληθεί από αυτό το σχέδιο;»
Καθώς εκφράζονται
πολλοί σοβαροί φόβοι για μια πιθανή στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και
Ελλάδας, επόμενο είναι ότι θα επηρεαστούν όλες οι γύρω χώρες της περιοχής. Η
στρατηγική του νέο-οθωμανισμού που ακολουθεί η Τουρκία, με την ανάκτηση των
εδαφών της πρώην Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
αυτή ανησυχεί τη Βουλγαρία.
Θα συνεχίσει ο
αναλυτής:
Δεν θα υποτιμούσα τις
ενέργειες της Τουρκίας και ειδικότερα του Ερντογάν διότι όλα αυτά τα χρόνια
έχει αποδείξει ότι επιδιώκει με συνέπεια τον στόχο να κάνει την Τουρκία
περιφερειακή ηγέτιδα δύναμη και παγκόσμιο παίκτη με επιθετική και επεκτατική
πολιτική.
Όσον αφορά το
ΝΑΤΟ, έχει τη δυνατότητα, τουλάχιστον προς το παρόν, να αποτρέψει την κλιμάκωση
της σύγκρουσης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σε ένοπλη σύγκρουση, αλλά από την
άλλη πλευρά, η σύγκρουση της Ελλάδας με την Τουρκία θα ακύρωνε ουσιαστικά το
ΝΑΤΟ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Άλλωστε, κανένα
από τα δύο μέλη δεν θα μπορούσε να ενεργοποιήσει το άρθρο 5 της Συμμαχίας,
δηλαδή να ζητήσει βοήθεια της Συμμαχίας
εναντίον άλλου κράτους.
Ωστόσο, η σύγκρουση
των δύο μελών του ΝΑΤΟ, θα εμπόδιζε τη Συμμαχία στην ικανότητα λήψης ενοποιημένων
αποφάσεων. Αυτή θα ήταν μια σοβαρή εξέλιξη για το μέλλον του ΝΑΤΟ.
Όσον αφορά τη
Ρωσία στην περιοχή, βλέπουμε ότι είναι ένας πολύ σοβαρός γεωπολιτικός παράγοντας.
Έχει πολύ καλές σχέσεις με σχεδόν όλες τις περιφερειακές δυνάμεις, Τουρκία,
Ελλάδα, Συρία, Ισραήλ και Σαουδική Αραβία, έχει επίσης μια καλή, αν και μη
στρατηγική σχέση με την Τουρκία. Παρεμπιπτόντως, πολύ παράδοξα, βασίζεται σε
ριζικά αντίθετες θέσεις και συμφέροντα σε όλα τα ζητήματα στην περιοχή σε σχέση με την Τουρκία,
ξεκινώντας από τη Συρία και φθάνοντας στη Λιβύη.
Η Γαλλία από την άλλη, είναι η χώρα η οποία ενέτεινε
απότομα την πολιτικής της στην περιοχή, με τις πιο αντι-τουρκικές θέσεις εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του
ΝΑΤΟ, με κίνητρα τα δικαιώματα εξερεύνησης αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού
αερίου στην περιοχή. Ακολουθεί η Ιταλία με οικονομικά συμφέροντα στις εξερευνήσεις
της Κύπρου.
Γενικά βλέπουμε
πως η Ανατολική Μεσόγειος αναδύεται ως μία από τις περιοχές που έχουμε την πιο
άμεση αντιπαράθεση, με συγκρουσιακά συμφέροντα πολλών παγκόσμιων και
περιφερειακών παραγόντων. Είναι εύλογο το ενδιαφέρον που υπάρχει στην εξέλιξη της
όλης κατάστασης καθώς ξεφεύγει από τα παραδοσιακά περιφερειακά ζητήματα.
Στοιχεία από το Fokus
--
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr