Η Τουρκία Επιδιώκει Να Διατηρήσει Τη Στρατιωτική Της Παρουσία Στη Λιβύη Παρά Τη Διεθνή Πίεση
Στο δεύτερο συνέδριο στο Βερολίνο της Γερμανίας, στις 23
Ιουνίου, επισημάνθηκε η πρόοδος από την μεταβατική κυβέρνηση για την επίλυση της
σύγκρουσης στη Λιβύη.
Παρά
την αλληλεγγύη που υπογραμμίζουν οι διεθνείς μεσολαβητές σχετικά με την ανάγκη
απόσυρσης όλων των ξένων δυνάμεων και μισθοφόρων από τη Λιβύη, αυτό το ζήτημα
δεν έχει ακόμη επιλυθεί, γεγονός που εμποδίζει τη διαδικασία εθνικής
συμφιλίωσης καθώς και τις συνεχιζόμενες προετοιμασίες για τις γενικές εκλογές
που έχουν προγραμματιστεί για τις 24 Δεκεμβρίου .
Ο συντάκτης είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος και συγγραφέας
Αν και η Υπουργός Εξωτερικών της Λιβυκής Μεταβατικής
Κυβέρνησης, Νάζλα Μανγκούς, εξέφρασε την ελπίδα της κατά τη διάρκεια του
συνεδρίου, ότι οι μισθοφόροι και από τις δύο πλευρές θα εγκαταλείψουν τη χώρα
τις επόμενες ημέρες, οι προθέσεις της Τουρκίας να διατηρήσει τη στρατιωτική της
παρουσία στη Λιβύη εξακολουθούν να αποτελούν εμπόδιο στην επίλυση του προβλήματος.
Από την αρχή της παρέμβασής της στη σύγκρουση στη Λιβύη, η
Τουρκία πίστευε ότι ακολούθησε την πιο νόμιμη προσέγγιση που είχε ως στόχο την
υποστήριξη της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας της Τρίπολης.
Αντί να ενισχύσει με όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό, η
τουρκική ηγεσία υπέγραψε μια σειρά προσοδοφόρων συμφωνιών με την κυβέρνηση της
Εθνικής Συμφωνίας, η οποία της επέτρεψε να εδραιώσει επίσημα τη στρατιωτική της
παρουσία στη Λιβύη και να επανεξετάσει τα θαλάσσια σύνορα στην ανατολική Μεσόγειο
διασφαλίζοντας παράλληλα την επέκταση της αποκλειστική οικονομική ζώνη για πραγματοποίηση γεωλογικών εξερευνήσεων σε αμφισβητούμενα
ύδατα.
Έχοντας αντιμετωπίσει μια καταιγίδα διεθνούς κριτικής για
την υπογραφή των αμφισβητούμενων συμφωνιών, η Άγκυρα συνέχισε να επιμένει στην
ορθότητα της προσέγγισής της, επικαλούμενη την παγκόσμια αναγνώριση και
νομιμότητα της κυβέρνησης της Εθνικής Συμφωνίας.
Τόσο η αποτροπή της επίθεσης των δυνάμεων του Χαλίφα Χαφτάρ στην Τρίπολη όσο και η επιβίωση
της κυβέρνησης Εθνικής Συμφωνίας στην εξουσία, που επιτεύχθηκε με τη βοήθεια
της Τουρκίας, τελικά έπεισαν την Άγκυρα για τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε
στη Λιβύη.
Πράγματι, με το πρόσχημα της προστασίας της λεγόμενης
επίσημης κυβέρνησης της Λιβύης, οι Τούρκοι μπόρεσαν να διασφαλίσουν τη θέση
τους στη Βόρεια Αφρική, να δημιουργήσουν μια ζώνη επιρροής στη Μεσόγειο και να
χτυπήσουν τα συμφέροντα των περιφερειακών αντιπάλων όπως της Αιγύπτου και της Ελλάδας.
Για την Τουρκία, ο διορισμός της προσωρινής κυβέρνησης εθνικής
ενότητας που προέκυψε ως αποτέλεσμα του Φόρουμ Πολιτικού Διαλόγου των Ηνωμένων
Εθνών δεν άλλαξε καθόλου.
Οι νεοεκλεγέντες αρχές για τον τερματισμό της διπλής
εξουσίας και της εχθρότητας μεταξύ των μερών της σύγκρουσης δεν βρήκαν τίποτα
καλύτερο από το να επιβεβαιώσουν τη δέσμευσή στις προηγούμενες συμφωνίες με την
Τουρκία.
Οι ηγέτες της Κυβέρνησης της Εθνικής Ενότητας δήλωσαν ότι
αυτές οι συμφωνίες «ήταν απόλυτα σύμφωνες με τα συμφέροντα της Λιβύης» και έτσι
διέλυσαν όλες τις αυταπάτες σχετικά με την αμεροληψία της νέας διοίκησης με
επικεφαλής τον πρωθυπουργό Αμπντέλ Χαμίντ Νταμπάιμπα.
Η Τουρκία εξακολούθησε να χρησιμοποιεί την πίστη του GNA για
να προστατεύσει τη στρατιωτική της παρουσία στο έδαφος της Λιβύης παρά τις
διεθνείς προσπάθειες για την καταπολέμηση της ξένης παρέμβασης.
Η Άγκυρα έχει αρχίσει να ενθαρρύνει μια διαφοροποιημένη
προσέγγιση για την απόσυρση των μισθοφόρων και των ενόπλων δυνάμεών της από τη
Λιβύη.
Η τουρκική ηγεσία επιμένει ότι οι τακτικές δυνάμεις της
έχουν το δικαίωμα να παραμείνουν στη Λιβύη βάσει των τρεχουσών συμφωνιών με την
κυβέρνηση της χώρας και ότι το μέλλον της παρουσίας τους πρέπει να συζητηθεί
χωριστά από τους μισθοφόρους.
Ταυτόχρονα, η Άγκυρα προσποιείται ότι συμμορφώνεται με τις
υποχρεώσεις της έναντι της διεθνούς κοινότητας και συμφώνησε να αποσύρει μέρος
των μαχητών της που μεταφέρθηκαν από τη Συρία για να συμμετάσχουν στις
συγκρούσεις ενάντια στις δυνάμεις του Χαλίφα Χαφτάρ.
Σύμφωνα με κυκλοφορούσες αναφορές, η Τουρκία συμφώνησε να
αποσύρει μόνο 300 μαχητές από τους χιλιάδες μισθοφόρους που δραστηριοποιούνται
στη Λιβύη.
Οι προσπάθειες της Τουρκίας να αποκτήσει θέση στη Βόρεια
Αφρική μπορεί να έχει ανεπιθύμητα αποτελέσματα και ιδίως να υπονομεύσει την
πολιτική διαδικασία, δεδομένου ότι η απόσυρση ξένων δυνάμεων ήταν μια σημαντική
προϋπόθεση της ανακωχής.
Από αυτήν την άποψη, οι ευρωπαϊκές χώρες και τα Ηνωμένα
Έθνη, των οποίων οι προσπάθειες στοχεύουν επί του παρόντος στη δημιουργία
μόνιμης ειρήνης και στη διεξαγωγή εθνικών εκλογών, δεν πρέπει να αγνοούν τις
τουρκικές κινήσεις και να τις αντιμετωπίζουν με τον κατάλληλο τρόπο.
raialyoum.com, mustaqila.com
--
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr