Η Βουλγαρική Εκκλησία, ο Βουλγαροκτόνος και η ‘Μακεδονική’ Εκκλησία



Το στέμμα των Βούλγαρων αρχιεπισκόπων της Αχρίδας, που φυλάσσεται στη Σόφια (από το δημοσίευμα)

Ιανουάριος 23, 2022. Ελλάδα.

Μεγάλη συνέντευξη στα βουλγαρικά ΜΜΕ παραχώρησε πριν λίγες μέρες ο πρώην μεσολαβητής από τα Σκόπια στις διαπραγματεύσεις με τη Βουλγαρία, Βλάντο Μπουκόφσκι. Ήταν ένας από τους πρώτους που απομακρύνθηκε από τον νέο πρωθυπουργό της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας, Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι. 


Του Βούλγαρου αρχαιολόγου Νικολάι Οβτσάροφ -στην trud.bg
Με το χαρακτηριστικό του στυλ ο Μπουκόφσκι αποτύπωσε τις αιτίες γιατί, κατά τη γνώμη του, δεν έχει βρεθεί λύση μέχρι στιγμής. 

Και η άρνηση της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να αναγνωριστεί ως μητέρα της Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ήταν το «πρώτο αρνητικό σήμα» για την επιδείνωση των σχέσεων. 

Αξίζει να γυρίσουμε τέσσερα χρόνια πίσω για να θυμηθούμε τι έγινε τότε.

Η σύγχρονη εκκλησία στη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας έχει το μακρύ όνομα της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας - Αρχιεπισκοπή Αχρίδας». 

Το δεύτερο μέρος αυτής της ονομασίας «οικειοποιήθηκε» από την εκκλησία των νοτιοδυτικών γειτόνων μας στις 12 Νοεμβρίου 2009, ακριβώς 18 χρόνια μετά την απόσχιση της Σοσιαλιστικής Μακεδονίας από τη Γιουγκοσλαβία.

Η λεγόμενη Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία (MOC) έχει την ίδια μοχθηρή αντίληψη με τη μακεδονική γλώσσα. Δημιουργήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα. Το 1941-1944 η Βαρντάρσκα και η Μακεδονία του Αιγαίου( στο κείμενο: Вардарска и Егейска Македония) βρίσκονταν στους κόλπους της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (σημ. με τη βουλγαρική κατοχή της Μακεδονίας). 

Η επιτροπή πρωτοβουλίας για την ίδρυση ανεξάρτητης εκκλησίας στο τμήμα της Βαρντάρσκας συγκλήθηκε τον Οκτώβριο του 1944 και στις 13 Νοεμβρίου, μετά την παράδοση των Σκοπίων από τον βουλγαρικό στρατό στους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους, αρκετοί ντόπιοι ιερείς εγκαταστάθηκαν στο κενό κτίριο της βουλγαρικής μητρόπολης.

Ήδη στις 4 Μαρτίου 1945, το «Εκκλησιαστικό-Λαϊκό» Συμβούλιο αποφάσισε να «αποκαταστήσει» την Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας, αλλά πλέον ως «εθνική» Μακεδονική Εκκλησία. Έτσι, η ίδρυση ανεξάρτητου ναού αποτελεί συνέχεια της δράσης για την καθιέρωση της μακεδονικής γλώσσας στο μοναστήρι του «Αγ. Προχόρ Πετσίνσκι » από τους κόκκινους αξιωματούχους τον Αύγουστο του 1944.

 

Ωστόσο, ξέσπασαν σοβαρές διαμάχες με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είχε υπό την αιγίδα της, την περιοχή της Βαρντάρσκας μέχρι το 1941.

Σέρβοι κληρικοί προσπάθησαν να περιορίσουν το υπερβολικό μακεδονικό σνίτσελ, αλλά οι Γιουγκοσλάβοι κομμουνιστές αποφάσισαν για άλλη μια φορά υπέρ του αγαπημένου παιδιού του Μακεδονισμού που δημιουργήθηκε για να επηρεάσει τους Βούλγαρους. 

Έτσι, στις 19 Ιουλίου 1959, η χωριστή Μακεδονική Αρχιεπισκοπή επιβεβαιώθηκε με κοινή λειτουργία στα Σκόπια μεταξύ του Σέρβου Πατριάρχη Χέρμαν και του τοπικού επισκόπου Δοσίθεου.

 

«Γλώσσα και ιστορία με δική τους εκκλησία»

 

Αλλά ούτε αυτό είναι αρκετό για τους επιταχυνόμενους ‘Μακεδόνες’. Όπως η γλώσσα και την ιστορία που έκλεψαν από τη Βουλγαρία, χρειάζονται απεγνωσμένα τη δική τους εκκλησία. 

Γι' αυτό συγκλήθηκε στην Οχρίδα στις 17 Ιουλίου 1967 ένα νέο «εκκλησιαστικό-λαϊκό» συμβούλιο, στο οποίο η Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία δήλωσε αυτοκέφαλη κατά παράβαση της ιεραρχίας και των κανόνων της Ορθόδοξης Εκκλησίας. 

Αυτή τη φορά η υπομονή των άλλων ορθόδοξων εκκλησιών έχει εξαντληθεί και η ΜΟΚ τίθεται σε σχίσμα (δηλ. αφορίζεται).

Και έτσι το 2009 πρόσθεσε μόνη της στο όνομα «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας», κάτι που δεν επιτρεπόταν πριν.

 Τα τελευταία χρόνια, η MOC έχει ξεκινήσει προσπάθειες προσέγγισης με τη Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία. Για παράδειγμα, τον Μάιο του 2014, στην εορτή των Αγίων Αδελφών Κυρίλλου και Μεθοδίου, τελέστηκε κοινή λειτουργία από τον Βούλγαρο Πατριάρχη Νεόφυτο και τον Σκοπιανό Αρχιεπίσκοπο Στέφανο στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Αλεξάντερ Νιέφσκι».

Αυτό οδήγησε στην περίεργη και ντροπιαστική απόφαση της Συνόδου της ΜΟΚ τον Νοέμβριο του 2017, η οποία προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις στη βουλγαρική κοινωνία. 

Τότε, απροσδόκητα, έγινε πρόταση στην Ιερά Σύνοδο της Σόφιας η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία να γίνει μητέρα εκκλησία της Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας-Αρχιεπισκοπής Αχρίδας. 

Εκ πρώτης όψεως αυτό είναι υπέροχο και φαίνεται ότι στην Βαρντάρσκα έχουν ταπεινωθεί και έχουν αναγνωρίσει την ιστορική αλήθεια. Σύντομα όμως όλα γίνονται ξεκάθαρα. Αποδεικνύεται ότι στην επιστολή της MOC υπάρχει προϋπόθεση η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία να αναγνωρίσει την εκκλησιαστική ανεξαρτησία της ‘μακεδονικής’, με την οποία θα αντιμετώπιζε αυτόματα τις άλλες αδελφές εκκλησίες. Επιπλέον, η Ιερά μας Σύνοδος έχει προσκληθεί να συμμετάσχει το 2018 στην Αχρίδα στην 1000η επέτειο από την ίδρυση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας.

Ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος

Εδώ είναι απαραίτητο να εξηγήσουμε τι φαινόμενο είναι αυτή η τεράστια επισκοπή. 

Η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας είναι ο άμεσος διάδοχος του Βουλγαρικού Πατριαρχείου από την εποχή του Τσάρου Σαμουήλ. 

Με πολλές επιστολές του, ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β', που ονομάστηκε από τους Βυζαντινούς συμπατριώτες και συγχρόνους του μετά τη νίκη του στους επικούς πολέμους δεκαετιών με το βουλγαρικό βασίλειο,  Βουλγαροκτόνος, έδωσε την πνευματική της υποταγή και την συντριπτική πλειοψηφία των εδαφών της.

Το περιεχόμενο αυτών των εγγράφων είναι άλλο ένα «μαχαίρι στην καρδιά του Μακεδονισμού».

 «Οι αρετές είναι πολλές και μεγάλες», έγραψε ο αυτοκράτορας στον καταστατικό του χάρτη του 1018/1019, «με τις οποίες ο ανθρωπολάτρης Θεός έχει προικίσει σε διάφορες εποχές του βασιλείου μας, και οι οποίες ξεπερνούν όλους τους αριθμούς και το σπουδαιότερο όλων είναι ότι το ρωμαϊκό κράτος επεκτάθηκε και ότι το κράτος των Βουλγάρων πέρασε κάτω από έναν ζυγό».

 Γι' αυτό διέταξε την ίδρυση νέας αρχιεπισκοπής που θα αντικαταστήσει το Βουλγαρικό Πατριαρχείο.

 Και το 1020 ο Βασιλεύς διέταξε «ο σημερινός Παναγιώτατος Αρχιεπίσκοπος να κατέχει και να διαχειρίζεται όλες τις βουλγαρικές επισκοπές καθώς και όλες τις άλλες πόλεις που βρίσκονταν υπό την κυριαρχία των βασιλέων Πέτρου και Σαμουήλ».

 «Γιατί όχι χωρίς αίμα, όχι χωρίς δουλειά και ιδρώτα, αλλά με πολυετή επιμονή και με τη βοήθεια του Θεού, αυτό το κράτος (το βουλγαρικό) μας δόθηκε υπό την υπακοή του Θεού».

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος αναφέρει ξεκάθαρα τον Τσάρο Πέτρο, γιο του Μεγάλου Συμεών, μαζί με τον Σαμουήλ. Γιατί ήξερε ποια ήταν η χώρα που κατέκτησε και γιατί του έδωσαν το παρατσούκλι ο Βουλγαροκτόνος! 

Γι' αυτό δεν θέλει να παραβιάσει τα διατάγματα «εκείνων που βασίλεψαν πριν από εμάς» και θέλει «ο σημερινός Παναγιώτατος Αρχιεπίσκοπος Βουλγαρίας να έχει τόσο μεγάλη επισκοπή όσο ήταν και τόσο μεγάλη όσο ήταν υπό τον Τσάρο Πέτρο».

 

 Βούλγαρος ήταν και ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος της Αχρίδας, Ιωάννης του Ντεμπάρ (1019-1037). Μετά από αυτόν, μόνο βυζαντινοί κληρικοί χειροτονήθηκαν επίσκοποι, αλλά πάντα τόνιζαν τον βουλγαρικό χαρακτήρα του ποιμνίου τους. Η Μητρόπολη της Αχρίδας υπάρχει ως «Αρχιεπισκοπή Πάσης Βουλγαρίας» εδώ και 749 χρόνια. Το 1767 έκλεισε από τον σουλτάνο και η επισκοπή του προσαρτήθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Μετά από κάποιους δισταγμούς στις 14 Μαΐου 2018, η Ιερά Σύνοδος της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας απέρριψε την πρόσκληση και διοργάνωσε τον δικό της εορτασμό για τα 1000 χρόνια της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας με πανηγυρική λειτουργία στις 10 Ιουνίου. 

Για τη δράση του αυτή δέχτηκε πολλές επικρίσεις στη χώρα μας. Αναμφίβολα, όμως, μια τέτοια ενέργεια ήταν απολύτως σωστή και δικαιολογημένη. Διότι η Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας από τον XI αιώνα είναι η μόνη νόμιμη διάδοχος του Βουλγαρικού Πατριαρχείου από την εποχή των μεγάλων βασιλέων Συμεών και Πέτρου. Ο εορτασμός της χιλιετίας από την ίδρυσή του μπορεί να γίνει μόνο στη Σόφια, όπου σήμερα είναι η έδρα αυτού του πατριαρχείου.

Τα όσα ειπώθηκαν μέχρι στιγμής εγείρουν και πάλι το ερώτημα της λεγόμενης «πολυπροοπτικής» που προσπαθούν να μας επιβάλουν οι Σκοπιανοί ιστορικοί και η βουλγαρική τους καταγωγή. 

Με άλλα λόγια, μια ιστορική αλήθεια θα έπρεπε να ερμηνεύεται διαφορετικά από τη βουλγαρική και τη σκοπιανή πλευρά.

Αλλά ποια ήταν η έκπληξή μου όταν άκουσα τέτοια λόγια από έναν Βούλγαρο διπλωμάτη και έναν επί μακρόν πρεσβευτή στις Ηνωμένες Πολιτείες. 

«Το κακό είναι ότι η κοινή γνώμη στη Βουλγαρία είναι πολύ διογκωμένη», δήλωσε η πρέσβειρα Έλενα Ποπτοντόροβα σε συνέντευξή της. 

«Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι στην άλλη πλευρά των συνόρων που θέλουν να κλέψουν την ιστορία μας». Και οι ερμηνείες (της ιστορίας ) - ναι, μπορεί να είναι διαφορετικές…! Όπως λένε», - κανένα σχόλιο!, σημειώνει ο Βούλγαρος αρχαιολόγος.

 

(Το άρθρο αυτό, γράφει ο συντάκτης, το αφιερώνει στην πρέσβειρα Έλενα Ποπτοντόροβα και τους σκοπιανούς ιστορικούς- За Елена Поптодорова и скопските историчари-)

--

The Hellenic Information Team

               

 

 © Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr