Φεβρουάριος 9, 2022. Ελλάδα.
«Σε δύο μήνες, η επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κιρίλ Πέτκοφ και τα επιτεύγματά του στο Βελιγράδι θα είναι στον αέρα, γιατί ο πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς δεν θα είναι πλέον παράγοντας στη σερβική πολιτική όπως είναι τώρα καθώς και η Άνα Μπαρναμπιτς δεν θα είναι πλέον πρωθυπουργός», γράφει το βουλγαρικό Bgnes που τις τελευταίες ημέρες αναφέρεται με σειρά άρθρων στη βουλγαρική μειονότητα στη Σερβία.
Όπως γράφει η Ζντένκα Τοντόροβα*: «Υπήρξε μια ξερή παρουσίαση
πληροφοριών για την επίσκεψη του Κιρίλ Πέτκοφ από τα σερβικά ΜΜΕ που λέει ότι πρόκειται για επίσημη συνάντηση
την παραμονή των επικείμενων εκλογών στη Σερβία.
Δεν είναι σαφές γιατί επιτάχυνε αυτή την επίσκεψη και γιατί
το θέμα των Δυτικών Περιοχών (σημ. =περιφέρεια της Σερβίας που υπάρχει βουλγαρική μειονότητα), που είναι κεντρικό στις διμερείς μας σχέσεις,
έχει παραμεληθεί.
Ακούγεται επιπόλαιο ότι ένα πρόβλημα 100 χρόνων που
έχουμε μεταξύ των δύο χωρών μας λόγω της συστηματικής παραβίασης των
δικαιωμάτων της βουλγαρικής μειονότητας θα πρέπει να λυθεί μέσα στους επόμενους
δύο μήνες με τηλεφωνικές συνομιλίες μεταξύ του Πέτκοφ και της Μπαρναβιτς. Επιπλέον,
επειδή η τελευταία δεν απολαμβάνει καμία
εξουσία στη σερβική κοινωνία και είναι απίθανο να παραμείνει πρωθυπουργός μετά
τις εκλογές.
Δυστυχώς, τα προβλήματα της βουλγαρικής μειονότητας
γίνονται εμπόδιο για Βούλγαρους και Σέρβους πολιτικούς.
Ο Πρωθυπουργός Πέτκοφ χαρακτήρισε ως στρατηγικές τις σχέσεις
μας με τη Σερβία, αλλά δεν ήταν σαφές από τα λόγια του τι ακριβώς θα σημαίνει
αυτή η στρατηγική εταιρική σχέση - δημιουργία ενιαίας αγοράς φυσικού αερίου,
πλύση εγκεφάλου ή κάτι άλλο που συμφώνησε με την Μπαρνάμπιτς κατά τις κατ'
ιδίαν διαπραγματεύσεις.
Δεν είναι ξεκάθαρο ποιος χρειάζεται περισσότερο αυτό το
είδος σχέσης - εμείς ή οι Σέρβοι.
Η προοπτική της λεγόμενης στρατηγικής εταιρικής σχέσης μετά
τις πρόωρες εκλογές είναι ακόμη λιγότερο σαφής. Ο αντιπολιτευόμενος Τύπος
δεν είπε λέξη για την επίσκεψη Πέτκοφ, πολύ περισσότερο για τα αποτελέσματά
της.
Ποιο θα είναι το επίκεντρο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης
με τη Σερβία, ίσως στον σιδηρόδρομο των συνόρων Νις-Σερβίας, ή όπως ορισμένοι
τον αποκαλούν ακόμα Ντιμιτρόβγκραντ, αντί για Τσάριμπροντ;
Η άλλη στρατηγική συνεργασία είναι πιθανότατα το τμήμα του
αυτοκινητόδρομου μεταξύ των δύο χωρών, το οποίο οι Σέρβοι έχουν ήδη καυχηθεί με
το τυπικό τους στυλ ότι τελείωσαν και περιμένουν τους Βούλγαρους να τελειώσουν
τη δουλειά τους.
Το τρίτο στοιχείο της στρατηγικής εταιρικής σχέσης θα
είναι πιθανώς ένα σημείο ελέγχου που θα βρίσκεται κάπου στην περιοχή Βιντίν και
Ζάγετσαρ. Όχι άλλα σχόλια για τη στρατηγική συνεργασία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η στρατηγική εταιρική σχέση της
Σερβίας είναι αυτή τη στιγμή με τη Ρωσία και την Κίνα και η Βουλγαρία είναι
μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Σε τι μπορούμε να μιλήσουμε
στρατηγικά εδώ;
*Η συντάκτης Ζντένκα Τοντοροβα, είναι δημοσιογράφος και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων για την κατάσταση των Βουλγάρων στις ‘δυτικές περιφέρειες’. Η ανάλυσή της έγινε ειδικά για το BGNES.
--
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr