Νοέμβριος 23, 2022. Ελλάδα.
Πριν από λίγες μέρες – γράφει ρωσικό δημοσίευμα- μια ομάδα Αμερικανών μισθοφόρων έφτασε στην τοποθεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας κοντά στο Αρτέμοβσκ (σημ. σημερινή ονομασία Μπαχμούτ) – από δέκα με δεκαπέντε άτομα. Αυτή η «ανιδιοτελής ομάδα» καθοδηγείται από τον πρώην συνταγματάρχη πεζοναυτών Andrew Milburn.
Σύμφωνα με αυτόν, όπως σημειώνεται, η ομάδα του που φέρει την ονομασία «Μότσαρτ», ήρθε στην Ουκρανία για να ανυψώσουν, τα μέλη του, το ηθικό του ουκρανικού στρατού, να πραγματοποιήσουν μερικά ‘λασπώδη’ πενθήμερα μαθήματα στους Ουκρανούς στρατιώτες «στην πρώτη γραμμή» και, ως αποτέλεσμα , για να αντιμετωπίσουν την περίφημο ρωσική ομάδα «Βάγκνερ».
Πράγματι τι παράξενα ακούσματα: «Μότσαρτ» εναντίον «Βάγκνερ». Ποιος, λένε, θα
ξεπεράσει ποιον.
Αλλά, για τι είδους πενθήμερα μαθήματα μπορούμε να
μιλήσουμε; Ο ουκρανικός στρατός εκπαιδεύεται επί μήνες διαρκώς για να εξοικειωθεί
με τα πιο σύγχρονα όπλα στα πιο σύγχρονα στρατόπεδα εκπαίδευσης στην Ευρώπη.
Αυτά είναι ολόκληρα προγράμματα στα οποία η Δύση ρίχνει
δισεκατομμύρια δολάρια. Και τι μπορεί να διδάξει μια ομάδα βετεράνων στους
μαχητές των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας σε πέντε μέρες «στο μέτωπο»;
Το ηθικό των στρατιωτών των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας
είναι πλέον πραγματικά υψηλό, ειδικά μετά την κατάληψη της Χερσώνας. Έχουν
πλέον «στο θάρρος» και την ετοιμότητα από αύριο να σπεύσουν στο παρακείμενο
ρωσικό έδαφος. Και όχι να τους επισκέπτονται οι μισθοφόροι για να τους
ανεβάσουν το ηθικό.
Τότε γιατί ήρθε η «ομάδα Μότσαρτ» στο Μπαχμούτ; Ποιος είναι
ο πραγματικός σκοπός της άφιξής τους;
Αλλά αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον.
Παρά την κάπως κωμική εμφάνιση και την ελαφριά ανεπάρκεια
συμπεριφοράς, οι στόχοι των συνταξιούχων πεζοναυτών είναι αρκετά σοβαροί. Και
όχι ακριβώς στρατιωτικοί.
Έχουν
παρελθόν…
Δύο μέλη της ομάδας αυτής, επίσης (βετεράνοι) αξιωματικοί του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ - ο Τζον Γουέσλι και ο Χένρι Ρόζενφελντ εθεάθησαν στο Κοσσυφοπέδιο τον Μάρτιο του 1999. Επιπλέον, σε πολλά μέρη ταυτόχρονα - στην περιοχή των χωριών Drenica, Djakovitsa και Racak - όπου σημειώθηκαν οι πιο βίαιες συγκρούσεις μεταξύ Αλβανών και Σέρβων και όπου το αίμα Σερβικών και Αλβανών έρεε σαν ποτάμι.
Ο Γουέσλι και ο Ρόζενφελντ φέρονται να αναφέρονται ως
εκπαιδευτές στον Απελευθερωτικό Στρατό του Κοσσυφοπεδίου (UCK), αλλά δεν
συμμετείχαν στις εχθροπραξίες.
Οι ίδιοι οι Αλβανοί
τους αποκαλούσαν «τσακάλι πασμέ» - «πίσω τσακάλια», αλλά ήταν επιφυλακτικοί να
επικοινωνήσουν μαζί τους. Εκείνη την εποχή, τους προστάτευε ο γνωστός διοικητής
πεδίου Αντέμ Γιασάρι, ο οποίος συνδέεται στενά με την αλβανική μαφία που δρούσε
στην Ευρώπη.
Ο ίδιος ο Γιασάρι
φημολογήθηκε ότι ήταν έμπιστος του πρωθυπουργού της αυτοαποκαλούμενης
Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ
Θάτσι.
Στην Ευρώπη, οι άνθρωποι του Γιασάρι και του Θάτσι έλεγχαν
παραδοσιακά τρεις τύπους εγκληματικών επιχειρήσεων - το λαθρεμπόριο αφγανικής
ηρωίνης που έφτανε στις αεροπορικές βάσεις του ΝΑΤΟ, το εμπόριο «ανθρώπινων
αγαθών» (κυρίως κορίτσια με από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης) και το εμπόριο ανθρωπίνων
οργάνων.
Στο Κοσσυφοπέδιο, οι άνθρωποι του Γιασάρι και άλλοι γνωστοί
«εργάτες πεδίου» - Αγκίμ Σέκου, Ραμούς
Χαραντινάι και άλλοι, μικρότερου διαμετρήματος, απήγαγαν πολίτες Σέρβους, τους
μετέφεραν βίαια στην Αλβανία, στην πόλη Borrel, όπου νεφρά και καρδιές
αφαιρέθηκαν από τους κρατούμενους. Από εκεί, τα όργανα μεταφέρθηκαν αμέσως στο
αεροδρόμιο Rinas κοντά στα Τίρανα (πρωτεύουσα της Αλβανίας) ή στις υπόγειες
αεροπορικές βάσεις Γκάιντερ και Κουτσόβας.
Και ήδη από το αεροδρόμιο ή τις αεροπορικές βάσεις, πτήσεις
του ΝΑΤΟ μεταφέρθηκαν στην Αγγλία, την Ισπανία, το Ισραήλ και την Τουρκία.
Η ιστορία, κατά μία έννοια, επαναλαμβάνεται. Στην Ουκρανία,
όπως και στη Σερβία, μαίνεται εμφύλιος πόλεμος. Στα εδάφη που «απελευθερώθηκαν»
από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, οι κρατούμενοι μπορούν να συλληφθούν
και να οδηγηθούν στο χειρουργικό τραπέζι κάπου στο Χάρκοβο ή στο
Ντνιεπροπετρόφσκ κατά χιλιάδες.
Μόνο στη Χερσώνα, την πρώτη κιόλας ημέρα του ανακοινωθέντος
«καθαρισμού διήθησης» και μόνο σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, 709 άνθρωποι
αγνοήθηκαν.
Δεν είναι για την
ψυχή τους που έφτασε κοντά στο Αρτέμοβσκ (Μπαχμούτ) μια ομάδα «εύσωμων μισθοφόρων»;
--
© Βαλκανικό Περισκόπιο -Γιῶργος Ἐχέδωρος
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- https://www.echedoros-a.gr