Μνήμες
Γράφει ο συγγραφέας Γιώργος Εχέδωρος
Γυναίκες του Αμαζονίου την ώρα της μπουγάδας.Οι καλοκαιρινές νυχτιές ξυπνούν αναμνήσεις.
Αναστατώνουν τη μνήμη.
Και αν δεν έχεις καταχωνιάσει μερικά περιστατικά της ζωής σου σε "άπατα" νερά, αρκεί ο δυνατός άνεμος μιας συζήτησης, να ξεσηκώσει την απανωσιά της μνήμης και να φέρει στο σήμερα, στη συνείδηση σου, γεγονότα που νομίζεις ότι τα είχες λησμονήσει.
Πάνε χρόνια από τότε.
Ταξίδια στη θάλασσα.
Αξιωματικός στο εμπορικό ναυτικό.
Η δίψα της μάθησης του κόσμου μεγαλύτερη από την όποια επαγγελματική σπουδή.
Μια ριψοκίνδυνη επιλογή ενός πληρωμένου τουρίστα του κόσμου!
Κάποτε ένας σύγχρονος σοφός είπε: "για να σου φύγουν οι...τσίμπλες από τα μάτια πρέπει να ταξιδεύσεις"! Πιστεύω ακράδαντα πως ο άνθρωπος αντλεί σοφία από τα ταξίδια, όποια ταξίδια και αν είναι αυτά.
Έξη η ώρα το πρωί.
Το καράβι πλέει κόντρα στο ρεύμα του ποταμού, με τέσσερα μίλια την ώρα.
Γλυκοχαράζει και χιλιάδες αρώματα διαχέονται στην ατμόσφαιρα του Αμαζονίου.
‘Σπάει’ η μύτη από την ευωδία της ζούγκλας.
Ο ύπνος περιττεύει.
Ψελλίζεις Αμαζόνιος και ενθυμείσαι τις Αμαζόνες!
Η ελληνική ιστορική μνήμη σε ακολουθεί...
Κάποιος ιθαγενής από τις σαράντα τόσες φυλές του Αμαζονίου, μασάει τα Rothmans που του πέταξες!
Γυναίκες γυμνές πάνω στις πιρόγες φωνάζουν "λεέ, λεέ" (πέταξε, πέταξε!) και ξεσηκώνεις ό, τι έχεις μέσα στην καμπίνα σου.
Σεντόνια, πετσέτες, σαπούνια, καθρέπτες και ρούχα!
Και βουτούν δίπλα στα τεράστια ποταμόψαρα για να τα πιάσουν!
Έχεις ακούσει για τα πιράνχας και τρέμουν τα φυλλοκάρδια σου.
Οι κάτοικοι δεν δείχνουν απόγονοι του Αδάμ και της Εύας!
Δεν γνωρίζουν το μύθο της προπατορικής αμαρτίας και αγνοούν κάθε εντροπή για το σώμα τους.
Ολόγυμνοι, μελαψοί κάτω από τον καυτό βραζιλιάνικο ήλιο.
Σε βλέπουν και περιμένουν.
Αυτά που θα χαρίσεις. Το σαπούνι ή την απορρυπαντική σκόνη, καμιά κουλούρα σχοινί ή κάποιο παλιό βαρέλι, ένα άδειο βάζο! Κάνουν ό, τι ζητήσεις γι' αυτά! Χορεύουν πάνω στις πιρόγες ή τραγουδούν και ξεσπούν σε γέλια!
Χίλια χιλιόμετρα μέσα στον Αμαζόνιο βρίσκεται το Itacoatiara.
Η αποβάθρα ξύλινη, προϊστορική. Το καράβι δένει σε πασσάλους μπηγμένους στην όχθη του ποταμού και σε δύο θεόρατα δένδρα.
Πιο μέσα, τέσσερις με πέντε ώρες κόντρα στον Αμαζόνιο βρίσκεται το Μανάος. Η σύγχρονη πόλη.
Εδώ έχεις επαφή με τον πολιτισμό. Μαγαζιά. Μπαρ και ‘κέντρα’ όπου το θήλυ είναι αντικείμενο ηδονής!
Ρουμ και κόκα. Όταν ακούν ότι έδεσε καράβι με "γραικούς" οι σειρήνες από τα μεγάφωνα τραγουδούν Καζαντζίδη, Μαρινέλα και Τσιτσάνη!
Βρίσκεσαι χίλια χιλιόμετρα μέσα στον Αμαζόνιο! Μια μαγική εικόνα. Ένα καράβι μέσα στην άγρια ζούγκλα!
Ήρθες να φορτώσεις coconuts (καρύδες) που δεν κόπηκαν ακόμη!
Και ...περιμένεις. Πενήντα δύο μέρες! Είσαι άνετος γιατί το δολάριο, σου δίνει πολλά κρουζέιρος.
Μαθαίνεις τα πορτογαλικά στο πι και φι και ξεχνάς ποιος είσαι και που βρίσκεσαι. Καζαντζάκης, Χέγκελ και Μόργκαν μπορούν να περιμένουν στο ράφι της καμπίνας.
Η υλική σου υπόσταση κυριαρχεί και γίνεσαι ...λάσπη!
Και είσαι είκοσι δύο χρονών.
"Αόρα έου φάλου πορτουγκέζα"!
----------------------