Του Γιώργου Εχέδωρου
Η σκέψη του Ηράκλειτου μας κυνηγά: ‘Τα πάντα ρει..’
Όλα κινούνται, αλλάζουν σχήμα, αλλάζουν σύσταση, προορισμό, κατεύθυνση.
Η παρουσία μας δεν είναι ούτε μια κουκίδα μέσα στην αιωνιότητα, ούτε καν ένα σκουπίδι στην αιώνια ροή των πραγμάτων.
Αν χαράξεις μια γραμμή, για να παραστήσεις γραφικά την πορεία του κόσμου, εσύ δεν θα υπάρχεις μέσα σε αυτήν. Ήσουν, ίσως, ένα μηδαμινό μεταβαλλόμενο στοιχείο μέσα στην συμπαντική κίνηση.
Είμαστε παιδιά της αστρικής στάχτης, δεν μπορούμε να ζήσουμε μέσα στη λάμψη, αλλά ούτε χωρίς αυτήν.
Το άστρο είναι το μόνο ζωντανό κύτταρο του κόσμου, πέρα από το χρόνο, πέρα από τη σκέψη.
Γιατί πρέπει να προέρχεσαι από κάπου;
Η παρουσία μας δεν είναι ούτε μια κουκίδα μέσα στην αιωνιότητα, ούτε καν ένα σκουπίδι στην αιώνια ροή των πραγμάτων.
Αν χαράξεις μια γραμμή, για να παραστήσεις γραφικά την πορεία του κόσμου, εσύ δεν θα υπάρχεις μέσα σε αυτήν. Ήσουν, ίσως, ένα μηδαμινό μεταβαλλόμενο στοιχείο μέσα στην συμπαντική κίνηση.
Είμαστε παιδιά της αστρικής στάχτης, δεν μπορούμε να ζήσουμε μέσα στη λάμψη, αλλά ούτε χωρίς αυτήν.
Το άστρο είναι το μόνο ζωντανό κύτταρο του κόσμου, πέρα από το χρόνο, πέρα από τη σκέψη.
Γιατί πρέπει να προέρχεσαι από κάπου;
Ίσως, γιατί φοβάσαι εκεί που θα καταλήξεις.
Είναι μάταιο να αναζητάς την αιωνιότητα.
Είναι μάταιο να αναζητάς κάτι που δεν υπάρχει.
Κάθε στιγμή που ζεις είναι η αιωνιότητα, κάθε στιγμή που περνά θρηνείς ένα κομμάτι σου.
Η μεταβολή έρχεται σιγά σιγά μέσα σου. Τη μετράς με το χρόνο, τη μετράς με τις ρωγμές στο πρόσωπο...
Η ροή θα σε παρασύρει, θα σε καταπιεί...
Η μεταβολή έρχεται σιγά σιγά μέσα σου. Τη μετράς με το χρόνο, τη μετράς με τις ρωγμές στο πρόσωπο...
Η ροή θα σε παρασύρει, θα σε καταπιεί...