Αχιλλέας και Οδυσσέας οι Πρώτες αντιδράσεις για το δημοσίευμα:
Πλασμένα τα αρχαία ονόματα από μυθοπλάστες
Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!
Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!
----------------
Από: Μαριδήμη Εξάρχου
Καλή σας ημέρα.
Αφού υπήρξατε φοιτητής σέ Φιλοσοφική σχολή, πώς είναι δυνατόν νά αγνοείτε τήν διακηρυγμένη, εξ αρχής τής σταδιοδρομίας του, άποψι τού Ιω. Κακριδή. Οι απόψεις του διαδίδοντο μέσω τής πολυετούς διδασκαλίας του στό ΑΠΘ, καί όχι μόνον. Ήταν πολύ έντονη αυτή η εμμονή του, στήν άρνησι τού Ομήρου καί τών υπ’ αυτού αναφερθέντων γεγονότων.
Ο γυιός του Φάνης, καθηγητής στό Παν/μιον Ιωαννίνων, έχει τίς αυτές απόψεις.
Σ’ αυτόν δέ θά πρέπει ν’ αναφέρεσθε ως πρός τό 1980, καί όχι στόν Ιωάννη, ο οποίος θά είχε πρό πολλού συνταξιοδοτηθή, αφού τό 1956 είχε εκλεγή πρύτανυς. (…Επιχειρήθηκε στη δεκαετία του ’80 να γίνει μια προσέγγιση της ελληνικής μυθολογίας από τον τότε καθηγητή Ιωάννη Κακριδή και την ομάδα του…)
Η κόρη του Ελένη, πρεσβεύουσα κι εκείνη τά αυτά, ως ειδική σύμβουλος τού ΥΠΕΠΘ, είχε περάσει στά σχολικά βιβλία τίς ίδιες απόψεις. Τότε μερικοί είχαν αντιδράσει, πλήν όμως λόγω πατρός -καί «ειδικών» σχέσεών του- ή αδελφού, ευρέθη στό απυρόβλητο.
Όπως βλέπετε, υπήρχε ήδη πρόσφορο έδαφος γιά τήν έκτοτε εξελιγμένη προπαγάνδα τών ανθελληνικών θεωριών τύπου Ρεπούση!
Σάς εύχομαι νά περάσετε μία καλή Κυριακή.
Μ. Εξάρχου
Σημ. Εχέδωρου: Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο έργο "Ελληνική Μυθολογία" -Γενική εποπτεία Ι.Θ.Κακριδής- έκδοση: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ 1986.
Από: Σπύρο Χατζάρα
Οι Έλληνες, η Αριστοτέλεια λογική η Βλακεία και η σκοπιμότητα.
Με αφορμή την επιστολή του Γεωργίου Εχεδώρου, σχετικά με τις «επιστημονικές» ερμηνείες, Κακριδή κλπ, θα ήθελα να επισημάνω μερικά κατά τη γνώμη μου αυτονόητα.
Το ζήτημα δεν είναι ή ετυμολογία των ονομάτων, αλλά ο ασαφής και αντιεπιστημονικός προσδιορισμός του τι είναι «ελληνικό όνομα» και του τι περιλαμβάνει ο όρος «ελληνικό».
Γράφει η ομάδα Κακριδή.
«Γενικά, ο λαός έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά.»
Η βλακεία ή η κατασκευή, βρίσκεται σε αυτόν, τον αυθαίρετο και αντιεπιστημονικό διαχωρισμό, προελληνικών και «ελληνικών» ονομάτων. Άλλωστε ουδείς κατήλθε στην Χερσόνησο του Αίμου, ως Ελλην.
Θα αναφέρω επιγραμματικά μόνο τα εξής.
1. Το «Ορφικό» θρησκευτικό σύστημα των ανθρώπων που επιβίωσαν από τη «μεγάλη πλημμύρα», που προκάλεσε η έκρηξη της Σαντορίνης, ομογενοποιήθηκε με τον θρησκευτικό κώδικα των «Πελασγών», που ήρθαν αργότερα και ήταν «ηλιοκεντρικό» , με τον Απόλλωνα, την Εκάτη, και τη Γαία. Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου , με την Θεογονία, ομογενοποίησε, το θρησκευτικό σύστημα των «προελλήνων» και των «Πελασγών», με τον θρησκευτικό κώδικα των Αχαιών, και των Δωριέων, που είχε ως μέγα θεό τον Δία.
Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου, ανοίγει τον δρόμο της ενοποίησης, Πελασγών-Αχαιών, που συνέβη και στην Αθήνα,( με την ενσωμάτωση των «Διακρίων» την εποχή του Πεισίστρατου, αλλά και στη Μαύρη θάλασσα, και στην Ιωνία, και στη Μεγάλη Ελλάδα.
Η ανάλυση πρέπει να μας οδηγεί επιστημονικά στην σύνθεση. Το σφάλμα δεν είναι ετυμολογικό. Σφάλμα αποτελεί ή διάκριση σε Έλληνες και προ-Έλληνες, ή οποία συνδέεται με την κατασκευή, ενός «μεγάλου λαού», των «Θρακών»,που ήταν οι δημιουργοί του «μεγάλου πολιτισμού», και οι οποίοι δεν ήταν «Έλληνες»,όπως δεν ήταν και οι Μακεδόνες κλπ,κλπ,κλπ.
2.Η εκστρατεία στην Τροία έγινε από τους Αχαιούς. Ο Οδυσσέας ήταν Αχαιός Βασιλιάς. Το όνομα του ακόμα και αν ήταν «αρχαίο»,δεν δείχνει τίποτε άλλο ,παρά την ομογενοποίηση των Αχαιών με τους Πελασγούς.(Το ίδιο βεβαιώνει και η «Λάρισσα» του Άργους, στην καρδιά δηλαδή της Μυκηναϊκής συνομοσπονδίας ).
3. Οι «πανελλήνιες ιδέες», άρχισαν να διατυπώνονται μετά τα μηδικά, οπότε αρχίζει η ιδεολογική διαδικασία διαμόρφωσης ενός ενιαίου «ελληνικού έθνους»,που ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Επιγόνων.
Όταν λοιπόν η ομάδα του Μακαρίτη, διαπίστωνε ότι…«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»,διαπιστώνει μεν την ομογενοποίηση, αλλά δεν την αναγνωρίζει είτε από βλακεία είτε από σκοπιμότητα.
Τα ονόματα ήσαν προγενέστερα από τους Αχαιούς, τους Δωριείς ,τους Ίωνες, και τους Αιολείς. Αλλά το ελληνικό έθνος δεν διαμορφώθηκε μόνο από αυτά τα φύλα, αλλά και από τους προηγούμενους κατοίκους, που ομογενοποιήθηκαν.
Δεν υπάρχουν Έλληνες και προ-έλληνες.
Αυτό είναι το διαλεκτικά σωστό. Και έτσι αποδεικνύεται η κατασκευή.
Σπύρος Χατζάρας
Με αφορμή την επιστολή του Γεωργίου Εχεδώρου, σχετικά με τις «επιστημονικές» ερμηνείες, Κακριδή κλπ, θα ήθελα να επισημάνω μερικά κατά τη γνώμη μου αυτονόητα.
Το ζήτημα δεν είναι ή ετυμολογία των ονομάτων, αλλά ο ασαφής και αντιεπιστημονικός προσδιορισμός του τι είναι «ελληνικό όνομα» και του τι περιλαμβάνει ο όρος «ελληνικό».
Γράφει η ομάδα Κακριδή.
«Γενικά, ο λαός έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά.»
Η βλακεία ή η κατασκευή, βρίσκεται σε αυτόν, τον αυθαίρετο και αντιεπιστημονικό διαχωρισμό, προελληνικών και «ελληνικών» ονομάτων. Άλλωστε ουδείς κατήλθε στην Χερσόνησο του Αίμου, ως Ελλην.
Θα αναφέρω επιγραμματικά μόνο τα εξής.
1. Το «Ορφικό» θρησκευτικό σύστημα των ανθρώπων που επιβίωσαν από τη «μεγάλη πλημμύρα», που προκάλεσε η έκρηξη της Σαντορίνης, ομογενοποιήθηκε με τον θρησκευτικό κώδικα των «Πελασγών», που ήρθαν αργότερα και ήταν «ηλιοκεντρικό» , με τον Απόλλωνα, την Εκάτη, και τη Γαία. Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου , με την Θεογονία, ομογενοποίησε, το θρησκευτικό σύστημα των «προελλήνων» και των «Πελασγών», με τον θρησκευτικό κώδικα των Αχαιών, και των Δωριέων, που είχε ως μέγα θεό τον Δία.
Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου, ανοίγει τον δρόμο της ενοποίησης, Πελασγών-Αχαιών, που συνέβη και στην Αθήνα,( με την ενσωμάτωση των «Διακρίων» την εποχή του Πεισίστρατου, αλλά και στη Μαύρη θάλασσα, και στην Ιωνία, και στη Μεγάλη Ελλάδα.
Η ανάλυση πρέπει να μας οδηγεί επιστημονικά στην σύνθεση. Το σφάλμα δεν είναι ετυμολογικό. Σφάλμα αποτελεί ή διάκριση σε Έλληνες και προ-Έλληνες, ή οποία συνδέεται με την κατασκευή, ενός «μεγάλου λαού», των «Θρακών»,που ήταν οι δημιουργοί του «μεγάλου πολιτισμού», και οι οποίοι δεν ήταν «Έλληνες»,όπως δεν ήταν και οι Μακεδόνες κλπ,κλπ,κλπ.
2.Η εκστρατεία στην Τροία έγινε από τους Αχαιούς. Ο Οδυσσέας ήταν Αχαιός Βασιλιάς. Το όνομα του ακόμα και αν ήταν «αρχαίο»,δεν δείχνει τίποτε άλλο ,παρά την ομογενοποίηση των Αχαιών με τους Πελασγούς.(Το ίδιο βεβαιώνει και η «Λάρισσα» του Άργους, στην καρδιά δηλαδή της Μυκηναϊκής συνομοσπονδίας ).
3. Οι «πανελλήνιες ιδέες», άρχισαν να διατυπώνονται μετά τα μηδικά, οπότε αρχίζει η ιδεολογική διαδικασία διαμόρφωσης ενός ενιαίου «ελληνικού έθνους»,που ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Επιγόνων.
Όταν λοιπόν η ομάδα του Μακαρίτη, διαπίστωνε ότι…«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»,διαπιστώνει μεν την ομογενοποίηση, αλλά δεν την αναγνωρίζει είτε από βλακεία είτε από σκοπιμότητα.
Τα ονόματα ήσαν προγενέστερα από τους Αχαιούς, τους Δωριείς ,τους Ίωνες, και τους Αιολείς. Αλλά το ελληνικό έθνος δεν διαμορφώθηκε μόνο από αυτά τα φύλα, αλλά και από τους προηγούμενους κατοίκους, που ομογενοποιήθηκαν.
Δεν υπάρχουν Έλληνες και προ-έλληνες.
Αυτό είναι το διαλεκτικά σωστό. Και έτσι αποδεικνύεται η κατασκευή.
Σπύρος Χατζάρας
(Οι έντονες χρωματίσεις των κειμένων είναι του Γ.Ε.)