Από το πρώτο μισό του 19ου αιώνα μπορούμε να συζητάμε για το σχηματισμό της εθνικής συνείδησης των λαών των Βαλκανίων.
Οι Έλληνες, φυσικά, δεν αποτέλεσαν εξαίρεση.
Με βάση τα προνόμια που τους είχαν χορηγηθεί από τους Σουλτάνους, μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, στα εδάφη όπου κατοικούνταν από Έλληνες, λειτουργούσε ένα καλά οργανωμένο δίκτυο σχολείων και εκκλησιών στην εθνική τους γλώσσα.
Το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, έπαιξε βασικό ρόλο στη διαμόρφωση της διατήρησης των ελληνικών εθνικών ιδανικών.
Εκτός από τις θαλάσσιες δραστηριότητες των Ελλήνων ναυτικών, τους δίνεται η ελευθερία κινήσεων και, έτσι, έρχονται σε επαφή, πολλοί Έλληνες, με τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και των μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν από τον Ναπολέοντα.
Δεν παύει, εντούτοις, να υπάρχει στις σκέψεις των Ελλήνων, η νοσταλγία για την παλιά Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ένα θέμα που θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης από εμπόρους και πολιτικούς, οι οποίοι θα δράσουν αποφασιστικά ερχόμενοι στην Ελλάδα.
Στις 13 Ιανουαρίου του 1822, με την Συνέλευση της Επιδαύρου, ανακηρύσσεται η ανεξαρτησία της Ελλάδας, η οποία στη συνέχεια αναγνωρίστηκε από τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής.
Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν διατεθειμένη να εγκαταλείψει τόσο εύκολα τα όπλα.
Μέχρι το 1825 οι Έλληνες κερδίζουν τις μάχες με επιτυχία κατά των Τούρκων. Την περίοδο αυτή πραγματοποιείται μια σειρά σφαγών που διαπράχθηκαν και από δύο μέρη. Στην Πελοπόννησο σκοτώθηκαν πάνω από 15.000 μουσουλμάνοι και στο νησί της Χίου σφαγιάστηκαν περίπου 100.000 χριστιανοί.
Οι ελληνικές απελευθερωτικές κινήσεις στην Χερσόνησο αντιμετωπίζονται με μεγάλη συμπάθεια, από όλη την Ευρώπη. Αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον για τους Έλληνες, για τον ελληνικό πολιτισμό για την ελληνική τέχνη, ξυπνώντας ένα είδος ρομαντισμού.
Δημιουργήθηκε ένα φιλελληνικό κίνημα. Πολλοί ξένοι φιλέλληνες ήρθαν να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων επαναστατών. Ανάμεσά τους ήταν ο Λόρδος Βύρων που πολέμησε μέχρι θανάτου στο Μεσολόγγι.
 |
| Το ρουμανικό αφιέρωμα στην ελληνική επανάσταση |
Ο πόλεμος της Ανεξαρτησίας που ξέσπασε το 1821, υποστηρίχθηκε και από τις εκκλήσεις σε αυτόν, από τον Αρχιεπίσκοπο της Πάτρας. Οι Τούρκοι είχαν πανικοβληθεί. Στην Αθήνα η οθωμανική φρουρά, κλείστηκε στην Ακρόπολη, παρόμοιες επαναστατικές κινήσεις πραγματοποιούνταν και σε άλλα μέρη της Ελλάδας, στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία, στην Πελοπόννησο.
Ο επαναστατικός ενθουσιασμός των Ελλήνων θορύβησε τον Σουλτάνο Mahmud II (1808-1839), που επιστρατεύει τον ηγεμόνα της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή, ο οποίος ήταν υποτελής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και είχε δημιουργήσει έναν σύγχρονο στρατό και στόλο με γαλλική βοήθεια.
Παρά τη νίκη των Τούρκων στο Μεσολόγγι το 1826, οι Έλληνες συνεχίζουν να αντιστέκονται. Τότε μπαίνουν στο πολεμικό σκηνικό και οι μεγάλες δυνάμεις. Είναι η Βρετανία, η Γαλλία, η Πρωσία και η Ρωσία. Πρώτα διπλωματικά και κατόπιν στρατιωτικά, ενισχύοντας το ελληνικό στρατόπεδο.
Ο τουρκο-αιγυπτιακός στόλος κατατροπώθηκε στο Ναυαρίνο το 1827, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την αναγνώριση της ελληνικής ανεξαρτησίας.
Με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης τον Ιούλιο του 1832, η Οθωμανική Αυτοκρατορία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
--
Αφιέρωμα στην ελληνική επανάσταση του 1821, στην ρουμανική ιστοσελίδα hetel.ro με τίτλο “Revolutia greaca”.