ИСТОРИСКИТЕ КОРЕНИ НА МАКЕДОНСКАТА НАЦИЈА
Οι Ιστορικές ρίζες του Μακεδονικού Έθνους.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Η εισήγηση του Πάβλε Ρακόφσκι εκτυπωμένη στα κυριλλικά και ελληνικά.
Είναι καλό, πιστεύω, να μάθουμε πως διαμορφώθηκε ο λαός που αυτοαποκαλείται ‘μακεδονικός’ και ποιες είναι οι ιδέες, οι βάσεις, τα ερείσματα με τα οποία προσπαθεί να θεμελιώσει την παρουσία του αλλά και να επιβάλλει ιστορικές αυθαιρεσίες και πλαστογραφήσεις στην παγκόσμια κοινότητα.
Μια αναμφίβολη – και γνωστή άλλωστε- ιστορική μαρτυρία για την εμφάνιση των σλαβικών φυλών στα χρόνια του Βυζαντίου στο γεωγραφικό χώρο της ιστορικής Μακεδονίας και την μετάλλαξή τους σε «μακεδονικό έθνος» αποτελούν οι ‘Ιδεολογικές βάσεις’ του Πάβλε Ρακόφσκι (ПАВЛЕ РАКОВСКИ: НДЕОЛОШКИ ОСНОВИ НА Н.О.Ф.—ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Ν.Ο.Φ.), από το 2ο συνέδριο του Ν.Ο.Φ. ( = Εθνική Επαναστατική Οργάνωση των σλάβων της Μακεδονίας).
Στο συνέδριο που έλαβε χώρα το 1949, εκθειάζεται η συμβολή του Δ.Σ.Ε. (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) για την ‘αυτοδιάθεση’ των Σλάβων της Μακεδονίας που αυτό-προσδιορίζονται ως ‘μακεδόνικος λαός’.
Λέει σε ένα σημείο της εισήγησής του ο αναφερόμενος ιδεολόγος - συγγραφέας για τη διαμόρφωση του ‘μακεδόνικου έθνους’, όπως γράφει,:
«Το μακεδόνικο έθνος είναι και αυτό προϊόν ιστορικής εξέλιξης. Είναι κοινότητα ανθρώπων ιστορικά δημιουργημένη. Η διαμόρφωσή του αρχίζει μαζύ με τη γέννηση και ανάπτυξη του καπιταλισμού στα Βαλκάνια. ‘Το προτσές της εξαφάνισης του φεουδαρχισμού και της νικηφόρας ανόδου του καπιταλισμού είναι σύγχρονα προτσές για τη διαίρεση των ανθρώπων σε έθνη’.
Παραδέχεται παρακάτω πως ενώ είχαν ...εμφανιστεί τα υπόλοιπα βαλκανικά έθνη (ελληνικό, σερβικό, βουλγαρικό) το αυτοαποκαλούμενο ’μακεδόνικο’ …άργησε. Δικαιολογεί την αργοπορία αυτή με με τη μαρξιστική θεωρία:
«Αυτό χρωστιέται (σ.σ. η αργοπορία) στη διαφορετική οικονομική και πολιτική κατάσταση, που διαμορφώθηκε εκεί, στη διαφορετική, ανισομερή ανάπτυξη του καπιταλισμού, πράγμα που είναι νόμος στην εξέλιξη του καπιταλισμού.»
Παρακάτω επισημαίνεται πως η διαμόρφωση του ‘μακεδόνικου έθνους’ πραγματοποιείται στα τέλη του 18ου αιώνα. Καθώς προσπαθεί όμως να δώσει ιστορικό βάθος, φθάνει μέχρι το Μεσαίωνα.
Σημειώνεται επακριβώς: « Αν η αρχή της διαμόρφωσης του μακεδόνικου έθνους βρίσκεται στο τέλος του 18ου αιώνα, ωστόσο οι ιστορικές ρίζες της καταγωγής του απλώνονται μέσα στο μεσαίωνα. Από το μεσαίωνα αρχίζει η δημιουργία των ιστορικών προϋποθέσεων που πάνω τους στηρίχτηκε το προτσές της διαμόρφωσής του.»
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως δεν έχει καμιά σχέση αυτός ο λαός με την αρχαία ιστορία της Μακεδονίας ή της Ελλάδας γενικότερα. Εκτράφηκε και μεγάλωσε στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, με τη συμπαράσταση, δυστυχώς, μερίδας του ελληνικού λαού που ιδεολογικά ήταν τότε ‘καβάλα’ στο σοβιετικό άρμα. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στην εισήγηση του αναφερόμενου συγγραφέα: «Στην πριν λίγο καιρό παρμένη απόφαση της 5ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ελλάδας του καθοδηγητή και οργανωτή του λαϊκού του αγώνα διαβάζουμε: ‘στην βόρειο Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδόνικος) λαός τάδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωϊσμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης ο μακεδόνικος λαός θα βρεί την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει’.»
Αυτά έκανε τότε η αριστερά στην Ελλάδα, ακολουθώντας τα σοβιετικά μοντέλα περί αυτοδιάθεσης των λαών, χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει ποτέ, πια κατεύθυνση έδινε σε έναν λαό που απαρνιότανε την δική του ιστορία και καπηλεύονταν πλαστογραφώντας μια ξένη. Άλλωστε αυτοδιάθεση δεν σημαίνει ό, τι μας κατέβει στην ...γκλάβα το σηκώνουμε ως σημαία, αλλά αυτό που αποτελεί παράδοση και ιστορική συνέχεια μας, να είμαστε ελεύθεροι να το διαλαλλούμε, όχι όμως να πλαστογραφούμε...
Και ο τότε ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, βλέποντας πως η 'Βαρντάσκα Μακεντόνιγια', μπορεί να γίνει ο δούρειος ίππος για την έξοδο της Γιουγκοσλαβίας προς το Αιγαίο υποδαύλιζε τους σκοπιανούς – αν και τους χαρακτήριζε ο ίδιος ως ‘συνονθύλευμα’, προς την κατεύθυνση του ‘μακεδονικού αλυτρωτισμού’.
Ας δούμε τώρα πως δικαιολογείται από τους ίδιους η παρουσία τους στη βαλκανική χερσόνησο και ιδιαίτερα στο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας.
«Είμαστε Απόγονοι των Δραγουβίτσων, Σαγουδάτων, Ρινχίνων, Στρούμτσων και Μπαρζιάτσων που δημιούργησαν τη Σλαβουνία»
Οι σλαβικοί πληθυσμοί μπορεί να συνειδητοποίησαν την ξεχωριστή ύπαρξή τους τον 19ο αιώνα, τοποθέτησαν όμως ιστορικό βάθος κι έφθασαν μέχρι τον μεσαίωνα.
Δείτε, παρακάτω, με τι μαεστρία βαπτίζουν τους ερχόμενους σλάβους στη Βαλκανική ως «μακεδόνες σλάβους»!!
Αλήθεια δεν αισθάνονται ντροπή που απαρνούνται έτσι εύκολα την πραγματική ιστορία των προγόνων τους;
Ο Πάβλε Ρακόφσκι, λοιπόν, στο 2ο συνέδριο του Ν.Ο.Φ., στην εισήγησή του θα τονίσει:
« Τον 6-7ο αιώνα έρχονται και εγκαθίστανται στη Μακεδονία οι «μακεδόνες σλάβοι», όπως τους λέει ο σοβιετικός καθηγητής της Ιστορίας Νικολάϊ Ντερζάβιν.
Είναι χωρισμένοι σε φυλές. Οι δραγοβίτσοι, σαγουδάτοι και ρινχίνοι εγκαθίστανται έξω και κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στην περιοχή της.
Οι στρούμτσοι στον κάτω και μεσαίο ρουν του Στρυμώνα. Οι μπαρζιάτσοι γύρω από το Κίτσεβο, την Πρέσπα, το Πρίλεπ και το Βέλες.
Αυτοί δημιουργούν το πρώτο σλάβικο κράτος, τη Σλαβουνία.
Πρώτοι αυτοί απ’ όλους τους σλάβους δέχονται το χριστιανισμό κι’ έρχονται έτσι σ’ επαφή με τον αναπτυγμένο πολιτισμό των βυζαντινών.»
Τη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα, το συνονθύλευμα αυτό, προσπάθησε ο Τίτο να το συμμαζέψει, να το ενοποιήσει και να του δώσει ιστορική υπόσταση.
Η Ελλάδα των νεότερων χρόνων, ενώ έβλεπε την κατεύθυνση που έδινε ο Τίτο στις σλαβικές φυλές της Νοτιοσλαβίας -Βαρντάσκα, ήταν ανίκανη να αντιδράσει. Μπλεγμένη πάντοτε, πότε δεμένη στον αγγλικό και πότε στον αμερικανικό τροχό, παράδερνε μέσα σε δημοκρατίες και δικτατορίες. Οι υγιείς αντιδράσεις μεμονωμένων πολιτικών και ιστορικών ομάδων ή ατόμων αποτελούσαν μια παρατονία στην τότε πολιτική, που χρωματίζονταν εντέχνως με την ιδεολογία της ακροδεξιάς.
Φώτο: Ο Τίτο χαρακτηρίζει τις σλαβικές φυλές της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ως Hodge-Podge, δηλαδή 'συνονθύλευμα'.
Έτσι έχουμε, σήμερα, τους Σλάβους αυτούς της Μακεδονίας όχι μόνον να δημιουργούν ένα ανυπόστατο έθνος αλλά να θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους του ...Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Εκείνο που πάει να με τρελάνει είναι πως αυτούς τους ανίερους των Σκοπίων τους υποστήριζε ή τους υποστηρίζει ακόμη - δεν ξέρω- ...δημοκρατική μερίδα του πολιτικής μας σκηνής και ορισμένοι ...διανοούμενοι. Προφανώς, αυτοί, έχουν ιστορικό έλλειμμα και ωθούν και αυτοί έναν λαό μακριά από τις γνήσιες ιστορικές του ρίζες.
Ως φαίνεται είναι και αυτή μια πλευρά του ...προτσές της κοινωνικής και πολιτικής πολυμορφίας μας.
Αλλά δεν υπάρχει ένας σώφρων άνθρωπος, ένας ιστορικός, ένας πολιτικός μέσα στο λαό αυτόν να βάλει τροχοπέδη σε αυτόν τον κατήφορο;
Οι Ιστορικές ρίζες του Μακεδονικού Έθνους.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Η εισήγηση του Πάβλε Ρακόφσκι εκτυπωμένη στα κυριλλικά και ελληνικά.Είναι καλό, πιστεύω, να μάθουμε πως διαμορφώθηκε ο λαός που αυτοαποκαλείται ‘μακεδονικός’ και ποιες είναι οι ιδέες, οι βάσεις, τα ερείσματα με τα οποία προσπαθεί να θεμελιώσει την παρουσία του αλλά και να επιβάλλει ιστορικές αυθαιρεσίες και πλαστογραφήσεις στην παγκόσμια κοινότητα.
Μια αναμφίβολη – και γνωστή άλλωστε- ιστορική μαρτυρία για την εμφάνιση των σλαβικών φυλών στα χρόνια του Βυζαντίου στο γεωγραφικό χώρο της ιστορικής Μακεδονίας και την μετάλλαξή τους σε «μακεδονικό έθνος» αποτελούν οι ‘Ιδεολογικές βάσεις’ του Πάβλε Ρακόφσκι (ПАВЛЕ РАКОВСКИ: НДЕОЛОШКИ ОСНОВИ НА Н.О.Ф.—ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ Ν.Ο.Φ.), από το 2ο συνέδριο του Ν.Ο.Φ. ( = Εθνική Επαναστατική Οργάνωση των σλάβων της Μακεδονίας).
Στο συνέδριο που έλαβε χώρα το 1949, εκθειάζεται η συμβολή του Δ.Σ.Ε. (Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας) για την ‘αυτοδιάθεση’ των Σλάβων της Μακεδονίας που αυτό-προσδιορίζονται ως ‘μακεδόνικος λαός’.
Λέει σε ένα σημείο της εισήγησής του ο αναφερόμενος ιδεολόγος - συγγραφέας για τη διαμόρφωση του ‘μακεδόνικου έθνους’, όπως γράφει,:
«Το μακεδόνικο έθνος είναι και αυτό προϊόν ιστορικής εξέλιξης. Είναι κοινότητα ανθρώπων ιστορικά δημιουργημένη. Η διαμόρφωσή του αρχίζει μαζύ με τη γέννηση και ανάπτυξη του καπιταλισμού στα Βαλκάνια. ‘Το προτσές της εξαφάνισης του φεουδαρχισμού και της νικηφόρας ανόδου του καπιταλισμού είναι σύγχρονα προτσές για τη διαίρεση των ανθρώπων σε έθνη’.
Παραδέχεται παρακάτω πως ενώ είχαν ...εμφανιστεί τα υπόλοιπα βαλκανικά έθνη (ελληνικό, σερβικό, βουλγαρικό) το αυτοαποκαλούμενο ’μακεδόνικο’ …άργησε. Δικαιολογεί την αργοπορία αυτή με με τη μαρξιστική θεωρία:
«Αυτό χρωστιέται (σ.σ. η αργοπορία) στη διαφορετική οικονομική και πολιτική κατάσταση, που διαμορφώθηκε εκεί, στη διαφορετική, ανισομερή ανάπτυξη του καπιταλισμού, πράγμα που είναι νόμος στην εξέλιξη του καπιταλισμού.»
Παρακάτω επισημαίνεται πως η διαμόρφωση του ‘μακεδόνικου έθνους’ πραγματοποιείται στα τέλη του 18ου αιώνα. Καθώς προσπαθεί όμως να δώσει ιστορικό βάθος, φθάνει μέχρι το Μεσαίωνα.
Σημειώνεται επακριβώς: « Αν η αρχή της διαμόρφωσης του μακεδόνικου έθνους βρίσκεται στο τέλος του 18ου αιώνα, ωστόσο οι ιστορικές ρίζες της καταγωγής του απλώνονται μέσα στο μεσαίωνα. Από το μεσαίωνα αρχίζει η δημιουργία των ιστορικών προϋποθέσεων που πάνω τους στηρίχτηκε το προτσές της διαμόρφωσής του.»
Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως δεν έχει καμιά σχέση αυτός ο λαός με την αρχαία ιστορία της Μακεδονίας ή της Ελλάδας γενικότερα. Εκτράφηκε και μεγάλωσε στη διάρκεια του περασμένου αιώνα, με τη συμπαράσταση, δυστυχώς, μερίδας του ελληνικού λαού που ιδεολογικά ήταν τότε ‘καβάλα’ στο σοβιετικό άρμα. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στην εισήγηση του αναφερόμενου συγγραφέα: «Στην πριν λίγο καιρό παρμένη απόφαση της 5ης Ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ελλάδας του καθοδηγητή και οργανωτή του λαϊκού του αγώνα διαβάζουμε: ‘στην βόρειο Ελλάδα ο μακεδόνικος (σλαβομακεδόνικος) λαός τάδωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωϊσμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης ο μακεδόνικος λαός θα βρεί την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως τη θέλει ο ίδιος προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποχτήσει’.»
Αυτά έκανε τότε η αριστερά στην Ελλάδα, ακολουθώντας τα σοβιετικά μοντέλα περί αυτοδιάθεσης των λαών, χωρίς να μπορεί να συνειδητοποιήσει ποτέ, πια κατεύθυνση έδινε σε έναν λαό που απαρνιότανε την δική του ιστορία και καπηλεύονταν πλαστογραφώντας μια ξένη. Άλλωστε αυτοδιάθεση δεν σημαίνει ό, τι μας κατέβει στην ...γκλάβα το σηκώνουμε ως σημαία, αλλά αυτό που αποτελεί παράδοση και ιστορική συνέχεια μας, να είμαστε ελεύθεροι να το διαλαλλούμε, όχι όμως να πλαστογραφούμε...
Και ο τότε ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Τίτο, βλέποντας πως η 'Βαρντάσκα Μακεντόνιγια', μπορεί να γίνει ο δούρειος ίππος για την έξοδο της Γιουγκοσλαβίας προς το Αιγαίο υποδαύλιζε τους σκοπιανούς – αν και τους χαρακτήριζε ο ίδιος ως ‘συνονθύλευμα’, προς την κατεύθυνση του ‘μακεδονικού αλυτρωτισμού’.
Ας δούμε τώρα πως δικαιολογείται από τους ίδιους η παρουσία τους στη βαλκανική χερσόνησο και ιδιαίτερα στο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας.
«Είμαστε Απόγονοι των Δραγουβίτσων, Σαγουδάτων, Ρινχίνων, Στρούμτσων και Μπαρζιάτσων που δημιούργησαν τη Σλαβουνία»
Οι σλαβικοί πληθυσμοί μπορεί να συνειδητοποίησαν την ξεχωριστή ύπαρξή τους τον 19ο αιώνα, τοποθέτησαν όμως ιστορικό βάθος κι έφθασαν μέχρι τον μεσαίωνα.
Δείτε, παρακάτω, με τι μαεστρία βαπτίζουν τους ερχόμενους σλάβους στη Βαλκανική ως «μακεδόνες σλάβους»!!
Αλήθεια δεν αισθάνονται ντροπή που απαρνούνται έτσι εύκολα την πραγματική ιστορία των προγόνων τους;
Ο Πάβλε Ρακόφσκι, λοιπόν, στο 2ο συνέδριο του Ν.Ο.Φ., στην εισήγησή του θα τονίσει:
« Τον 6-7ο αιώνα έρχονται και εγκαθίστανται στη Μακεδονία οι «μακεδόνες σλάβοι», όπως τους λέει ο σοβιετικός καθηγητής της Ιστορίας Νικολάϊ Ντερζάβιν.
Είναι χωρισμένοι σε φυλές. Οι δραγοβίτσοι, σαγουδάτοι και ρινχίνοι εγκαθίστανται έξω και κοντά στην πόλη της Θεσσαλονίκης και στην περιοχή της.
Οι στρούμτσοι στον κάτω και μεσαίο ρουν του Στρυμώνα. Οι μπαρζιάτσοι γύρω από το Κίτσεβο, την Πρέσπα, το Πρίλεπ και το Βέλες.
Αυτοί δημιουργούν το πρώτο σλάβικο κράτος, τη Σλαβουνία.
Πρώτοι αυτοί απ’ όλους τους σλάβους δέχονται το χριστιανισμό κι’ έρχονται έτσι σ’ επαφή με τον αναπτυγμένο πολιτισμό των βυζαντινών.»
Τη δεύτερη πεντηκονταετία του 20ου αιώνα, το συνονθύλευμα αυτό, προσπάθησε ο Τίτο να το συμμαζέψει, να το ενοποιήσει και να του δώσει ιστορική υπόσταση.
Η Ελλάδα των νεότερων χρόνων, ενώ έβλεπε την κατεύθυνση που έδινε ο Τίτο στις σλαβικές φυλές της Νοτιοσλαβίας -Βαρντάσκα, ήταν ανίκανη να αντιδράσει. Μπλεγμένη πάντοτε, πότε δεμένη στον αγγλικό και πότε στον αμερικανικό τροχό, παράδερνε μέσα σε δημοκρατίες και δικτατορίες. Οι υγιείς αντιδράσεις μεμονωμένων πολιτικών και ιστορικών ομάδων ή ατόμων αποτελούσαν μια παρατονία στην τότε πολιτική, που χρωματίζονταν εντέχνως με την ιδεολογία της ακροδεξιάς.
Φώτο: Ο Τίτο χαρακτηρίζει τις σλαβικές φυλές της Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας ως Hodge-Podge, δηλαδή 'συνονθύλευμα'.
Έτσι έχουμε, σήμερα, τους Σλάβους αυτούς της Μακεδονίας όχι μόνον να δημιουργούν ένα ανυπόστατο έθνος αλλά να θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους του ...Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Εκείνο που πάει να με τρελάνει είναι πως αυτούς τους ανίερους των Σκοπίων τους υποστήριζε ή τους υποστηρίζει ακόμη - δεν ξέρω- ...δημοκρατική μερίδα του πολιτικής μας σκηνής και ορισμένοι ...διανοούμενοι. Προφανώς, αυτοί, έχουν ιστορικό έλλειμμα και ωθούν και αυτοί έναν λαό μακριά από τις γνήσιες ιστορικές του ρίζες.
Ως φαίνεται είναι και αυτή μια πλευρά του ...προτσές της κοινωνικής και πολιτικής πολυμορφίας μας.
Αλλά δεν υπάρχει ένας σώφρων άνθρωπος, ένας ιστορικός, ένας πολιτικός μέσα στο λαό αυτόν να βάλει τροχοπέδη σε αυτόν τον κατήφορο;