Ο Δίας μεταμφιεσμένος σε γέρο φέρει την κλίμακα στο παράθυρο της Αλκμήνης καθώς πιάνεται στα 'πράσα' από τον Ερμή.
Ποσειδωνιακός κρατήρας του 350-340 π.Χ. (Rome, Musei Vaticani)
Μεγαλομανία και η Ευφυΐα
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στα παλιά χρόνια κάθε πόλη περικλείονταν από τείχη για την προστασία της από τις εχθρικές επιδρομές. Η επιτήρηση και επισκευή των τειχών αυτών καθώς και τη στρατηγική για την αντιμετώπιση του εχθρού ήταν ευθύνη του ικανότερου μηχανικού της πόλης. Θέση ζηλευτή που την ονειρεύονταν πολλοί μηχανικοί της πόλης.
Ζούσε, λοιπόν, στη Ρόδο στα τέλη του 4ου π.Χ. αιώνα ένας φιλόδοξος μηχανικός που ονομαζότανε Καλλίας. (Γνωστός ως "Καλλίας ο Ρόδιος" ).
Τότε αρχιμηχανικός των τειχών ήταν ο έμπειρος Διόγνητος.
Ο Καλλίας ήταν φιλόδοξος και θεωρούσε τον εαυτό του ικανότερο από όλους τους όμοιους του. Κατασκεύασε έναν περιστρεφόμενο γερανό, επινόηση της εποχής, έφτιαξε επίσης ένα ομοίωμα των τειχών σε σμίκρυνση (μακέτα) και έκανε επίδειξη του γερανού του στο λαό της Ρόδου. Ο γερανός είχε την ικανότητα να περνάει πάνω από τα τείχη και να αρπάζει τις πολιορκητικές μηχανές του εχθρού και να τις φέρνει μέσα στα τείχη.
Το επίτευγμα έτυχε μεγάλου θαυμασμού από τους πολίτες της Ρόδου. Με συνοπτικές διαδικασίες παύσανε τον αρχιμηχανικό που είχανε, και στη θέση του τοποθέτησαν τον νέο εφευρέτη, τον Καλλία.
Του έφαγε, δηλαδή τη θέση!
Σε δύο χρόνια ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, έφθασε στη Ρόδο και πολιόρκησε την πόλη. (305 π.Χ.).
Έφερε, μάλιστα, μαζί του τον Αθηναίο, ξακουστό αρχιμηχανικό Επίμαχο. Γνώριζε το κατασκεύασμα του Καλλία και για να τον καταστήσει ακίνδυνο κατασκεύασε, προ των τειχών, μια γιγαντιαία πολιορκητική μηχανή 180 τόνων περίπου.
Ο περιστρεφόμενος γερανός του Καλλία, ήταν ένα παιχνίδι μπροστά του, δήλωσε αδυναμία να αντιμετωπίσει τον εισβολέα.
Τότε οι Ρόδιοι φώναξαν πάλι το Διόγνητο και του είπαν να κάνει ότι μπορεί για να αποτρέψει τις επιδιώξεις του εχθρού.
Ο ευφυής Διόγνητος διέταξε να ανοίξουν μικρές τρύπες περιμετρικά των τειχών, τοποθέτησε υδρορροές από όπου έχυναν νερό, λάσπη και ακαθαρσίες. Σε λίγες ώρες το εξωτερικό μέρος των τειχών έγινε ένας βρωμερός βάλτος. Η μεγάλη πολιορκητική μηχανή του Επίμαχου, γλιστρούσε και ήταν αδύνατο να πλησιάσει τα ανηφορικά τείχη.
Έτσι παράτησε ο εχθρός την πολιορκητική μηχανή μέσα στη λάσπη και η πολιορκία λύθηκε.
Ο λαός της Ρόδου, κατάλαβε τότε την εσφαλμένη επιλογή του. Η επινόηση του Καλλία ήταν μόνο και μόνο για να προκαλέσει θαυμασμό με τελικό στόχο τη θέση του αρχιμηχανικού της Πόλης...
Μήπως σήμερα σε πολλούς τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, δεν συναντάμε παρόμοια παραδείγματα;