Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος«Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τις Αμαζόνες σαν παράδειγμα προς αποφυγή για τις γυναίκες τους, που αυτές τις προτιμούσαν να είναι κατ’ οίκον, και να φροντίζουν την οικογένειά τους. Έτσι οι άνδρες ήταν ελεύθεροι να τριγυρνούν, να πολεμούν και να δοξάζονται σαν ήρωες». Αυτές είναι οι απόψεις των σύγχρονων (αμερικανών) αρχαιολόγων.
Αλήθεια υπήρξανε οι Αμαζόνες;
Η αρχαιολόγος Ιωαννίνη Ντάβις-Κίμπαλ που ανάλωσε ένα σημαντικό μέρος της ζωής της κάνοντας αρχαιολογικές ανασκαφές σε πολλές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας είναι κατηγορηματική: «Οι γυναίκες πολεμιστές, γνωστές στους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, ως Αμαζόνες, δεν έχουν καμία σχέση με μυθικές ιστορίες. Οι Έλληνες ακόμη και στους μύθους τους απεικονίζουν μια πραγματικότητα».
Μία από τις τελευταίες εργασίες της ήταν οι αρχαιολογικές ανασκαφές στις 50 τούμπες κοντά στη ρωσική πόλη Ποκρόβκα, που βρίσκεται στα σύνορα με το Καζακστάν. Η ανακάλυψη αρχαίων τάφων με σκελετούς γυναικών που είχαν ταφεί με τα όπλα τους έδωσε απάντηση στο παραπάνω ερώτημα.
«Οι Αμαζόνες, λέει η Ιωαννίνη, δεν ήταν καθόλου παραμύθια». Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο στη γενικότερη περιοχή βόρεια από την Αζοφική Θάλασσα ζούσε ο νομαδικός λαός των Σαυροματών (Τ.150) που ήταν απόγονοι των Αμαζόνων και των Σκυθών. Οι τάφοι που ανακαλύφθηκαν είναι του 600 π.Χ.
Γύρω στο 400 π.Χ., αλλάζουν οι ταφικές συνήθειες, και η αρχαιολόγος αναφέρεται σε μια άλλη νομαδική φυλή που ενδεχομένως να συνδέονταν με τους Σαυρομάτες. Το χαρακτηριστικό των ευρημάτων είναι πως οι τάφοι των γυναικών ήταν γεμάτοι με μεγάλη ποσότητα πολεμικών όπλων από ό, τι οι ανδρικοί τάφοι.Συγκεκριμένα σε επτά τάφους που ερευνήθηκαν, οι των γυναικών ήταν γεμάτοι με όπλα της εποχής όπως: σπαθιά ή μαχαίρια από σίδηρο, χάλκινες αιχμές βελών καθώς και πέτρα για ακόνισμα των αιχμών.
Μετά τη δημοσίευση των αρχαιολογικών στοιχείων, ορισμένοι επιστήμονες ισχυρίστηκαν πως τα όπλα που βρέθηκαν στους γυναικείους τάφους ήταν μέρος του τελετουργικού της ταφής και η στάση των οστών αναπαριστούσε τον τρόπο του θανάτου της. Τα κλειστά γόνατα ενός κοριτσιού ηλικίας 13-14 ετών μαρτυρούσε πως επρόκειτο για γυναίκα-ιππέα. Ενώ το καμπύλο βέλος που βρέθηκε στην κοιλότητα του σώματος ενός άλλου νεκρού δήλωνε πως η γυναίκα σκοτώθηκε στο πεδίο της μάχης.
Οι αρχαιολόγοι ασφαλώς και δεν λένε πως βρήκαν τους τάφους των Αμαζόνων, αφού όλες οι αρχαίες ελληνικές μαρτυρίες ομιλούν πως οι μαχητικές αυτές γυναίκες ζούσαν σε χώρες της Δύσης, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες. Οι τάφοι, όμως, της νοτίου Ρωσίας προέρχονται κατά πάσα πιθανότητα από νομαδικές φυλές που κατέλαβαν τις ευρασιατικές στέπες κατά την Πρώϊμη Εποχή του Σιδήρου.