Φωτό: Εξωτερική πλευρά του χρυσού κυπέλλου σπονδής του Δήμου της Αχυρίδος
' Γνωρίζουμε το παρελθόν μόνο από τα διασωθέντα γραπτά των αρχαίων.
Όσα δεν είχαν πέσει στην εύνοια ή στην περιέργεια κάποιου αρχαίου ιστοριογράφου, εφ’ όσον το έργο του διασώθηκε, τα αγνοούμε πλήρως'
Σταχυολογούμε.
Ξεψαχνίζουμε.
Ερευνούμε.
Υποθέτουμε.
Υπονοούμε.
Κυρίως ερμηνεύουμε…
Όσα δεν είχαν πέσει στην εύνοια ή στην περιέργεια κάποιου αρχαίου ιστοριογράφου, εφ’ όσον το έργο του διασώθηκε, τα αγνοούμε πλήρως'
Σταχυολογούμε.
Ξεψαχνίζουμε.
Ερευνούμε.
Υποθέτουμε.
Υπονοούμε.
Κυρίως ερμηνεύουμε…
Διαβάζουμε τις γραφές, παραλληλίζουμε τις εποχές, δημιουργούμε το σκηνικό της συγγραφικής εποχής ενός ιστοριογράφου, τις πιθανές επιρροές του, ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο αξιόπιστο συμπέρασμα.
Και ενώ τα έχουμε στρώσει ωραία τα πράγματα, μια νέα ανακάλυψη μας κάνει να ζαλιζόμαστε.
Έρχονται, τότε, τα ερωτήματα πότε έγινε αυτό, τι λέει αυτό, είναι αξιόπιστο; Και ανατρέπονται σχεδόν όλα!
Τέλος πάντων, Γιατί κανείς δεν γράφει τίποτε για την αρχαία Αχυρίδα;
φώτο: η εσωτερική πλευρά του κυπέλλου όπου και ομφαλός του κόσμου (κατά τον Ησίοδο).
Αχυρίς
Δεν έχουμε καμιά πηγή να μας εξηγήσει τι ήταν αυτή. Ήταν χτισμένη με …άχυρα;
Έχουμε όμως σοβαρά ευρήματα. Κι αυτά είναι στη Σικελία. Και τι ευρήματα… Σπάνια.
Από την χρονολόγηση των ευρημάτων πάμε στον τέταρτο αιώνα π.Χ.
Και εδώ στήνεται το σκηνικό. Μεγάλη Ελλάδα, ελληνική αποικία, ελληνική γλώσσα και γραφή. Και ακόμη περισσότερο… Στο χρυσό σκεύος που βρέθηκε αναφέρεται η επιγραφή: ‘ΔΑΜΑΡΧΟΥ ΑΧΥΡΙΟΣ’ και αυτό το Δαμάρχου με άλφα αντί Δημάρ… μας δίδει το στοιχείο της δωρικής αποικίας.
Ήταν μια πόλη ή καλύτερα όπως παρουσιάζεται ένας πλούσιος ελληνικός δήμος της Σικελίας.
Ο δήμος της Αχυρίδος δεν περιέχεται σε κανένα αρχαίο κείμενο. Αγνοείται πλήρως. Όπως, φυσικά, εκατοντάδες άλλες πόλεις ή τοποθεσίες.
Τα ευρήματα που δημιούργησαν αυτήν την φιλολογία είναι πολύ σημαντικά και από άποψη αξίας αλλά και άποψη περιεχομένου.
Σε ένα χρυσό κύπελλο σπονδής (τελετουργικό ιερατικό σκεύος) απεικονίζεται ο μυθικός ομφαλός του κόσμου. Ο πυρήνας του σύμπαντος όπως θα λέγαμε σήμερα, όπου με τη διάσπασή του δημιουργήθηκε ο κόσμος.
Το εύρημα είναι κατασκευασμένο εξ'ολοκλήρου από χρυσό 24 καρατίων, διαμορφώθηκε με σφύρα και περιέχει ολόγυρα του ομφαλού τρία δακτυλίδια (κύκλους) που περιέχουν 36 καρπούς βαλανιδιάς καθώς και ένα τέταρτο μέσα στους καρπούς με μέλισσες, που όλο ο σύνολο έχει συμβολική σημασία.
Η διάμετρός του είναι 23 εκατοστών με ύψος 4 εκατ. και βάρος 982 γραμμάρια καθαρού χρυσού.
Φωτό: Λεπτομέρεια της εσωτερικής πλευράς, φαίνεται ο διαχωριστικός δακτύλιος
Το σημαντικό αυτό εύρημα ανήκε σε κάποιο σικελό ονόματι Βινσένζο Παπαλάρδο. Το 1980 ο Παπαλάρδο το πούλησε σε έναν σικελό έμπορο αρχαίων νομισμάτων που λεγόταν Βινσένζο Κομαράτα για 20.000 περίπου δολάρια. Αυτός το πούλησε μετά από ένδεκα χρόνια σε έναν Ούγγρο στο συλλέκτη νομισμάτων Ουίλιαμ Βέρες, αντί το ποσού των $90.000.
Αυτός με τη μεσολάβηση του Ρόμπερτ Χάμπερ που ήταν αντικέρ της Νέας Υόρκης το πούλησε σε έναν πολυεκατομμυριούχο ονόματι Μίτσελ Στάινχαρντ στην τιμή του $1,2 εκατομμυρίων.
Όπως αναφέρεται, οι συναλλαγές αυτές έγιναν γνωστές στις ιταλικές αρχές και μεταξύ των ετών 1991 και 1995, ζήτησαν από τις ΗΠΑ την επιστροφή του αρχαίου αντικειμένου, λόγω παράβασης του ιταλικού νόμου για εξαγωγή αρχαιοτήτων.
φωτό:Λεπτομέρεια, 'ΔΑΜΑΡΧΟΥ ΑΧΥΡΙΟΣ'
Για την ιστορία:
Ο Στάινχαρντ το έχει παραδώσει στις τελωνειακές αρχές των ΗΠΑ μέχρι να δωθεί οριστική δικαστική απόφαση.
Διάφορες ενώσεις αρχαιολογικών μουσείων επιμένουν στην άρνηση της παράδοσης και υποστηρίζουν την παραμονή του αρχαίου θησαυρού στον Στάινχαρντ.
φωτό: 'χρυσός 115 στατήρων'
Σημ.
Αναφέρθηκε η Sarah Jorgensen, πρόκειται για τη μελέτη: ‘Archaeology and the Problem of Provenience’.