Χιλιάδες αρχαιολογικά αντικείμενα ‘έκαναν φτερά’ από τα μουσεία των Σκοπίων

Κανείς δεν ξέρει ...τίποτε

Δεκέμβριος 12, 2013.

«Η καταστροφή που συνέβη στο Μουσείο της πόλης των Σκοπίων, όπου η αστυνομία εξακολουθεί να μην μπορεί να προσδιορίσει πόσα αντικείμενα απουσιάζουν, ήρθε τώρα η νέα είδηση ότι συλλογές λείπουν από τα περισσότερα μουσεία της χώρας», σημειώνει το σκοπιανό Πρες24.

Βουλγαρία: Δολοφονήθηκε πριν από …8.000 χρόνια

O ανθρωπολόγος Γιορντάν Γιορντάνοφ μελετά τον, ηλικίας 8.000 ετών, σκελετό
Ιανουάριος 28, 2011.

Σόφια.

Η πρώτη δολοφονία σε αυτήν τη χώρα χρονολογείται περί το 6.000 π.Χ.
Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε ο Βούλγαρος ανθρωπολόγος Γιορντάν Γιορντάνοφ στην πόλη Ντιμίτροβγκραντ.

Το αρχαιολογικό εύρημα ήταν αποτέλεσμα αρχαιολογικών ανασκαφών που έγιναν ανάμεσα στα χωριά Κρούμ και Ντόμπριτς στη διάρκεια του περασμένου χρόνου.

Οι φτωχοί και οι πλούσιοι της Πομπηίας

Δεκέμβριος 26, 2010.

Στα ερείπια της ρωμαϊκής Πομπηίας, η οποία καταστράφηκε από την έκρηξη του Βεζούβιου, το έτος 79, οι αρχαιολόγοι συνεχίζουν να αποκαλύπτουν απρόσμενες και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για τη ζωή των Ρωμαίων και ειδικά για το διατροφικό χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.

Στο υπόγειο μια μεγάλης γεωργικής αποθήκης στο προάστιο, Oplontis, που ήταν γεμάτο με ρόδια ανακαλύφθηκαν δεκάδες σκελετοί.

Η κυριαρχία των Παιόνων στην περιοχή της Βαρντάρσκας

Δεκέμβριος 4, 2010- Πολιτισμός & Ιστορία


Κοντά στα βόρεια σύνορα της Βαρντάρσκας-( με τη Σερβία)-, στο χωριό Μπουτσίντσι (στα σλαβικά: Бучинци), πλησίον των διυλιστηρίων της περιοχής, ανακαλύφθηκε νεκρόπολη του 8ου-7ου αιώνα π.Χ.

Μεταξύ των ευρημάτων ήταν αρκετά χάλκινα αντικείμενα γνωστά από τάφους των αρχαίων Παιόνων. Τα χάλκινα λατρευτικά αντικείμενα που εντοπίστηκαν στην περιοχή είναι αυτά τα οποία συνήθιζαν να χρησιμοποιούν οι αρχαίοι Παίονες και ο τόπος εύρεσής τους καθορίζεται ως τόπος των Παιόνων που οριοθετείται με τα σύνορα της σημερινής Βαρντάρσκας, όπως σημειώνει χαρακτηριστικά το δημοσίευμα της σκοπιανής εφημερίδας Βέτσερ.

Στιπ: Βάνδαλοι κατέστρεψαν δεκάδες αρχαιολογικά ευρήματα

Σεπτέμβριος 26, 2010





Είκοσι ένα αρχαιολογικά ευρήματα κατέστρεψαν στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας (σ.σ. ελληνικής ) πόλης ‘Βάργαλα’ της περιοχής Στιπ, ανέφερε χθες η αστυνομία των Σκοπίων.

Στα ίχνη της μυθικής Ατλαντίδας

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η μυθική Ατλαντίδα ταλανίζει τους ερευνητές, τους αρχαιολόγους, και τους επιστήμονες πολύ έντονα, τα τελευταία χρόνια.
Η εύκολη μετακίνηση του σημερινού ανθρώπου καθώς και η επιστημονική δυνατότητα που του παρέχεται για υποθαλάσσιες έρευνες, έχουν εντείνει τους ρυθμούς της αναζήτησης της πανάρχαιας πόλης.

Τα κεραμικά και η λιθοδομές είναι κατάσπαρτες στο νότιο βυθό της Πελοποννήσου.

Ένα σχετικό δημοσίευμα φιλοξενεί η βουλγαρική εφημερίδα ‘Дневник’ με τον τίτλο: «Μια βυθισμένη πόλη τυλιγμένη με το μύθο της Ατλαντίδος».

«Η Ατλαντίδα», γράφει η εφημερίδα, «μπορεί να είναι ένας μύθος, αλλά πίσω από αυτόν μπορούμε να δούμε πραγματικά γεγονότα. Αυτό τουλάχιστον προσπαθεί να αποδείξει μια ομάδα Βρετανών και Ελλήνων αρχαιολόγων που έχει κάνει έρευνες σε έναν αρχαίο υποθαλάσσιο οικισμό κοντά στην νότια ακτή της Λακωνίας. Η περιοχή είναι γνωστή ως Παυλοπέτρι και χρονολογείται πριν από το 5.000 π.Χ, Ο οικισμός είναι πρωτοφανής σε μέγεθος και σε πλούτο για την εποχή του».
Μάλιστα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα, ο βρετανός αρχαιολόγος Δρ Τζον Χέντερσον, καθηγητής της υποβρύχιας αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Nottingham, είπε ότι οι αρχαιότητες που εντοπίστηκαν μπορούν να χρονολογηθούν μεταξύ του 2800-1200 π.Χ. Πολύ πριν από την περίοδο της κλασικής Ελλάδας. «Έχουν βρεθεί παγκοσμίως πολλοί υποθαλάσσιοι οικισμοί αλλά σαν αυτόν στο Παυλοπέτρι δεν υπάρχει».
Η πόλη καταλαμβάνει ένα εντυπωσιακό μέγεθος. Βρίσκεται σε μια έκταση 30.000 τ.μ. στην περιοχή της νότιας Πελοποννήσου και πιστεύεται ότι είναι καταποντισμένη περί το 1000 π.Χ.

Ο δύτης καταγράφει το τείχος που βρισκόταν κυκλικά της προϊστορικής πόλης

Οι οικισμός είχε εντοπιστεί πριν από 40 χρόνια από βρετανικό ωκεανογραφικό πλοίο αλλά η μελέτη με τις σύγχρονες ψηφιακές τεχνικές ξεκίνησε μόλις φέτος.
Τα πορίσματα που βγήκαν από την υποθαλάσσια έρευνα ήταν εντυπωσιακά.
Οι οικισμός ήταν κτισμένος σε έναν προστατευμένο κόλπο και όταν βυθίστηκε σκεπάστηκε με άμμο και αυτό συντέλεσε στη διατήρησή του. Οι ερευνητές σκόνταψαν κυριολεκτικά πάνω σε ολόκληρα κτίρια, αυλές, δρόμους, τάφους, ναούς. Όλος ο βυθός ήταν βομβαρδισμένος από κεραμικά.
«Βρήκαμε αντικείμενα που ανήκουν στο τέλος της Λίθινης Εποχής, πράγμα που σημαίνει πως ο οικισμός κατοικήθηκε 1200 χρόνια νωρίτερα από όσο θεωρούσαμε μέχρι σήμερα, δηλαδή πριν από το 5000 π.Χ.» λέει ο Χέντερσον και θα συνεχίσει:
«Μέσα στα 90.000 τ.μ. οικιστικής περιοχής βρέθηκε και ένα μέγαρο- μια μνημειώδης κατασκευή ενός ορθογώνιου κτιρίου- που χρησιμοποιούνταν κατά πάσα πιθανότητα από την ελίτ της εποχής. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επανεξετάσουμε τις απόψεις μας σχετικά με την κοινωνική δομή της αρχαϊκής εποχής».
Από την ελληνική ομάδα ο αρχαιολόγος Ηλίας Σπονδύλης τόνισε πως τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά και από τη στιγμή που κατακρημνίστηκε η πόλη έχει παραμείνει άθικτη. Η πόλη διέθετε και κυκλικό προστατευτικό λίθινο τείχος.
Σύμφωνα με τον Δημήτρη Σακελλαρίου, του Ελληνικού Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας, δεν είναι σαφές από τί προκλήθηκε η βύθιση της αρχαίας πόλης.

Τα ευρήματα είναι εντυπωσιακά. Στη φώτο οι ερευνητές μετρούν τα κτιαριακά συγκροτήματα της αρχαίας πόλης στο Παυλοπέτρι της Λακωνίας.

Η περίπτωση παλιρροϊκών κυμάτων που δημιουργήθηκαν μετά από σεισμό δεν φαίνεται ισχυρή, δυνατότερη φαίνεται η περίπτωση της απότομης ανόδου της θαλάσσιας στάθμης που είχε ως αποτέλεσμα την καταβύθισή της. Δεν αποκλείονται, ωστόσο, και οι δύο περιπτώσεις συγχρόνως.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι μήπως η περίπτωση αυτή, ή ακόμη, και άλλες παρόμοιες, δημιούργησαν το μύθο της Ατλαντίδος;

Φωτό: Στο δημοσίευμα της αναφερόμενης εφημερίδας σχολίασε αναγνώστης ο οποίος παρέπεμψε σε σχετικό χάρτη της Google, όπου στον Ατλαντικό Ωκεανό βορειοδυτικά των Καναρίων Νήσων εντοπίστηκαν σχήματα αρχαίας πόλης.

Το Link για τον Ατλαντικό: http://maps.google.com/maps?ll=31.716851,-24.178904&z=8&t=h&hl

Αχυρίς: μια αρχαία πόλη στα αζήτητα!

Φωτό: Εξωτερική πλευρά του χρυσού κυπέλλου σπονδής του Δήμου της Αχυρίδος

 

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Έχει δίκιο η Sarah Jorgensen. 

' Γνωρίζουμε το παρελθόν μόνο από τα διασωθέντα γραπτά των αρχαίων.
Όσα δεν είχαν πέσει στην εύνοια ή στην περιέργεια κάποιου αρχαίου ιστοριογράφου, εφ’ όσον το έργο του διασώθηκε, τα αγνοούμε πλήρως'

Σταχυολογούμε. 
Ξεψαχνίζουμε.
 Ερευνούμε. 
Υποθέτουμε. 
Υπονοούμε.
 Κυρίως ερμηνεύουμε…

Διαβάζουμε τις γραφές, παραλληλίζουμε τις εποχές, δημιουργούμε το σκηνικό της συγγραφικής εποχής ενός ιστοριογράφου, τις πιθανές επιρροές του, ώστε να καταλήξουμε σε κάποιο αξιόπιστο συμπέρασμα. 

Και ενώ τα έχουμε στρώσει ωραία τα πράγματα, μια νέα ανακάλυψη μας κάνει να ζαλιζόμαστε.

 Έρχονται, τότε, τα ερωτήματα πότε έγινε αυτό, τι λέει αυτό, είναι αξιόπιστο; Και ανατρέπονται σχεδόν όλα!

Τέλος πάντων, Γιατί κανείς δεν γράφει τίποτε για την αρχαία Αχυρίδα;

φώτο: η εσωτερική πλευρά του κυπέλλου όπου και ομφαλός του κόσμου (κατά τον Ησίοδο).

Αχυρίς

Δεν έχουμε καμιά πηγή να μας εξηγήσει τι ήταν αυτή. Ήταν χτισμένη με …άχυρα;

Έχουμε όμως σοβαρά ευρήματα. Κι αυτά είναι στη Σικελία. Και τι ευρήματα… Σπάνια.

Από την χρονολόγηση των ευρημάτων πάμε στον τέταρτο αιώνα π.Χ.

Και εδώ στήνεται το σκηνικό. Μεγάλη Ελλάδα, ελληνική αποικία, ελληνική γλώσσα και γραφή. Και ακόμη περισσότερο… Στο χρυσό σκεύος που βρέθηκε αναφέρεται η επιγραφή: ‘ΔΑΜΑΡΧΟΥ ΑΧΥΡΙΟΣ’ και αυτό το Δαμάρχου με άλφα αντί Δημάρ… μας δίδει το στοιχείο της δωρικής αποικίας.

Ήταν μια πόλη ή καλύτερα όπως παρουσιάζεται ένας πλούσιος ελληνικός δήμος της Σικελίας.

Ο δήμος της Αχυρίδος δεν περιέχεται σε κανένα αρχαίο κείμενο. Αγνοείται πλήρως. Όπως, φυσικά, εκατοντάδες άλλες πόλεις ή τοποθεσίες.

Τα ευρήματα που δημιούργησαν αυτήν την φιλολογία είναι πολύ σημαντικά και από άποψη αξίας αλλά και άποψη περιεχομένου.

Σε ένα χρυσό κύπελλο σπονδής (τελετουργικό ιερατικό σκεύος) απεικονίζεται ο μυθικός ομφαλός του κόσμου. Ο πυρήνας του σύμπαντος όπως θα λέγαμε σήμερα, όπου με τη διάσπασή του δημιουργήθηκε ο κόσμος.

Το εύρημα είναι κατασκευασμένο εξ'ολοκλήρου από χρυσό 24 καρατίων, διαμορφώθηκε με σφύρα και περιέχει ολόγυρα του ομφαλού τρία δακτυλίδια (κύκλους) που περιέχουν 36 καρπούς βαλανιδιάς καθώς και ένα τέταρτο μέσα στους καρπούς με μέλισσες, που όλο ο σύνολο έχει συμβολική σημασία.

Η διάμετρός του είναι 23 εκατοστών με ύψος 4 εκατ. και βάρος 982 γραμμάρια καθαρού χρυσού.

Φωτό: Λεπτομέρεια της εσωτερικής πλευράς, φαίνεται ο διαχωριστικός δακτύλιος

Το σημαντικό αυτό εύρημα ανήκε σε κάποιο σικελό ονόματι Βινσένζο Παπαλάρδο. Το 1980 ο Παπαλάρδο το πούλησε σε έναν σικελό έμπορο αρχαίων νομισμάτων που λεγόταν Βινσένζο Κομαράτα για 20.000 περίπου δολάρια. Αυτός το πούλησε μετά από ένδεκα χρόνια σε έναν Ούγγρο στο συλλέκτη νομισμάτων Ουίλιαμ Βέρες, αντί το ποσού των $90.000.

 Αυτός με τη μεσολάβηση του Ρόμπερτ Χάμπερ που ήταν αντικέρ της Νέας Υόρκης το πούλησε σε έναν πολυεκατομμυριούχο ονόματι Μίτσελ Στάινχαρντ στην τιμή του $1,2 εκατομμυρίων.

Όπως αναφέρεται, οι συναλλαγές αυτές έγιναν γνωστές στις ιταλικές αρχές και μεταξύ των ετών 1991 και 1995, ζήτησαν από τις ΗΠΑ την επιστροφή του αρχαίου αντικειμένου, λόγω παράβασης του ιταλικού νόμου για εξαγωγή αρχαιοτήτων.

φωτό:Λεπτομέρεια, 'ΔΑΜΑΡΧΟΥ ΑΧΥΡΙΟΣ'

Για την ιστορία:

Aκόμη δεν έχει επιστρέψει στην Ιταλία, ο περίφημος ομφαλός της Αχυρίδος, παρά τη θετική απόφαση ενός δικαστηρίου.
 Ο Στάινχαρντ το έχει παραδώσει στις τελωνειακές αρχές των ΗΠΑ μέχρι να δωθεί οριστική δικαστική απόφαση.
 Διάφορες ενώσεις αρχαιολογικών μουσείων επιμένουν στην άρνηση της παράδοσης και υποστηρίζουν την παραμονή του αρχαίου θησαυρού στον Στάινχαρντ.
 

φωτό: 'χρυσός 115 στατήρων'

Σημ.
Αναφέρθηκε η Sarah Jorgensen, πρόκειται για τη μελέτη: ‘Archaeology and the Problem of Provenience’. 

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Ιερισσός: βρίσκουν ακόμη αρχαίους τάφους στα οικόπεδα

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ο φοβερός σεισμός της 26ης Σεπτεμβρίου 1932 κατέστρεψε τελείως τα κτίσματα του τότε μικρού οικισμού της Ιερισσού Χαλκιδικής. Μόλις το 1937 άρχισαν οι κάτοικοι να κτίζουν χαμηλότερα, προς τη θάλασσα, το νέο οικισμό.Ενώ ο παλιός οικισμός ‘καθόταν’ επάνω στην αρχαία ξακουστή πόλη της Ακάνθου, ο νέος οικισμός ‘κάθεται’ επάνω στο μεγάλο αρχαίο νεκροταφείο της.
Εδώ και σαράντα χρόνια έγινε αντιληπτό αυτό, όταν άρχισαν να βαθαίνουν τα θεμέλια των νέων οικοδομών. Τότε άρχισαν να βγαίνουν στο φως εκατοντάδες αρχαίοι τάφοι.Συγκεκριμένα το αρχαιολογικό ενδιαφέρον ξεκίνησε με την εύρεση αρχαίων τάφων το Δεκέμβριο του 1973. Τότε διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για μεγάλη νεκρόπολη. Ανακαλύφθηκαν πάνω από 600 τάφοι που καλύπτουν μια μεγάλη αρχαϊκή περίοδο που ξεκινά από το 1700 περίπου π.Χ. και φθάνει μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Βρέθηκαν όμως και νεότερης περιόδου.
Συστηματικές ανασκαφές στο χώρο άρχισαν μόλις το 1994 και επάνω στον λόφο, όπου βρίσκεται καλυμμένη από την σκόνη αιώνων, η αρχαία Άκανθος. Εντυπωσιακή είναι μια οικία κλασσικής εποχής με μαρμάρινα δάπεδα, μαρμάρινο πηγάδι, μαρμάρινη κουζίνα και εντυπωσιακά δωμάτια αλλά και χαμηλότερα, τα ταφικά μνημεία, μέσα στα οικόπεδα των κατοίκων της Ιερισσού.
Οι τάφοι κατανέμονται σε δύο ή τρία στρώματα μέσα στη γη ή ακόμη και σε αμμώδεις περιοχές. Οι νεκροί είναι θαμμένοι με προσανατολισμό νοτιοανατολικά. Ακολουθείται το αρχαϊκό έθιμο να θάβονται ενήλικοι και παιδιά μαζί. Συνήθως είναι θαμμένοι σε τεράστια αγγεία κατασκευασμένα από άργιλο και από ότι διαφαίνονται κατασκευάζονταν αποκλειστικά για τον ενταφιασμό των νεκρών.
Μέσα στους αργιλώδεις τάφους βρέθηκαν αγαπημένα αντικείμενα των νεκρών, όπως κοσμήμτα, καρφίτσες, πόρπες, καθρέφτες, λιγοστά ξίφη, βελόνες, γάντζοι, ακόμη και κλαδευτήρια και μαχαίρια. Τα τελευταία αντικείμενα δεν ξαφνιάζουν γιατί οι αρχαίοι Ακάνθιοι ήταν ξακουστοί για τον ιδιαίτερο οίνο που παρήγαγαν.
Συστηματικές ανασκαφές στο χώρο του νέου οικισμού γίνονται εδώ και δεκαπέντε χρόνια με σκοπό να φέρουν στο φως τα αντικείμενα με αρχαιολογική αξία, ώστε να αποδεσμευτούν σταδιακά τα οικόπεδα και να αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους.
Υπάρχει ένα αξιόλογο άρθρο που τιτλοφορείται : «Άκανθος-Ερισσός-Ιερισσός» και είναι της αρχαιολόγου Ελένης Τρακοσοπούλου-Σαλακίδου. Αναφέρεται στο ιστορικό της αρχαίας Ακάνθου αλλά και στα σημαντικά ευρήματα της αρχαίας πόλης. Είναι σε μορφή Pdf και μπορείτε να το διαβάσετε πηγαίνοντας εδώ: Άκανθος