Γερμανοί και Νεφερτίτη: Αβγά από το Περού εισάγουν και δεν ...σπάνε...

Οι γερμανικές αρχές απέρριψαν το αίτημα της Αιγύπτου για επιστροφή της προτομής της βασίλισσας Νεφερτίτης στη χώρα της.
Το σπάνιο έργο τέχνης το οποίο είναι κατασκευασμένο από πηλό, απέσπασε από την Αίγυπτο το 1913 ο Πρώσος αρχαιολόγος Λούντβιχ Μπόραρντ, που διενεργούσε ανασκαφές στη χώρα του Νείλου.
Σύμφωνα με τον διευθυντή της αιγυπτιακής αρχαιολογίας Ζαχί Χαβάς το κομψοτέχνημα βγήκε τότε από τη χώρα λαθραία. Η πρώτη αίτηση της Αιγύπτου για την επιστροφή της Νεφερτίτης έγινε το 1930 και απορρίφθηκε για τους ίδιους λόγους όπως τώρα:
«το έργο είναι εξαιρετικά πολύτιμο και ενδέχεται σε όποια μετακίνησή του να καταστραφεί»(!!).
Η προτομή της αιγυπτιακής βασίλισσας βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο του Βερολίνου

Αρχαία του Λούβρου επιστράφηκαν στην Αίγυπτο

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Πέντε τμήματα τοιχογραφίας από έναν φαραωνικό τάφο της 18ης αιγυπτιακής δυναστείας που εκλάπησαν από τον φυσικό τους χώρο, είχαν αγοραστεί από το μουσείο του Λούβρου της γαλλικής πρωτεύουσας στην περίοδο 2001-03.
Όταν εντοπίστηκαν από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες της Αιγύπτου, το περασμένο καλοκαίρι, η Αίγυπτος ζήτησε την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιολογικών τμημάτων. Μάλιστα, διέκοψε «κάθε συνεργασία» στον αρχαιολογικό τομέα με το μουσείο του Λούβρου, όσο δεν επιστρέφονται αυτά τα τμήματα της φαραωνικής στήλης.
Τον περασμένο Οκτώβριο ο υπουργός Πολιτισμού της Γαλλίας , Φρεντερίκ Μιτεράν, αποφάσισε να επιστρέψει τα τμήματα που είχαν αποκολληθεί από τον αιγυπτιακό τάφο. Τότε ο γάλλος υπουργός είχε δηλώσει πως η απόφαση ήταν απόφαση της Εθνικής Επιστημονικής Επιτροπής των Συλλογών των Μουσείων της Γαλλίας, η οποία ήταν σύμφωνη με τη σύμβαση της UNESCO του 1972, όπου «αντικείμενα τα οποία έχουν εξαχθεί λαθραία από μια χώρα πρέπει να επιστρέφονται στον τόπο προέλευσής τους».

Την περασμένη Δευτέρα στην επίσημη επίσκεψη του προέδρου της Αιγύπτου στη Γαλλία, ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί παρέδωσε στον Χόσνι Μουμπάρκ ένα τμήμα που είχε αφαιρεθεί από τον αιγυπτιακό τάφο του Tetiky, της 18ης δυναστείας του βασιλείου του Νείλου και είναι ηλικίας 3.000 ετών.Ο Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πως:
«Η Γαλλία έχει δεσμευθεί στην καταπολέμηση της παράνομης διακίνησης έργων τέχνης» και τόνισε ιδιαίτερα πως ο μουσείο του Λούβρου ενήργησε με καλή πίστη, όταν αγόρασε τα αντικείμενα και είπε πως η επιβεβαίωση πως επρόκειτο για τμήματα του εν λόγω τάφου, έγινε μόλις τον περασμένο Νοέμβριο.
Για τη διασταύρωση των στοιχείων, η Αίγυπτος είχε προσκομίσει φωτογραφίες από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όπου φαίνονται τα θραύσματα στο τοίχωμα του αρχαίου τάφου.
Τα υπόλοιπα τέσσερα τμήματα θα παραδοθούν την αιγυπτιακή πρεσβεία στο Παρίσι.
Όπως διευκρινίστηκε οι επιμελητές του Λούβρου που αγόρασαν τα πέντε τμήματα της τοιχογραφίας ανέφεραν πως τα τέσσερα ήταν από τη συλλογή του αρχαιολόγου Gaston Maspero και το πέμπτο κομμάτι αγοράστηκε το 2003 κατά τη διάρκεια δημόσιας πώλησης σε πλειστηριασμό του οίκου Drouot.

Σημειώνεται πως η Αίγυπτος έχει αρχίσει τις έρευνες για την εξεύρεση πολλών αρχαιοτήτων που έχουν αφαιρεθεί από το φυσικό τους χώρο και έχει απαιτήσει, (όπως το αναφέραμε ήδη σε προηγούμενο δημοσίευμα) τη λίθινη επιγραφή γνωστή ως Rosetta stone από το βρετανικό μουσείο καθώς και την κεφαλή της βασίλισσας Νεφερτίτης από το Νέο Μουσείο του Βερολίνου.

Εξοργισμένη η Αίγυπτος ζητά από τη Βρετανία την Rosetta Stone

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Άναψε φωτιές η επιτυχία στον ΟΗΕ, του Έλληνα υπουργού Πολιτισμού Παύλου Γερουλάνου. Το ψήφισμα για την «Επιστροφή ή αποκατάσταση των αγαθών της πολιτιστικής κληρονομιάς στις χώρες προέλευσής τους» που υιοθετήθηκε από 85 κράτη-μέλη έδωσε ώθηση στην Αίγυπτο να ζητήσει πίσω τις αρχαιότητές της.

Σύμφωνα με χθεσινό δημοσίευμα (του AFP) ανώτατος Αιγύπτιος αξιωματούχος απαίτησε από τη Βρετανία την επιστροφή της αρχαίας λίθινης επιγραφής που αποτελεί ιδιαίτερο πολιτιστικό στοιχείο της χώρας του. Επιπρόσθετα, αντέδρασε στο χαρακτηρισμό των συμπατριωτών από τους βρετανούς ως «πειρατές της καραϊβικής» που επιδιώκουν σαν κλέφτες να φέρουν πίσω την αρχαία λίθο.
Ο Ζάχι Χαβάς , πρόεδρος του αιγυπτιακού Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, δήλωσε πως άλλαξε γνώμη, μετά το αίτημα για προσωρινό δανεισμό της Ροζέτας Στόουν από το Λονδίνου λόγω ανυπόστατων ισχυρισμών του Βρετανικού Μουσείου.
Τώρα ζητάει αποκλειστικά την επιστροφή της λίθινης επιγραφής, η οποία λόγω του τμήματος της ελληνικής γραφής θεωρείται το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής.« Όταν δήλωσα ότι επιθυμούσα την πρόσκαιρη επιστροφή της τριπλής επιγραφής-για να παρουσιαστεί ένα μικρό χρονικό διάστημα στη χώρα μου– το Βρετανικό Μουσείο μου έστειλε μια επιστολή που ήθελε να μάθει ποια ήταν τα ασφαλιστικά μέτρα του μουσείου που θα φιλοξενούσε την Ροζέτα, στην Αίγυπτο» είπε ο αρχαιολόγος στο βρετανικό ραδιόφωνο.
Όπως είπε δεν του άρεσε καθόλου το ύφος της επιστολής του Μουσείου και δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Δεν είμαστε πειρατές της Καραϊβικής. Είμαστε μια πολιτισμένη χώρα. Εάν υπογράψω ένα συμβόλαιο για την επιγραφή, με το Βρετανικό Μουσείο, θα την επιστρέψω.
”Αλλά, μετά από όλα αυτά (τα προσβλητικά), αποφάσισα να μην φιλοξενήσω τη Ροζέτα Στόουν, αλλά να απαιτήσω την επιστροφή της για το καλό της Αιγύπτου, είναι, άλλωστε, ένα σημαντικό πολιτιστικό κομμάτι που διαγράφει την αιγυπτιακή ταυτότητα».
Η λίθινη επιγραφή είναι του 196 π.Χ. και ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο από τις γαλλικές ένοπλες δυνάμεις το 1799. Δόθηκε στους Βρετανούς στα πλαίσια μιας συμφωνίας δύο χρόνια μετά.
Η εύρεσή της οδήγησε σε μια σημαντική ανακάλυψη, την αποκρυπτογράφηση των ιερογλυφικών, αφού το ίδιο κείμενο ήταν γραμμένο στα ιερογλυφικά, τα αρχαία ελληνικά και τη δημώδη αιγυπτιακή. Μέσω της αρχαίας ελληνικής έγινε η αποκρυπτογράφηση της ιερογλυφικής.

Ο Ρόι Κλαίρ που είναι επικεφαλής του Βρετανικού Μουσείου δήλωσε πως η αιγυπτιακή επιγραφή πρέπει να παραμείνει στο Λονδίνο.
«Αυτή η επιγραφή ανήκει στον παγκόσμιο πολιτισμό», δήλωσε και πρόσθεσε πως «θα μπορούσε το Βρετανικό Μουσείο να δανείσει τη Ροζέτα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα».
Το δημοσίευμα καταλήγει με τη φράση:
«Στο Βρετανικό Μουσείο υπάρχουν επίσης τα Ελγίνεια Μάρμαρα που αφαιρέθηκαν από την Ελλάδα στις αρχές του 18ου αιώνα, τα οποία είναι το αντικείμενο πολύχρονης διένεξης μεταξύ Αθηνών και Λονδίνου».