Γράφει ο Γιώργος ΕχέδωροςΕίχαμε αναφέρει πριν λίγες ημέρες την εύρεση προϊστορικών σκελετών στην τοποθεσία της Τροίας, από την αρχαιολογική ομάδα του Έρνστ Περνίκα που είναι καθηγητής αρχαιομετρίας στο πανεπιστήμιο του Τύμπινγκεν.
Ενώ στην αρχή είχαν θεωρήσει πως επρόκειτο για λείψανα της εποχής του τρωϊκού πολέμου, τελικά, αναφέρθηκε πως πρόκειται, για μεταγενέστερα, περί το 800 π.Χ.
Της ιδίας περιόδου είναι και τα λείψανα που βρέθηκαν στο νησί της Πάρου.
Το εντυπωσιακό των ευρημάτων είναι πως πρόκειται για αποτεφρωμένα οστά πολεμιστών που σκοτώθηκαν αμυνόμενοι υπέρ της πατρίδος τους.
Άγνωστο ποιοι τους επιτέθηκαν, από πού ήρθαν στο νησί, πόσοι ήταν. Υπάρχει, βέβαια, το ενδεχόμενο να μετέφεραν τα πτώματά τους από κάπου αλλού, για να θαφτούν στην πατρίδα τους. Ουδείς γνωρίζει. Η γραφή της ιστορίας δεν είχε ακόμη καθιερωθεί. Ο Ηρόδοτος θα γεννιόταν τρεις αιώνες μετά...
Αν η επίθεση, λοιπόν, έγινε στην αρχαία πόλη της Πάρου, τα ευρήματα δηλώνουν πως η πόλη άντεξε στην εχθρική επιδρομή, αφού αμυνόμενη πλήρωσε με αίμα ουκ ολίγων στρατιωτών, τους οποίους τίμησε περίλαμπρα και τιμητικά έθαψε.
Σύμφωνα με τις χρονολογικές εκτιμήσεις των αρχαιολόγων η μάχη των αρχαίων παριανών και των εισβολέων διεξήχθη περί το 730 π.Χ.
Τα 120 μεγάλα αγγεία που καταμετρήθηκαν, όπου βρισκόταν η τέφρα των νεκρών, ήταν διακοσμημένα με σκηνές πένθους αλλά της μάχης που προηγήθηκε. Συνήθως τέτοια μνημεία ονομάζονται ως ‘πολυάνδρια’.
Οι συγγενείς των νεκρών αφού τοποθέτησαν την τέφρα των προσφιλών τους ανθρώπων στα τεφροδοχεία, τα μετέφεραν σε ‘παροικία’, δίπλα στην πόλη. Εκεί δημιούργησαν δύο μνημειακούς τύμβους για τα δοχεία αυτά.
Ενημερωτικά σημειώνεται πως η ανασκαφή του αρχαίου νεκροταφείου άρχισε μετά τυχαία εύρεσή του.
Οι εκσκαφές που άρχισαν για την κατασκευή ενός πολιτιστικού κέντρου της πόλης, στα μέσα της δεκαετίας του ‘80, ‘χτύπησαν’ θεμέλια νεκροταφείου 2.800 ετών!
Τα ευρήματα ήταν πολλά και σημαντικά.
Βρέθηκαν τάφοι διαφορετικής ταφικής συνήθειας αφού το νεκροταφείο χρησιμοποιήθηκε επί πέντε περίπου αιώνες (8ος έως 3ος π.Χ.)
Οι τάφοι της αρχαϊκής περιόδου είναι κιβωτιόσχημοι και οι ταφές σε μεγάλα αγγεία, βρίσκονται οργανωμένοι που περικλείονται από μεγάλους κάθετους και οριζόντιους τοίχους. Στον 5ο αιώνα π.Χ οι ταφικές συνήθειες αλλάζουν και κυριαρχούν οι μαρμάρινοι τεφροδόχοι αλλά και οι μνημειακές κατασκευές με βάθρα και επιτύμβιες στήλες. Στα ύστερα Ελληνιστικά και Ρωμαϊκά χρόνια χρησιμοποιούνται κυρίως μαρμάρινες σαρκοφάγοι με βάθρο.
Έτσι τα ευρήματα αξιολογήθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν ως ‘οδηγός’ για τις ταφικές πρακτικές που ακολουθούνταν στον ελληνικό χώρο.
Σχετικά με τα αναφερόμενα του Έρνστ Περνίκα δες εδώ