Showing posts with label Λουκιανός. Show all posts
Showing posts with label Λουκιανός. Show all posts

Κομμαγηνή: Το Μυστήριο Μαυσωλείο του Αντίοχου

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Πριν από σαράντα επτά χρόνια μια ελληνική εφημερίδα αναφέρθηκε για πρώτη φορά στο ξεχασμένο Βασίλειο της Κομμαγηνής.
Αφορμή στάθηκε οι αρχαιολογικές επισημάνσεις της εποχής για το τεράστιο μαυσωλείο του βασιλιά Αντίοχου του Α΄ του επονομαζόμενου ‘Θεού’.

Το Μαυσωλείο
Το δημοσίευμα έχει τον τίτλο: ‘Ελληνικό Μαυσωλείο στα βάθη της Ασίας’ και γράφει διευκρινιστικά:
«Στην κορυφή του Νεμρούτ Ντάγκ, επάνω στον Αντίταυρο, στα Ν.Α. της Τουρκίας, βρίσκεται ένα παράξενο μνημείο, σε ύψος 2.500 μέτρων.
Για πρώτη φορά το ανακάλυψε μια μικτή αρχαιολογική αποστολή γερμανοτουρκική, το 1882. Είναι περίεργο, ωστόσο πως από τότε, ως σήμερα, δεν έγινε δυνατόν να ερευνηθεί το εσωτερικό του. Είναι το μαυσωλείο του Αντιόχου Α΄ , του βασιλέως της Κομμαγηνής, ενός μικροσκοπικού βασιλείου, που δεν είχε πολύχρονη ζωή, και που απλώς στάθηκε, η τελευταία ηχώ της μεγάλης περιπέτειας του Αλέξανδρου στην Ασία.
» Πρόκειται για ένα μνημείο εκπληκτικό, που θυμίζει πολύ και ανάλογα έργα περσικά, αλλά και αιγυπτιακά μαζί. Η ομοιότητά του, εξ άλλου, με τα αιγυπτιακά μνημεία παραξένεψε τους πρώτους ερευνητές, που ακόμη δεν είχαν προσέξει πως ό, τι μνημειακό κατασκευάστηκε στην Ανατολή, μιμήθηκε πολύ τα έργα της Αιγύπτου.
Στην Περσέπολη, τα μνημεία του Αρταξέρξη και του Δαρείου, σκαλισμένα πάνω στο βράχο, θυμίζουν απόλυτα τους ναούς της κοιλάδας του Νείλου.
Στο Νεμρούτ Ντάγκ, τα κολοσσιαία αγάλματα που στήθηκαν πάνω στο μνημείο του Αντιόχου του Α΄, μοιάζουν πολύ με τους κολοσσούς των ναών των Θηβών».

Η ονομασία Κομμαγηνή

 
Ερευνώντας διάφορες πηγές σχετικά με την ονομασία του βασιλείου αυτού διαπιστώσαμε πως η ονομασία εκπορεύεται από τις λέξεις κόμμα-γένος που σημαίνει τμήμα ή μέρος μιας μεγαλύτερης γενιάς (γένος). Σε ένα τουρκικό κείμενο αναφέρεται πως είναι από τις λέξεις Κομμούν και Γένες, που τις αναφέρει ως ελληνικές λέξεις. Το μικρό κρατίδιο προήλθε μετά την αποσύνθεση της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών (γνωστή ως ελληνο-συριακό βασίλειο) το 162 π.Χ.
Άλλοι ιστορικοί λέγουν πως υπάρχει η ονομασία Kummuhu στα κείμενα των Ασσυρίων, που είναι σχετική με την Κομμαγηνή,.
Πρώτος βασιλιάς της Κομμαγηνής ήταν ο πρώην σατράπης (διοικητής) της όταν έπαψε να βρίσκεται υπό της αυτοκρατορίας των Σελευκιδών.
Με τη διάλυση της ελληνο-συριακής αυτοκρατορίας ανακήρυξε την Κομμαγηνή ανεξάρτητη με πρωτεύουσα τη Σαμόσατα (που είχε κτίσει παλαιότερα ο Σάμης στις όχθες του Ευφράτη-σημερινή πόλη Σάμσατ της Τουρκίας). Στο βασίλειό του ενσωματώθηκαν ελληνικοί και περσικοί πληθυσμοί της περιοχής.

Η ίδρυση του βασιλείου

Ο Πτολεμαῖος σύμφωνα με επιγραφή που βρέθηκε στον τύμβο του όρους Νεμρούτ ήταν απόγονος του βασιλιά Δαρείου του Α΄ της Περσίας. Τον διαδέχτηκε ο γιος του ο Σάμης ο Β΄ ο επονομαζόμενος ‘Θεοσεβής Δικαίος’. Από την μετέπειτα βασιλεία του Μιθριδάτη του Α΄του Καλλίνικου (100 έως 69 π.Χ.) η Κομμαγηνή απέβαλλε το περσικό παρελθόν της, αφού κυριάρχησε σε όλα τα επίπεδα ο ελληνικός πολιτισμός. Καθιερώθηκε ως επίσημη γλώσσα του κράτους η ελληνική.
Ο Μιθριδάτης νυμφεύθηκε την πριγκίπισσα του ελληνοσυριακού βασιλείου Λαοδίκη Ζ΄ την Θεά και ο γιος τους ο Αντίοχος ο Α΄ ο ‘Θεός της Κομμαγηνής’ ανέλαβε το βασίλειο το 70 π.χ, μέχρι το θάνατό του, το 38 π.Χ.Φώτο: Οι λίθινες αυτές κεφαλές έχουν ύψος 3 μέτρα!

Τεράστια μεγέθη
Οι αρχαιολόγοι έχουν εντυπωσιαστεί από το μαυσωλείο του, το οποίο έχει περίμετρο 30 μέτρα και βρίθει επιγραφών.
Η επιλογή του τόπου για την ανέγερσή του, έγινε από τον ίδιο το βασιλιά, με σκοπό να το κάνει μνημείο τόπο περισυλλογής και προσκυνήματος για το λαό του. Στους πρόποδες του όρους αυτού ο πατέρας του Μιθριδάτης ίδρυσε την πόλη Αρσεμεία.
Σύμφωνα με τις επιγραφές ο ίδιος ο Αντίοχος ήταν υπερήφανος για την καταγωγή του αφού δήλωνε πως ήταν απόγονος του Αλέξανδρου και του Δαρείου!
Στο ανατολικό ανάχωμα του μνημείου υπάρχει ένας βωμός, ενώ στην κορυφή του έργου είχαν στηθεί 25 κολοσσιαία αγάλματα στα οποία μόνο τα κεφάλια ήταν δουλεμένα με περισσή λεπτομέρεια. Σε αυτά ξεχωρίζουμε τον ίδιο τον Αντίοχο και γύρω από αυτόν το θεό Ήλιο, τον Απόλλωνα των Ελλήνων, ο Μίδας των Περσών, η Φορτούνα, η θεά της γονιμότητας, ο Άχουρα Μάλδα, ο πατέρας των θεών, προσωποποίηση του Διός, ο Ηρακλής κ.ά.
Σήμερα τα λίθινα κεφάλια βρίσκονται σκορπισμένα στον περίγυρο του τύμβου. Είναι τεράστια, πάνω από τρία μέτρα το καθένα, και εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες.
Η ματαιοδοξία του Αντίοχου με την ανέγερση του μνημείου αυτού είναι φανερή, αφού ανακήρυξε τον εαυτό του εκπρόσωπο των θεών επί της γης! Θεοποίησε, μάλιστα, τον εαυτό του πριν πεθάνει και προσδιόρισε κάθε λατρευτική λεπτομέρεια γύρω από τον τάφο του.
«Πίστευα πάντοτε ότι η ευσέβεια είναι το σπουδαιότερο αγαθό κι αυτό δίνει την πιο γλυκιά χαρά στους θνητούς» γράφει σε μια επιγραφή στο μνημείο του.
Θεωρείται πως από σεισμό έπεσαν τα τεράστια αγάλματα του μνημείου που έφταναν τα 15 μέτρα ύψος.
Οι αρχαιοκάπηλοι, βέβαια, ανά τους αιώνες ,που ψάχνουν μανιωδώς για έναν ποθητό θησαυρό, σήκωσαν όλα τα λατρευτικά σκεύη που ήταν φτιαγμένα από πολύτιμο μέταλλο.
Δεν κατάφεραν όμως να πλησιάσουν στο εσωτερικό του μνημείου, ώστε να λεηλατήσουν το εσωτερικό του. Οι πέτρινοι όγκοι είναι ασήκωτοι και σε αυτά τα απομακρυσμένα μέρη, προς το παρόν τουλάχιστον, είναι αδύνατη η χρησιμοποίηση σύγχρονων μηχανικών μέσων. Κάποια προσπάθεια που έγινε παλαιότερα δεν έφερε αποτέλεσμα γιατί κύλησαν επικίνδυνα τα πιο πάνω πετρώματα.
Σε μια επιγραφή φαίνεται να γράφει ο Αντίοχος:
«Συνέλαβα το σχέδιο να υψώσω κοντά στους ουράνιους θρόνους και σε θεμέλια απροσπέλαστα και απρόσβλητα από τον καιρό αυτό το ‘οροθέσιον’ μνημείο αφιερωμένο τους θεούς όπου το σώμα μου, αφού γεράσει θα κοιμηθεί τον αιώνιο ύπνο, αποχωρισμένο από την ευλαβή ψυχή μου, που θα πετάξει προς τα ουράνια βασίλεια του Διός-Άχουρα Μάγδα».
Ενώ σε μία άλλη θα σημειώσει:
«Εγώ ο Αντίοχος, έστησα αυτό το μνημείο για να δοξάσω τον εαυτό μου και τους θεούς μου».
Χαρακτηριστική είναι μια άλλη επιγραφή που βρίσκεται όπως ανεβαίνει κανείς προς την είσοδο του τύμβου:
«Αυτός είναι ο δρόμος προς το ιερό. Εκείνοι που έχουν κακές προθέσεις πρέπει να φύγουν αμέσως».

Μέχρι σήμερα δεν έχουν μπει οι αρχαιολόγοι μέσα στον τύμβο. Ίσως να περιμένουν να τολμήσουν πρώτοι οι αρχαιοκάπηλοι!
Έτσι όμως, θα μπορέσουμε να μάθουμε το μυστήριο του τύμβου του αρχαίου βασιλιά;


Επισημάνσεις :
Γνωστός αρχαίος συγγραφέας που γεννήθηκε στη Σαμόσατα της Κομμαγηνής, είναι ο Λουκιανός, ο πρώτος στον κόσμο συγγραφέας του διαστήματος. Έχουμε αναφέρει παλαιότερα, δες για το ταξίδι του: Το διαστημικό ταξίδι του Λουκιανού.
 Είναι, επίσης, η πόλη που γεννήθηκε ο Παύλος ο Σαμοσάτης ο τρίτος ηγέτης των Ελκασιτών, αιρετικών Εβραίων μια έκφραση, της ‘ύπαρξης των γνωστικών’, που αναφέρεται και από τον Ιώσηφο.
Περιηγηθείτε τον ιστορικό χώρο με το παρακάτω Video:



Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος



To διαστημικό ταξίδι του Λουκιανού

Μια προφητική και ευφάνταστη ιστορία

πριν από 1850 χρόνια!

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

«...τυφὼν ἐπιγενόμενος καὶ περιδινήσας τὴν ναῦν καὶ μετεωρίσας ὅσον ἐπὶ σταδίους τριακοσίους οὐκέτι καθῆκεν εἰς τὸ πέλαγος, ἀλλ᾿ ἄνω μετέωρον» "Δημιουργήθηκε τυφώνας που περιέστρεψε το πλοίο και το σήκωσε στον αέρα τριακόσια στάδια χωρίς να ξαναπέσει στο πέλαγος, αλλά έμεινε εκεί μετέωρο"

Μπορεί ο Ιούλιος Βερν να πήγε «είκοσι χιλιάδες λεύγες κάτω από τη θάλασσα» και να είδε το μυστηριώδη βυθό, μπορεί η ‘προσελήνωση’ των Αμερικανών να έγινε τη δεκαετία του ’60, πριν όμως από αυτά, το 160 μ.Χ. ο Λουκιανός όχι μόνο πήγε στη Σελήνη με το αερό - πλοίο του, αλλά έφθασε μέχρι το διαστημικό οικισμό που είχε το όνομα Λυχνόπολις.Με μια φαντασία που εκτινάσσεται στα ουράνια, ο συγγραφέας της ύστερης αρχαιότητας, με εξαιρετική δεινότητα στο γραπτό λόγο, μας παρασύρει και μας οδηγεί σε μαγικούς κόσμους του ...διαστήματος.

Η ...εκτόξευση της ‘νηώς’ και η ...προσελήνωση

Αποφάσισε, λέει, το ταξίδι αυτό από ... περιέργεια «ἡ τῆς διανοίας περιεργία». Αλλά και για έναν ακόμη λόγο, να μάθει τι υπάρχει στην άκρη του Ωκεανού και ποιοι άνθρωποι κατοικούν εκεί. Λέει επί λέξει:
«τὸ βούλεσθαι μαθεῖν τί τὸ τέλος ἐστὶν τοῦ ὠκεανοῦ καὶ τίνες οἱ πέραν κατοικοῦντες ἄνθρωποι»Μετά από ογδόντα μέρες ταξίδι στον άγνωστο ωκεανό έφθασαν σε ένα παράξενο νησί. Εκεί βρήκαν μια τεράστια χάλκινη στήλη που ήταν γραμμένη στα ελληνικά και έλεγε πως μέχρι εκεί είχανε φθάσει ο Ηρακλής και ο Διόνυσος.
(Στο σημείο αυτό υπάρχει ένα ‘παιχνίδισμα’ του συγγραφέα με την ελληνική μυθολογία και με τα υπερατλαντικά ταξίδια των αναφερομένων μυθικών προσώπων, των οποίων οι ιστορίες πολύ συζητούνταν στην εποχή του).Όταν βγήκαν για αναγνώριση στο νησί βρήκαν κι έναν ποταμό τεράστιο που δεν έτρεχε νερό αλλά κρασί που έβγαινε απευθείας από τις ρίζες των ...αμπελιών. Υπήρχαν και ψάρια που όταν τα έτρωγε κανείς μεθούσε...
Φύγανε από το νησί και όταν βρεθήκανε στο πέλαγος δημιουργήθηκε ξαφνικά τυφώνας που άρπαξε το πλοίο και το σήκωσε τριακόσια στάδια αλλά δεν το άφησε να πέσει πάλι στη θάλασσα. Επτά μέρες και επτά νύκτες βρισκόταν στον αέρα. Την όγδοη μέρα είδαν μια μεγάλη γη στον αέρα σαν ένα νησί λαμπερό που είχε σχήμα σφαίρας με φωτισμό μεγάλο. Προσγειώθηκαν σε αυτή όπου και αποβιβάστηκαν. Διερευνώντας την παράξενη γη διαπίστωσαν πως ήταν κατοικήσιμη και καλλιεργημένη.

Η συνθήκη ήταν γραμμένη με ...ηλεκτρισμό!

Ο Λουκιανός μας λέει πως η γη που βρήκαν κατοικούνταν από τερατόμορφα όντα. Ένα είδος από αυτά τους συνέλαβε και τους οδήγησε στο βασιλιά τους που είχε το όνομα Ενδυμίων. Αυτός κατάλαβε πως ήταν ...Έλληνες από τη στολή τους. Απόρησε πως κατάφεραν να ταξιδεύσουν στον ...ουρανό.
Λέει ακριβώς:
«ὁ δὲ θεασάμενος καὶ ἀπὸ τῆς στολῆς εἰκάσας, ῞Ελληνες ἆρα, ἔφη, ὑμεῖς, ὦ ξένοι; Πῶς οὖν ἀφίκεσθε, ἔφη, τοσοῦτον ἀέρα διελθόντες;»
Τους εξήγησε μάλιστα πως ο τόπος που βρίσκονται είναι η σελήνη που βλέπουν από τη γη.
Τότε πληροφορήθηκε πως εκεί, στο διάστημα, κατοικούσαν άλλα όντα αλλά με κοινά γνωρίσματα αυτών της γης. Με κράτη, με διενέξεις και πολέμους. Υπήρχαν οι ‘Σεληνίτες’, και οι Ηλιώτες που είχαν κοινή αποικία τον Εωσφόρο. Είχαν υπογράψει μάλιστα και συνθήκη ειρήνης μεταξύ τους. Τη συνθήκη αυτήν την γράψανε με ηλεκτρισμό και τη στήσανε στο μέσο του αέρα στα σύνορά τους.
«ἐγγράψαι δὲ τὰς συνθήκας στήλῃ ἠλεκτρίνῃ καὶ ἀναστῆσαι ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι ἐπὶ τοῖς μεθορίοις»

Δεν υπήρχαν γυναίκες στη Σελήνη...

Μας λέει ο Λουκιανός πως πολλά παράδοξα γινόντουσαν στη Σελήνη. Τα όντα εκεί δεν γεννιόντουσαν από γυναίκα αλλά από τους άρρενες. Δεν υπήρχε καν όνομα γυναικείο και οι γάμοι γίνονταν μεταξύ ανδρών. Ο κάθε ένας μέχρι τα είκοσί πέντε του χρόνια ... πηδιέται , μετά ...πηδάει αυτός...(!!) «μέχρι μὲν οὖν πέντε καὶ εἴκοσι ἐτῶν γαμεῖται ἕκαστος, ἀπὸ δὲ τούτων γαμεῖ αὐτός»
Εκτός από αυτό το σεξουαλικό παράδοξο εκεί τα όντα όταν γερνάνε δεν πεθαίνουν, όπως στη γη, αλλά σαν καπνός διαλύονται και γίνονται αέρας.

Το κάτοπτρο της Σελήνης!

Το ευφάνταστο μυαλό του Λουκιανού δεν σταματά στα παραπάνω. Μας λέει με τι τρόπο οι σεληνίτες είχαν ...επαφή με τους γήινους.
«Υπάρχει ένα μεγάλο κάτοπτρο πάνω από ένα αβαθή φρεάτιο. Αν κατέβει κάποιος στο φρεάτιο ακούει όλα όσα εμείς λέμε στη γη. Κι εάν στραφεί κάποιος προς το κάτοπτρο βλέπει όλες τις πόλεις όλα τα έθνη όπως βλέπουμε τον καθένα. Τότε και εγώ τους συγγενείς μου είδα και όλη την πατρίδα, αν, βέβαια, και αυτοί με έβλεπαν δεν μπορώ με ασφάλεια να το πω. Και αν κάποιος δε με πιστεύει όταν κάποτε και αυτός πάει εκεί θα διαπιστώσει ότι λέω αλήθεια...»

Ταξίδι μέχρι τις Πλειάδες...
Αφού ταξιδεύσαμε, γράφει, την επομένη όλη τη νύκτα και την ημέρα, γύρω στο απόγευμα φθάσαμε στη Λυχνόπολη. Αυτή βρίσεται μεταξύ των Πλειάδων και των Υάδων. Εκεί δεν βρήκαμε κανέναν άνθρωπο μόνον ‘λύχνους’ – λάμπες μικρές και μεγάλες.
Ο Λουκιανός μετά το διαστημικό ταξίδι του επιστρέφει προσθαλασσώνεται στη γη αλλά για κακή του τύχη ολόκληρο το καράβι του καταπίνεται από τεράστιο θαλάσσιο κύτος. Και οι περιπέτειες συνεχίζονται μέχρι το θάνατο του κύτους – μετά από πολύ καιρό- και την απελευθέρωση τους από την κοιλιά του κύτους.

Πηγή: Λουκιανός ο Σαμοσατεύς (π. 120 μ.Χ. - 190 μ.Χ.) «Ἡ ἀληθής ἱστορία»

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος