Ισπανός συγγραφέας: "Ο Ηρακλής δεν ήταν Έλληνας"

Ισπανός συγγραφέας:
Ο Ηρακλής δεν ήταν έλληνας και οι ‘Ηράκλειες Στήλες’ ήταν στα Κύθηρα…

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η αμφισβήτηση Ελλήνων Ηρώων που γαλούχησαν γενιές γενεών στην ιστορική πορεία του ελληνικού έθνους υπήρξε πάντοτε.
Οι αμφισβητίες οι οποίοι φθονούν τον ελληνισμό, ως έννοια αλλά και ως αιώνια συνέχεια, δημοσιεύουν κατά καιρούς ‘μελέτες’ που προσπαθούν να αρνηθούν το αναπόδεικτο: της βαθύτητας της ελληνικής παρουσίας στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι.
Ένας από αυτούς τους αμφισβητίες είναι ο ισπανός συγγραφέας Παουλίνο Θαμάρο που έγραψε το βιβλίο «Το στενό του Γιβραλτάρ και η Ατλαντίδα» (στα ισπανικά ‘Del estrecho de Gibraltar a la Atlántida’ ).
Ο συγγραφέας αμφισβητεί πλήρως τους διαλόγους του Πλάτωνα στον Κριτία και Τίμαιο.
«Η Ατλαντίδα είναι ένα όνομα που προέρχεται από τους Φοίνικες, όπως και η ονομασία του όρους Άτλαντος της βόρειας Αφρικής και η διάσταση που δίνεται από τον Πλάτωνα στους διαλόγους του, είναι προφανώς υπερβολική», σημειώνει ο Θαμάρο.
Σχετικά με τις ‘Ηράκλειες Στήλες’ θα αμφισβητήσει τον Ηρόδοτο και θα σημειώσει:
« Με τις ‘Στήλες του Ηρακλή’, όπως είναι γνωστό οι αρχαίοι ονόμαζαν βραχώδεις προεξοχές που βρίσκονταν στο βορειοανατολικό μέρος του μικρού νησιού των Αντικυθήρων, το οποίο σηματοδοτεί τη μέση απόσταση μεταξύ της Κρήτης και της Πελοποννήσου».
Και θα ..εξηγήσει:
«Ένας από αυτούς τους βράχους, γνωστός σήμερα στους Έλληνες ως ‘Αυγό’ έχει υπέροχες θαλάσσιες σπηλιές και μια αποικία από φώκιες που χρησιμοποιούν το μέρος για ανάπαυση. Το μεγαλύτερο νησί που ονομάζεται Πόροι ήταν πιθανόν να είχε ανεγερθεί ιερό προς τιμή του Ηρακλή, λατρεία που εισήχθη από τους Φοίνικες (προς τιμή του θεού Melcart) αλλά σύντομα προσδιορίστηκε από τους Έλληνες ως γιος της Ήρας (ο ‘Ηρακλής’)»
Και η γελοιότητα του δημοσιεύματος ‘στεφανώνεται’ με την εξής κορώνα:
« Σε αυτόν τον ναό, όπως και σε όλους τους ναούς των Φοινίκων, που ήταν αφιερωμένοι στον Melcart, υπάρχουν δύο στήλες, επειδή, πιθανόν, ο ναός δεν ήταν πολύ μεγάλος, και οι στήλες αυτές τοποθετήθηκαν στο ύπαιθρο που ήταν συνέχεια του ναού και είναι πολύ πιθανό να περιείχαν αυτές βωμό για θυσίες»…
(καλά, ο Ισπανός νομίζει πως μιλά για ναΐσκους της Ανδαλουσίας...).
Το λιβελογράφημα που το ονομάζει ‘βιβλίο’ θα το υποστηρίξει γράφοντας:
«Παρά την απουσία αρχαιολογικών στοιχείων τα πιο πάνων επιβεβαιώνονται από τα ακόλουθα γεγονότα:
«Πρώτον: αν υποτεθεί ότι οι αιγυπτιακοί πάπυροι, στους οποίους είχε πρόσβαση ο Πλάτωνας, ανέφεραν για τις Ηράκλειες Στήλες, αυτές βρίσκονταν στην άλλη πλευρά από την Αίγυπτο, δηλαδή στο Αιγαίο Πέλαγος.
Δεύτερον. Είναι λογικό οι ναυτικοί που έβλεπαν τις κολώνες του Ηρακλή (Ηράκλειες Στήλες) εννοούσαν τους κίονες του ναού στο νησί, που ξεχώριζαν από μακριά.
Τέλος, με σκοπό να θεμελιώσω αυτή τη μελέτη, παραθέτω το απόσπασμα του Ηροδότου που παρουσιάζει τα πράγματα από την ελληνική οπτική γωνία, αναφέρεται στους Καρχηδονίους που εμπορεύονταν σε ορισμένο μέρος της Λιβύης.
Αναφέρει συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος:
«En Libia, Allende las Columnas de Heracles , hay cierto lugar que se encuentra habitado; cuando arriban a este paraje, descargan sus mercancías” ...κλπ
Ο Ισπανός φοινικιστής συγγραφέας τονίζει τα εξής από το κομμάτι του Ηροδότου: "Στη Λιβύη, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες...» και δίχως φυσικά να γνωρίζει ή μάλλον σκόπιμα αγνοεί πως οι Έλληνες την αφρικανική ήπειρο ονόμαζαν Λιβύη.
Και βγάζει το περίφημο συμπέρασμα:
«Είναι επομένως σαφές πως οι Ηράκλειες Στήλες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο θα πρέπει να βρίσκονται στη Μεσόγειο Θάλασσα και πιο συγκεκριμένα σε ένα ενδιάμεσο σημείο μεταξύ του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους, που αντιστοιχεί με το νησάκι που αναφέρθηκε πιο πάνω».
Επειδή όμως υπάρχουν στην πόλη Cadiz (σ.σ. βρίσκεται έξω από το Γιβραλτάρ) ερείπια αρχαίων ναών που ήταν αφιερωμένα στον Ηρακλή και δεν πρέπει να θεωρήσουμε πως πήγαν εκεί ή διέμεναν Έλληνες, βρήκε ο Ισπανός τη λύση:
« Ο θρησκευτικός συγκρητισμός μεταξύ των Ελλήνων και των Φοινίκων ήταν τόσο μεγάλος που πολλοί θεοί από τους θεούς τους ήταν ίδιοι.
»Στην περίπτωση του Ηρακλή, ο συγκρητισμός αυτός ήταν ακόμη μεγαλύτερος, δεδομένου ότι ο όνομα ‘Ηρακλής’ αντικατέστησε τον φοινικικό Melcart αν και χρησιμοποιείται (σε επιγραφές) ο ‘Ηρακλής Κάντιθ’ ( σ.σ. αναφέρεται ο ‘Ηρακλής Γαδείρων’ και όχι ‘Κάντιθ’ –Cadiz, γιατί η πόλη που λέει ο άσχετος, είναι η ελληνική πόλη Γάδειρα ή Γήδειρα, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες).

Και συνεχίζει την ...κωμωδία του:
« Ο Ηρακλής ήταν φοινικικής προέλευσης και μάλιστα οι Φοίνικες έκαναν αποικία στα Κύθηρα, στα ανοικτά της ακτής της Πελοποννήσου, η οποία, σίγουρα, προηγήθηκε από την ίδρυση της Cadiz.
Το μικρό νησί των Αντικυθήρων, πρέπει να κυριαρχήθηκε από τους Φοίνικες, που ήρθαν να καλύψουν το κενό που άφησε η κατάρρευση της Μυκηναϊκής Αυτοκρατορίας το 1200 π.Χ.»

Άργησε ο συγγραφέας, αλλά μας δείχνει εμμέσως τις καταβολές του:
«Σε αυτούς τους ναούς, ιδίως κατά τα πρώτα χρόνια, η θυσία ήταν ανθρωποποιημένη, συνήθως, το θύμα ήταν ένα παιδί (σ.σ. αλά εβραίου Αβραάμ), αργότερα το τελετουργικό άλλαξε και τη θέση του παιδιού πήρε ένα αρνί ή ένα κατσίκι»…
Και πιο κάτω γίνεται πιο σαφής:
«Το ιερό που ήταν αφιερωμένο στον Ηρακλή τον Cadiz (αποφεύγει την πραγματική ονομασία του : ‘Ηρακλής ο Γάδειρος’, σύμφωνα με τις επιγραφές που βρέθηκαν) ονομάστηκε ‘Ηράκλειον’ και αυτός ο ναός βρισκόταν σε ένα νησάκι 20 χλμ. νότια του Cadiz, όπου το είχαν επισκεφθεί προσωπικότητες όπως ο Αννίβας, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Τραϊανός κλπ.»

Μια κραυγαλέα σημείωσή του, που φυσικά είναι αποκύημα του σημιτικού εγκεφάλου του, είναι το πιο κάτω αναφερόμενο:
"Λόγω της αποστροφής των Σημιτών στις απεικονίσεις των θεών, δεν βρέθηκαν Φοινικικοί Θεοί, παρά μόνο θεοί εξελληνισμένοι όπως ο Ηρακλής και στην περίπτωση του Cadiz υπήρχαν στήλες από ορείχαλκο ύψους 3,35 μ. παρόμοιες με εκείνες της Τύρου»

Αφού λοιπόν υπήρχαν οι Ηράκλειες Στήλες στα ...Αντικύθηρα και Στήλες στο νησάκι του Cadiz, από ...σύγχυση ονόμασαν το Γιβραλτάρ οι αρχαίοι ως Ηράκλειες Στήλες.

Μετά από δυόμισι χιλιάδες χρόνια ήρθε ο λοιπόν ο κ. Θαμάρο να μας πει πως από σύγχυση και ο Πλάτων δεν προσδιόρισε την Ατλαντίδα προς το στενό του Γιβραλτάρ, αλλά είπε απλώς πως βρισκόταν στην άλλη πλευρά των Ηράκλειων Στηλών που αυτές βρίσκονται στα ...Αντικύθηρα, γιατί μόνο οι Φοίνικες είχαν τη δυνατότητα να περάσουν τα στενά του Γιβραλτάρ…
Στο βιογραφικό του πάντως ο κ. Παουλίνο Θαμάρο κάνει χίλιες προσπάθειες να κρύψει τη σημιτική καταγωγή του…
Χαιρετίσματα...

Η δημιουργία της Μεσογείου και η ανθρώπινη μνήμη

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Υπάρχει μια αδήλωτη συγγένεια στα κείμενα της αρχαιότητας μεταξύ της χαμένης Ατλαντίδας, της λεκάνης που είχε στο ‘Μέσον Γαία’ (Μεσόγειος), του Ηρακλή με τις Ηράκλειες Στήλες, του Άτλαντα με τον ουράνιο θόλο στους ώμους, την ατλαντική οροσειρά της βορειοδυτικής Αφρικής καθώς και τους τεράστιους και καταστροφικούς κατακλυσμούς που δεν έφυγαν ποτέ από τη μνήμη του ανθρώπου.
Είναι μια συγγένεια που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης. Τότε που διεξήχθη για πολλά χρόνια η μεγάλη μάχη των Τιτάνων και των Ολύμπιων θεών. Όπου βράχοι μετακινούνταν, όρη χάνονταν, νησιά βυθίζονταν, ηφαίστεια εκρήγνυντο και ποτάμια από λάβα γέμιζαν τη λεκάνη της ‘Μεσο-Γαίας’. Και μέσα από όλα αυτά άρχισε να αναδύεται η ελληνική ‘Κοσμογονία’.
Οι επιστήμονες ομιλούν για ανάμνηση του απώτατου νοητικού παρελθόντος του ανθρώπου, των αμέτρητων ετών, δηλαδή, που αποτελούν μια τεράστια χρονική περίοδο στην οποία επήλθαν μεγάλες μορφολογικές αλλαγές της ‘Μεσό-Γαίας’ λεκάνης.
Μια επιστημονική ομάδα ενός ισπανικού ινστιτούτου (Institut de Ciències de la Terra Jaume Almera - I.C.T.J.A.) και υπό την καθοδήγηση του ερευνητή καθηγητή Daniel Garcia-Castellanos κατέληξαν σε νέα συμπεράσματα για το γέμισμα της λεκάνης της μεσογείου από τον ατλαντικό ωκεανό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η έρευνα αποκάλυψε λεπτομέρειες της καταστροφικής πλημμύρας πριν από πέντε εκατομμύρια χρόνια που γέμισε τη λεκάνη της Μεσογείου με τα ωκεάνια ύδατα.
Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων είναι πως ακόμη παλαιότερα από την πλημμύρα αυτήν η μεσόγειος και ο ατλαντικός ωκεανός ήταν ενωμένοι και από κάποιο γεωλογικό φαινόμενο αποκόπηκε η σύνδεση μεταξύ τους. Τότε σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από 50 έως 400 χιλιάδες χρόνια όπου εξαιτίας άλλων γεωλογικών φαινομένων (εκρήξεις ηφαιστείων, διάνοιξη ρωγμών κλπ) τα ύδατα της μεσογείου εξατμίστηκαν και παρέμεινε η μεσόγειος ως μια ρηχή αλμυρή λίμνη. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε ως «κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου».
Υπολογίζεται πως η εξάτμιση ήταν της τάξης των 1500 έως 2700 μέτρων από το ύψος της σημερινής επιφάνειας των υδάτων της μεσογείου.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, τα νερά του ατλαντικού ωκεανού, βρήκαν μια δίοδο εισόδου στη λεκάνη, στο σημερινό πέρασμα του Γιβραλτάρ ή τις λεγόμενες ‘Ηράκλειες Στήλες’ και άρχισε πάλι να ξαναγεμίζει η λεκάνη με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτό το φαινόμενο επιστημονικά ήταν γνωστό. Η νέα όμως έρευνα που έγινε, αποκάλυψε ένα ‘κανάλι’ στη δίοδο του Γιβραλτάρ το οποίο παρουσιάζει μορφολογική ‘λείανση’ από την δυνατή ορμή των εισερχομένων υδάτων. Υπολογίστηκε πως η ταχύτητα των νερών στο κανάλι αυτό, ήταν χίλιες φορές από την ταχύτητα που έχει ο σημερινός Αμαζόνιος.
Οι ερευνητές εκτίμησαν πως το χρονικό διάστημα της μεταφοράς του 90% του όγκου των υδάτων έγινε μέσα σε μερικούς μήνες ή το πολύ δύο χρόνια.
Σε παλαιότερες μελέτες είχαν εκτιμήσει πως το χρονικό αυτό διάστημα ήταν από δέκα έτη έως μερικές χιλιάδες χρόνια.
Η νέα έρευνα ανοίγει νέους ορίζοντες και στις μυθολογικές προεκτάσεις των λαών της Μεσογείου, όπου ομιλούν για χαμένους πολιτισμούς ή χαμένες πολιτείες εξαιτίας ξαφνικών καταστρεπτικών γεωλογικών φαινομένων.

Πηγές: AFP, BBC, SBS, ALLHEADLINENEWS