Ιανουάριος 23, 2011. (Ένθετο)
Η επιγραφή του Αλκέτα της αρχαίας Μορρύλου της Κρηστωνίας. Βρέθηκε στους Άνω Αποστόλους του Κιλκίς το 1933. Είναι διαστάσεων 62χ32 εκατοστά και πάχος 9 εκ. (Μουσείο Κιλκίς αρ.261)
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Τα ανθηρά και ισχυρά μακεδονικά χρόνια, με τους νικηφόρους πολέμους και τις μεγάλες κατακτήσεις, είχανε γίνει πια παρελθόν. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργήθηκαν τα βασίλεια της ανατολής και η Μακεδονία, το παλαιό βασίλειο, αφέθηκε στο έλεος των θεών.
Οι βαρβαρικές επιδρομές άρχισαν, με πρώτα θύματα τους κατοίκους της κεντρικής Μακεδονίας. Οι κυριότερες πόλεις τότε στην Κρηστωνία (στην ανατολικά του Αξιού ποταμού περιοχή) ήταν: οι Φύσκες, οι Βράγυλες, η Ξυλόπολις, η Μόρρυλος, η Βαίρος και λίγο βορειότερα της Κρηστωνίας, το Ίωρον και η Δόβηρος.
Οι πλούσιες αλλά και παλαιότερες πόλεις όπως η Δόβηρος και οι Φύσκες είχανε τείχη για να προστατεύονται από τους επιδρομείς, οι άλλες ήτανε μικρές φτωχές αγροτικές κωμοπόλεις, που αναπτύχθηκαν, κυρίως, στα μακεδονικά χρόνια και δεν είχαν το πλεονέκτημα της προστασίας από τείχη.
Σημειώσαμε στο προηγούμενο κείμενο μας, για τις πρώτες επιδρομές των Γαλατών το 280 και το 279 π.Χ. που σκότωσαν και καταλήστευσαν τους κατοίκους της περιοχής. Πολλά από τα θύματά τους ήταν και οι κάτοικοι της Μορρύλου.
Η μνήμη μιας τέτοιας καταστροφής διαφαίνεται σε επιγραφή που βρέθηκε το 1933 στους Άνω Αποστόλους του Κιλκίς. Στην επιγραφή αυτή τιμάται ένας ακόμη πολίτης, της μικρής αυτής πόλης της Κρηστωνίας, ο οποίος αποφάσισε, να κτίσει μόνος, με δικά του έξοδα δηλαδή, τα προστατευτικά τείχη της αρχαίας Μορρύλου σκεπτόμενος προνοητικά για τη σωτηρία όλων των πολιτών.( σημείωση: Αναγράφεται επί λέξει με την ιδιόμορφη ορθογραφία του μνήμονα : «Ἐπιδεξάμενος τιχῖσαι τήν πόλιν μόνος χάριν τοῦ προνοηθῆναι τῆς πάντων σωτηρίας»)
Προφανώς πρόκειται για εύπορο πολίτη της αρχαίας αυτής μικρής πόλης που διακατέχονταν από το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς.
Μιας προσφοράς αναγκαίας, που έδωσε ανακούφιση στους κατοίκους της πόλης που μάλλον δεινοπαθούσαν τον καιρό εκείνο.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Τα ανθηρά και ισχυρά μακεδονικά χρόνια, με τους νικηφόρους πολέμους και τις μεγάλες κατακτήσεις, είχανε γίνει πια παρελθόν. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργήθηκαν τα βασίλεια της ανατολής και η Μακεδονία, το παλαιό βασίλειο, αφέθηκε στο έλεος των θεών.
Οι βαρβαρικές επιδρομές άρχισαν, με πρώτα θύματα τους κατοίκους της κεντρικής Μακεδονίας. Οι κυριότερες πόλεις τότε στην Κρηστωνία (στην ανατολικά του Αξιού ποταμού περιοχή) ήταν: οι Φύσκες, οι Βράγυλες, η Ξυλόπολις, η Μόρρυλος, η Βαίρος και λίγο βορειότερα της Κρηστωνίας, το Ίωρον και η Δόβηρος.
Οι πλούσιες αλλά και παλαιότερες πόλεις όπως η Δόβηρος και οι Φύσκες είχανε τείχη για να προστατεύονται από τους επιδρομείς, οι άλλες ήτανε μικρές φτωχές αγροτικές κωμοπόλεις, που αναπτύχθηκαν, κυρίως, στα μακεδονικά χρόνια και δεν είχαν το πλεονέκτημα της προστασίας από τείχη.
Σημειώσαμε στο προηγούμενο κείμενο μας, για τις πρώτες επιδρομές των Γαλατών το 280 και το 279 π.Χ. που σκότωσαν και καταλήστευσαν τους κατοίκους της περιοχής. Πολλά από τα θύματά τους ήταν και οι κάτοικοι της Μορρύλου.
Η μνήμη μιας τέτοιας καταστροφής διαφαίνεται σε επιγραφή που βρέθηκε το 1933 στους Άνω Αποστόλους του Κιλκίς. Στην επιγραφή αυτή τιμάται ένας ακόμη πολίτης, της μικρής αυτής πόλης της Κρηστωνίας, ο οποίος αποφάσισε, να κτίσει μόνος, με δικά του έξοδα δηλαδή, τα προστατευτικά τείχη της αρχαίας Μορρύλου σκεπτόμενος προνοητικά για τη σωτηρία όλων των πολιτών.( σημείωση: Αναγράφεται επί λέξει με την ιδιόμορφη ορθογραφία του μνήμονα : «Ἐπιδεξάμενος τιχῖσαι τήν πόλιν μόνος χάριν τοῦ προνοηθῆναι τῆς πάντων σωτηρίας»)
Προφανώς πρόκειται για εύπορο πολίτη της αρχαίας αυτής μικρής πόλης που διακατέχονταν από το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς.
Μιας προσφοράς αναγκαίας, που έδωσε ανακούφιση στους κατοίκους της πόλης που μάλλον δεινοπαθούσαν τον καιρό εκείνο.