Αύγουστος 3, 2019. 22:53
Ο αρχαιολόγος των Σκοπίων, Πάσκο Κούζμαν παρουσιάζει αρχαία αντικείμενα που έχουν βρεθεί στο
έδαφος της επικράτειας της νυν Βόρειας
Μακεδονίας και τα καθορίζει ως μέρος της
ιστορίας των γειτόνων (της Ελλάδας).
Showing posts with label αρχαία Μακεδονία. Show all posts
Showing posts with label αρχαία Μακεδονία. Show all posts
Να γιατί οι Έλληνες μιλούν για ελληνική Μακεδονία- Φωτό από την αρχαία πόλη στο Ισάρ Μαβρίντσι
Ιούλιος 23, 2019. 23:21
Σκόπια.
Η κυβέρνηση του πρώην πρωθυπουργού, Νίκολα Γκρούεφσκι δεν
έδειξε ποτέ ενδιαφέρον, την εποχή που εξουσίαζε, να ερευνήσει περαιτέρω τον
αρχαιολογικό χώρο στο Ισάρ Μαβρίντσι
(όπου εντοπίζεται η αρχαία μακεδονική πόλη ΙΔΟΜΕΝΑΙ).
Σκόπια: Τρία χρόνια φυλακή στον αρχαιολόγο- διευθυντή ‘πολιτιστικής κληρονομιάς’ για αρχαιοκαπηλία
Ιούλιος 24, 2014.
Ο πρώην διευθυντής της «Διεύθυνσης
Προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς», Πάσκο Κούζμαν καταδικάστηκε σε τρία
χρόνια φυλάκιση για την υπόθεση ‘Φάλαγγα 2’, μαζί με άλλους 15 συνεργούς του, για παράνομες ανασκαφές αρχαιολογικών χώρων, απόκρυψη
και πώληση στο εξωτερικό, αρχαιολογικών ευρημάτων ανεκτίμητης αξίας.
Σκόπια: Οι Έλληνες ανακάλυψαν τάφους των Βασιλέων των Αρχαίων Μακεδόνων
Μάρτιος 14, 2014.
«Μια ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής την Αγγελική
Κοτταρίδη, ανακάλυψαν 20 νέους τάφους κοντά στη Θεσσαλονίκη, στους οποίους, ως
φαίνεται, είχαν ταφεί οι πρώτοι αρχαίοι Μακεδόνες βασιλείς», σημειώνει το
σκοπιανό Σίτελ.
Σκόπια: Σερβία και Βουλγαρία αρνούνται να δώσουν αντίγραφα των χρυσών προσωπίδων
Ιούλιος 6, 2012.
Η Σερβία και η Βουλγαρία αρνήθηκαν στα Σκόπια να δώσουν
αντίγραφα των μοναδικών χρυσών αντικειμένων που βρέθηκαν στην νεκρόπολη της Αχρίδας,
στην Τρεμπένιστα, τα οποία φυλάσσονται
στο Βελιγράδι και στη Σόφια.
Σκόπια: Αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν την αρχαία πόλη Βυλάζωρα
Αύγουστος 13, 2011.
Η αρχαιολόγος Jula Matthews από το Τέξας, για τέταρτη χρονιά συνεχίζει τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή Γκράντιτσε του Αγίου Νικολάου, κοντά στο χωριό Κνέντζιε (λίγα χιλιόμετρα βορειότερα από το συνοριακό σταθμό των Ευζώνων).
Στην περιοχή αυτήν των Σκοπίων έρχεται με το σύζυγό της Γουίλιαμ Ναϊντίνγκερ. Και οι δύο έχουν σπουδάσει κλασική αρχαιολογία και έχουν μελετήσει τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους.
Πρώην Πρωθυπουργός των Σκοπίων ξεσκεπάζει τους απατεώνες Σκοπιανούς
\Ο Γκεοργκέφσκι διαλύει τις ανιστόρητες ανοησίες των Σκοπιανών. Παρατηρείστε προσεκτικά την στάση του Σκοπιανού Δημοσιογράφου και τα εντελώς ανόητα επιχειρήματα που προβάλει.
Μακεδονία 3ος αιώνας π.Χ.: Αλκέτας- O Mεγάλος Eυεργέτης της Μορρύλου
Ιανουάριος 23, 2011. (Ένθετο)
Η επιγραφή του Αλκέτα της αρχαίας Μορρύλου της Κρηστωνίας. Βρέθηκε στους Άνω Αποστόλους του Κιλκίς το 1933. Είναι διαστάσεων 62χ32 εκατοστά και πάχος 9 εκ. (Μουσείο Κιλκίς αρ.261)
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Τα ανθηρά και ισχυρά μακεδονικά χρόνια, με τους νικηφόρους πολέμους και τις μεγάλες κατακτήσεις, είχανε γίνει πια παρελθόν. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργήθηκαν τα βασίλεια της ανατολής και η Μακεδονία, το παλαιό βασίλειο, αφέθηκε στο έλεος των θεών.
Οι βαρβαρικές επιδρομές άρχισαν, με πρώτα θύματα τους κατοίκους της κεντρικής Μακεδονίας. Οι κυριότερες πόλεις τότε στην Κρηστωνία (στην ανατολικά του Αξιού ποταμού περιοχή) ήταν: οι Φύσκες, οι Βράγυλες, η Ξυλόπολις, η Μόρρυλος, η Βαίρος και λίγο βορειότερα της Κρηστωνίας, το Ίωρον και η Δόβηρος.
Οι πλούσιες αλλά και παλαιότερες πόλεις όπως η Δόβηρος και οι Φύσκες είχανε τείχη για να προστατεύονται από τους επιδρομείς, οι άλλες ήτανε μικρές φτωχές αγροτικές κωμοπόλεις, που αναπτύχθηκαν, κυρίως, στα μακεδονικά χρόνια και δεν είχαν το πλεονέκτημα της προστασίας από τείχη.
Σημειώσαμε στο προηγούμενο κείμενο μας, για τις πρώτες επιδρομές των Γαλατών το 280 και το 279 π.Χ. που σκότωσαν και καταλήστευσαν τους κατοίκους της περιοχής. Πολλά από τα θύματά τους ήταν και οι κάτοικοι της Μορρύλου.
Η μνήμη μιας τέτοιας καταστροφής διαφαίνεται σε επιγραφή που βρέθηκε το 1933 στους Άνω Αποστόλους του Κιλκίς. Στην επιγραφή αυτή τιμάται ένας ακόμη πολίτης, της μικρής αυτής πόλης της Κρηστωνίας, ο οποίος αποφάσισε, να κτίσει μόνος, με δικά του έξοδα δηλαδή, τα προστατευτικά τείχη της αρχαίας Μορρύλου σκεπτόμενος προνοητικά για τη σωτηρία όλων των πολιτών.( σημείωση: Αναγράφεται επί λέξει με την ιδιόμορφη ορθογραφία του μνήμονα : «Ἐπιδεξάμενος τιχῖσαι τήν πόλιν μόνος χάριν τοῦ προνοηθῆναι τῆς πάντων σωτηρίας»)
Προφανώς πρόκειται για εύπορο πολίτη της αρχαίας αυτής μικρής πόλης που διακατέχονταν από το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς.
Μιας προσφοράς αναγκαίας, που έδωσε ανακούφιση στους κατοίκους της πόλης που μάλλον δεινοπαθούσαν τον καιρό εκείνο.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Τα ανθηρά και ισχυρά μακεδονικά χρόνια, με τους νικηφόρους πολέμους και τις μεγάλες κατακτήσεις, είχανε γίνει πια παρελθόν. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου δημιουργήθηκαν τα βασίλεια της ανατολής και η Μακεδονία, το παλαιό βασίλειο, αφέθηκε στο έλεος των θεών.
Οι βαρβαρικές επιδρομές άρχισαν, με πρώτα θύματα τους κατοίκους της κεντρικής Μακεδονίας. Οι κυριότερες πόλεις τότε στην Κρηστωνία (στην ανατολικά του Αξιού ποταμού περιοχή) ήταν: οι Φύσκες, οι Βράγυλες, η Ξυλόπολις, η Μόρρυλος, η Βαίρος και λίγο βορειότερα της Κρηστωνίας, το Ίωρον και η Δόβηρος.
Οι πλούσιες αλλά και παλαιότερες πόλεις όπως η Δόβηρος και οι Φύσκες είχανε τείχη για να προστατεύονται από τους επιδρομείς, οι άλλες ήτανε μικρές φτωχές αγροτικές κωμοπόλεις, που αναπτύχθηκαν, κυρίως, στα μακεδονικά χρόνια και δεν είχαν το πλεονέκτημα της προστασίας από τείχη.
Σημειώσαμε στο προηγούμενο κείμενο μας, για τις πρώτες επιδρομές των Γαλατών το 280 και το 279 π.Χ. που σκότωσαν και καταλήστευσαν τους κατοίκους της περιοχής. Πολλά από τα θύματά τους ήταν και οι κάτοικοι της Μορρύλου.
Η μνήμη μιας τέτοιας καταστροφής διαφαίνεται σε επιγραφή που βρέθηκε το 1933 στους Άνω Αποστόλους του Κιλκίς. Στην επιγραφή αυτή τιμάται ένας ακόμη πολίτης, της μικρής αυτής πόλης της Κρηστωνίας, ο οποίος αποφάσισε, να κτίσει μόνος, με δικά του έξοδα δηλαδή, τα προστατευτικά τείχη της αρχαίας Μορρύλου σκεπτόμενος προνοητικά για τη σωτηρία όλων των πολιτών.( σημείωση: Αναγράφεται επί λέξει με την ιδιόμορφη ορθογραφία του μνήμονα : «Ἐπιδεξάμενος τιχῖσαι τήν πόλιν μόνος χάριν τοῦ προνοηθῆναι τῆς πάντων σωτηρίας»)
Προφανώς πρόκειται για εύπορο πολίτη της αρχαίας αυτής μικρής πόλης που διακατέχονταν από το αίσθημα της κοινωνικής προσφοράς.
Μιας προσφοράς αναγκαίας, που έδωσε ανακούφιση στους κατοίκους της πόλης που μάλλον δεινοπαθούσαν τον καιρό εκείνο.
Ανάλυση και Διάλυση του Σκοπιανού Μύθου απο τον Μ.Β. Σακελλαρίου
History Of Macedonia - Ιστορία της Μακεδονίας
*Του Καθηγητή Μ. Β. Σακελλαρίου, π. Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών,
Οι Σκοπιανοί Ισχυρισμοί
Οι Σκοπιανοί διεκδικούν το όνομα της Μακεδονίας για τη χώρα τους και το όνομα των Μακεδόνων για τον εαυτό τους, επίσης δικαιώματα επί της ελληνικής Μακεδονίας με τους εξής ισχυρισμούς:
1) Το έδαφος της σκοπιανής δημοκρατίας είναι μέρος του εδάφους της αρχαίας Μακεδονίας.
2) Η αρχαία Μακεδονία καταλήφθηκε ολόκληρη από σλαβικά φύλα, τα οποία αναμείχθηκαν με απογόνους των αρχαίων Μακεδόνων, ενός λαού άσχετου με τους Έλληνες. Αυτοί είναι οι σημερινοί «Μακεδόνες».
3) «Μακεδόνες” είναι α) οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας και β) οι ελληνόφωνοι που ζούσαν στη Μακεδονία πριν από το 1912. Aυτοί, λένε πάντα οι Σκοπιανοί, είναι απόγονοι Σλάβων που εξελληνίσθηκαν από τον ελληνικό κλήρο και τα ελληνικά σχολεία. Όλοι οι άλλοι κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας είναι ξένοι και πρέπει να φύγουν.
Όλοι αυτοί οι ισχυρισμοί μας οδηγούν στο ιστορικό παρελθόν. Έτσι και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να αναδράμουμε στο παρελθόν,για να εξετάσουμε αν αυτοί οι ισχυρισμοί στέκουν ή όχι. Αυτό το σημείο πρέπει να υπογραμμισθεί και σε ξένους και σε Έλληνες που λένε ότι δε χρειάζεται η παρελθοντολογϊα. Το παρελθόν είναι παρόν στη σκοπιανή επιχειρηματολογία. Πρέπει λοιπόν να είναι παρόν και στη δική μας.
1. Τα όρια της Μακεδονίας: Η σκοπιανή δημοκρατία εκτείνεται ως επί το πλείστον εκτός Μακεδονίας. Τα βόρεια σύνορα του βασιλείου των Μακεδόνων επί Φιλίππου Β’, επί Μεγάλου Αλεξάνδρου και επί των μεταγενεστέρων βασιλέων περνούσαν περίπου στη γραμμή Μοναστηρίου – Δοϊράνης. Βορειότερα ήταν το βασίλειο των Παιόνων (που κατά διαστήματα ήταν υποτελές στους Μακεδόνες) και ακόμη βορειότερα το κράτος των Δαρδάνων. Τα Σκόπια βρίσκονται σε έδαφος των Δαρδανων, οι οποίοι ήσαν εχθροί των Μακεδόνων.
Η συνέχεια του άρθρου στο History-of-Macedonia.com
[*] Το κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από τον Οικονομικό Ταχυδρόμο – τεύχος της 16ης Απριλίου 1992
[Αρχείο Σοφίας Φ.]
Makedonika Collection – The Ancient Macedonian Ethnicity and Language
History Of Macedonia - Ιστορία της Μακεδονίας
Θέλετε να βρίσκετε γρήγορα και άνετα Ατράνταχτες Αποδείξεις για την Ελληνικότητα της Αρχαίας Μακεδονίας;
Μια μοναδική Συλλογή στην Αγγλική Γλώσσα σας περιμένει, με τεκμήρια από Γραμματειακές και Αρχαιολογικές πηγές για την Εθνικότητα και Γλώσσα των Αρχαίων Μακεδόνων, έτσι ώστε να την έχετε πάντα στην διάθεση σας.
Την Συλλογή μπορείτε να την “κατεβάσετε” στον υπολογιστή σας σε μορφή:
- PDF (μέγεθος 4 MB)
- WORD (Μέγεθος 2.33 ΜΒ)
Μια προσφορά από το History-of-Macedonia.com
———————————————————————————-
Do you wish to find quickly and easily valid evidence for the Greekness of Ancient Macedonia?
A Unique Collection in English with proofs from the available Literary and Archaeological Sources for the Ethnicity and Language of Ancient Macedonians, can be found above, in order to be always at your disposal.
You can download the Collection in your computer in :
- PDF (Size 4 MB)
- WORD (Size 2.33 ΜΒ)
An offer by History-of-Macedonia.com
Η αρχαία μακεδονική πόλη Μένδη
Ονομασία της πόλης & ευρήματα των ανασκαφών
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Ο προσφιλής χώρος διεξόδου των Θεσσαλονικέων στη θερινή κυρίως, περίοδο, είναι η Χαλκιδική. Πέρα όμως από τις καταγάλανες και ολοκάθαρες ακτές της, υπάρχουν και χώροι με μεγάλη και σπουδαία ιστορία.
Η πόλη Μένδη της αρχαιότητας ήταν ένας πολύ σημαντικός τόπος αφού πέρα από το εξαιρετικό της κρασί ήταν γνωστή και για την πολιτιστική της ανάπτυξη.
Ο Θουκυδίδης μας πληροφορεί πως η Μένδη ήταν αποικία των Ερετριών που την ίδρυσαν στην χερσόνησο της Παλλήνης, στο δυτικό ή πρώτο πόδι της Χαλκιδικής.
Δεδομένου του ότι οι Χαλκιδείς και Ερετριείς είχαν αποικίες στα μακεδονικά παράλια ήδη από το 1.000 ή 1100 π.Χ., σύμφωνα με την αξιολόγηση των νεότερων ευρήματων, η ίδρυση της πόλης ανάγεται γύρω από την χρονολογία αυτή.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Ο προσφιλής χώρος διεξόδου των Θεσσαλονικέων στη θερινή κυρίως, περίοδο, είναι η Χαλκιδική. Πέρα όμως από τις καταγάλανες και ολοκάθαρες ακτές της, υπάρχουν και χώροι με μεγάλη και σπουδαία ιστορία.
Η πόλη Μένδη της αρχαιότητας ήταν ένας πολύ σημαντικός τόπος αφού πέρα από το εξαιρετικό της κρασί ήταν γνωστή και για την πολιτιστική της ανάπτυξη.Ο Θουκυδίδης μας πληροφορεί πως η Μένδη ήταν αποικία των Ερετριών που την ίδρυσαν στην χερσόνησο της Παλλήνης, στο δυτικό ή πρώτο πόδι της Χαλκιδικής.
Δεδομένου του ότι οι Χαλκιδείς και Ερετριείς είχαν αποικίες στα μακεδονικά παράλια ήδη από το 1.000 ή 1100 π.Χ., σύμφωνα με την αξιολόγηση των νεότερων ευρήματων, η ίδρυση της πόλης ανάγεται γύρω από την χρονολογία αυτή.
Ο κάτοικος της πόλης λεγόταν Μενδαίος. Η ονομασία της πόλης προέρχεται από το ηδύοσμο φυτό μίνθη ή μίνθα που φύονταν σε αφθονία στην περιοχή (στα λατινικά mentha, εξ ου και η μέντα).
Σχετικά με το όνομα Μένδη, το μεσαιωνικό λεξικό Σουίδα αναφέρει επιπλέον πως έτσι ονόμαζαν οι Αιγύπτιοι τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, υπήρχε μάλιστα και ιερό ‘του Μενδησίου παρ’ Αιγυπτίοις, εν ω άγαλμα τραγοσκελές ήν, ορθόν έχον το αιδοίον.»
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ακόμη το Μενδήσιο Κέρας που ήταν το Δέλτα του ποταμού Νείλου, δίχως να παραλληλίζει τις δύο ονομασίες: «ἐς Αἴγυπτον ἔσχον κατὰ τὸ Μενδήσιον κέρας» (1,110)
Ανθηρή πόλη
Σχετικά με το όνομα Μένδη, το μεσαιωνικό λεξικό Σουίδα αναφέρει επιπλέον πως έτσι ονόμαζαν οι Αιγύπτιοι τον τραγοπόδαρο θεό Πάνα, υπήρχε μάλιστα και ιερό ‘του Μενδησίου παρ’ Αιγυπτίοις, εν ω άγαλμα τραγοσκελές ήν, ορθόν έχον το αιδοίον.»
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ακόμη το Μενδήσιο Κέρας που ήταν το Δέλτα του ποταμού Νείλου, δίχως να παραλληλίζει τις δύο ονομασίες: «ἐς Αἴγυπτον ἔσχον κατὰ τὸ Μενδήσιον κέρας» (1,110)
Ανθηρή πόλη
Η μεγάλη οικονομική της άνθηση, ήδη από τις αρχές του 6ου αι., επιβεβαιώνεται από την μεγάλη κυκλοφορία των νομισμάτων της και οφείλεται κυρίως στις εξαγωγές του περίφημου "Μενδαίου οίνου".
Το 1992 βρέθηκε στις ακτές της Αλοννήσου αρχαίο ναυάγιο του πέμπτου αιώνα π.Χ. σε βάθος 30 μέτρων που είχε 3000 περίπου αμφορείς με οίνο από τη Μένδη.
Οι Μενδαίοι είχαν μάλιστα δημιουργήσει στη Θράκη αποικία, την πόλη Ηιόνα : «Ἠιόνα τὴν ἐπὶ Θρᾴκης Μενδαίων ἀποικίαν» (Θουκυδίδης)Η Μένδη υπήρξε και ο τόπος καταγωγής του γνωστού γλύπτη του 5ου αι. Παιώνιου, ο οποίος φιλοτέχνησε και το άγαλμα της Νίκης στην Ολυμπία.
Η πόλη στον 5ο αι. ήταν από τους οικονομικά ισχυρότερους συμμάχους της Αθήνας, αποστάτησε ωστόσο στην διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.), γεγονός που προκάλεσε την πολιορκία και λεηλασία της από τους Αθηναίους.
Στα μέσα του 4ου αι. η πόλη καταλαμβάνεται από τον Φίλιππο Β' και σταδιακά παρακμάζει. Η θέση της αρχαίας πόλης στην περιοχή της Κοινότητας Καλάνδρας ταυτίστηκε από τον Leake τον 19ο αι., και επιβεβαιώνεται από τοπογραφικά στοιχεία των Θουκυδίδη και Λίβιου, την επιβίωση του τοπωνυμίου "Ποσείδι" στο γειτονικό ακρωτήρι, αλλά και από τα ανασκαφικά στοιχεία. Συστηματική ανασκαφική έρευνα στην αρχαία Μένδη διενεργήθηκε από το 1986-1994, από την ΙΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών & Κλασσικών Αρχαιοτήτων υπό την εποπτεία της Ιουλίας Βοκοτοπούλου. Ο κυρίως αρχαιολογικός χώρος, έκτασης 1200 Χ 600 μ., εντοπίζεται στο επίπεδο πλάτωμα και τις πλαγιές ενός πευκόφυτου λόφου ο οποίος καταλήγει ομαλά προς την θάλασσα.
«Στην Ακρόπολη, γνωστή ως Βίγλα, η οποία εκτείνεται στο ψηλότερο, ΝΑ σημείο του λόφου, ερευνήθηκαν συστάδες από λάκκους-αποθέτες, οι οποίοι είχαν αρχικά αποθηκευτικό χαρακτήρα.
Το κύριο περιεχόμενό τους ήταν κεραμική από τον 12ο έως και τον 7ο αι. π.Χ.
Στο πλάτωμα, γνωστό και ως Ξέφωτο, δοκιμαστική τομή αποκάλυψε τμήμα του τείχους. Στο"Προάστειο", το οποίο αναφέρεται από τον Θουκυδίδη και το οποίο καταλαμβάνει την παραθαλάσσια περιοχή της αρχαίας πόλης, αποκαλύφθηκαν, εκτός των άλλων, επάλληλα τμήματα κατοικιών και δρόμων, που χρονολογούνται από τον 9ο ως και τον 4ο αι. π.Χ.
Στο νεκροταφείο, το οποίο εντοπίστηκε στην παραλία του ξενοδοχείου Μένδη, ερευνήθηκαν 241 συνολικά ταφές, κυρίως εγχυτρισμοί βρεφών και μικρών παιδιών, που χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου-αρχές 7ου ως τα τέλη του 6ου αι. π.Χ.
Το 1992 βρέθηκε στις ακτές της Αλοννήσου αρχαίο ναυάγιο του πέμπτου αιώνα π.Χ. σε βάθος 30 μέτρων που είχε 3000 περίπου αμφορείς με οίνο από τη Μένδη.
Οι Μενδαίοι είχαν μάλιστα δημιουργήσει στη Θράκη αποικία, την πόλη Ηιόνα : «Ἠιόνα τὴν ἐπὶ Θρᾴκης Μενδαίων ἀποικίαν» (Θουκυδίδης)Η Μένδη υπήρξε και ο τόπος καταγωγής του γνωστού γλύπτη του 5ου αι. Παιώνιου, ο οποίος φιλοτέχνησε και το άγαλμα της Νίκης στην Ολυμπία.
Η πόλη στον 5ο αι. ήταν από τους οικονομικά ισχυρότερους συμμάχους της Αθήνας, αποστάτησε ωστόσο στην διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου (431-404 π.Χ.), γεγονός που προκάλεσε την πολιορκία και λεηλασία της από τους Αθηναίους.
Στα μέσα του 4ου αι. η πόλη καταλαμβάνεται από τον Φίλιππο Β' και σταδιακά παρακμάζει. Η θέση της αρχαίας πόλης στην περιοχή της Κοινότητας Καλάνδρας ταυτίστηκε από τον Leake τον 19ο αι., και επιβεβαιώνεται από τοπογραφικά στοιχεία των Θουκυδίδη και Λίβιου, την επιβίωση του τοπωνυμίου "Ποσείδι" στο γειτονικό ακρωτήρι, αλλά και από τα ανασκαφικά στοιχεία. Συστηματική ανασκαφική έρευνα στην αρχαία Μένδη διενεργήθηκε από το 1986-1994, από την ΙΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών & Κλασσικών Αρχαιοτήτων υπό την εποπτεία της Ιουλίας Βοκοτοπούλου. Ο κυρίως αρχαιολογικός χώρος, έκτασης 1200 Χ 600 μ., εντοπίζεται στο επίπεδο πλάτωμα και τις πλαγιές ενός πευκόφυτου λόφου ο οποίος καταλήγει ομαλά προς την θάλασσα.
«Στην Ακρόπολη, γνωστή ως Βίγλα, η οποία εκτείνεται στο ψηλότερο, ΝΑ σημείο του λόφου, ερευνήθηκαν συστάδες από λάκκους-αποθέτες, οι οποίοι είχαν αρχικά αποθηκευτικό χαρακτήρα.
Το κύριο περιεχόμενό τους ήταν κεραμική από τον 12ο έως και τον 7ο αι. π.Χ.
Στο πλάτωμα, γνωστό και ως Ξέφωτο, δοκιμαστική τομή αποκάλυψε τμήμα του τείχους. Στο"Προάστειο", το οποίο αναφέρεται από τον Θουκυδίδη και το οποίο καταλαμβάνει την παραθαλάσσια περιοχή της αρχαίας πόλης, αποκαλύφθηκαν, εκτός των άλλων, επάλληλα τμήματα κατοικιών και δρόμων, που χρονολογούνται από τον 9ο ως και τον 4ο αι. π.Χ.
Στο νεκροταφείο, το οποίο εντοπίστηκε στην παραλία του ξενοδοχείου Μένδη, ερευνήθηκαν 241 συνολικά ταφές, κυρίως εγχυτρισμοί βρεφών και μικρών παιδιών, που χρονολογούνται από τα τέλη του 8ου-αρχές 7ου ως τα τέλη του 6ου αι. π.Χ.
Στο Ποσείδι το αρχαίο ιερό
Τα αγγεία ήταν κυρίως γραπτά, με φυτική και γεωμετρική διακόσμηση, ή και εγχάρακτα, και αποτελούν χαρακτηριστικά δείγματα του κεραμικού ρυθμού της Χαλκιδικής.
Το ιερό της αρχαίας πόλης τέλος εντοπίστηκε στο αμμώδες, επίπεδο ακρωτήρι "Ποσείδι", 4χλμ. δυτικά της Μένδης.
Στα κτήρια που έχουν ανασκαφεί περιλαμβάνεται ο ναός του Ποσειδώνα των αρχών του 5ου αι. π.Χ., η ταύτιση του οποίου οφείλεται σε σειρά εγχάρακτων επιγραφών σε αγγεία. Αποκαλύφθηκε επίσης ένα διπλό αψιδωτό κτήριο του β΄ τετάρτου του 6ου αι. -με φάση επισκευής στα τέλη του 3ου αι. π.Χ.- ένα βοηθητικό ορθογώνιο κτίσμα του τέλους του 6ου αι. π.Χ. καθώς και ένα πρωτογεωμετρικό αψιδωτό κτήριο του 10ου αι. π.Χ.
Εσωτερικά και νότια του κτηρίου αυτού υψωνόταν ένας βωμός στάχτης-θυσιών, ο οποίος ήταν σε χρήση από τα τέλη του 12ου -αρχές του 11ου έως τον 5ο αι. π.Χ.
Το αψιδωτό κτήριο στο Ποσείδι είναι ένα από τα αρχαιότερα ιερά του Ελλαδικού χώρου και το μοναδικό με αποκλειστικά λατρευτική χρήση κτήριο των "Σκοτεινών Αιώνων" από την Βόρεια Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα ανασκαφικής έρευνας στην αρχαία Μένδη θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά καθώς απέδειξαν ότι ένας μόνιμος οικισμός με έντονα Ευβοϊκές επιρροές ιδρύθηκε εκεί ήδη από τα τέλη του 12ου-αρχές 11ου αι. π.Χ. Ο χαρακτήρας αυτής της τόσο πρώιμης εγκατάστασης δεν μπορεί ακόμη να διευκρινιστεί, ωστόσο νέα στοιχεία προστίθενται όχι μόνο στις γνώσεις μας για την Ευβοϊκή αποικιακή δραστηριότητα στην περιοχή της Χαλκιδικής, αλλά και γενικότερα για τις εμπορικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στο Βόρειο Αιγαίο στην διάρκεια των "Σκοτεινών Αιώνων".
Σχετικές αναφορές :
Θουκυδίδης
Λεξικόν Σουίδα
Λεξικόν lidell & Scott
gohalkidiki.com
Magnesia.tourism.gr
Φωτό: αρχείου
Το ιερό της αρχαίας πόλης τέλος εντοπίστηκε στο αμμώδες, επίπεδο ακρωτήρι "Ποσείδι", 4χλμ. δυτικά της Μένδης.
Στα κτήρια που έχουν ανασκαφεί περιλαμβάνεται ο ναός του Ποσειδώνα των αρχών του 5ου αι. π.Χ., η ταύτιση του οποίου οφείλεται σε σειρά εγχάρακτων επιγραφών σε αγγεία. Αποκαλύφθηκε επίσης ένα διπλό αψιδωτό κτήριο του β΄ τετάρτου του 6ου αι. -με φάση επισκευής στα τέλη του 3ου αι. π.Χ.- ένα βοηθητικό ορθογώνιο κτίσμα του τέλους του 6ου αι. π.Χ. καθώς και ένα πρωτογεωμετρικό αψιδωτό κτήριο του 10ου αι. π.Χ.
Εσωτερικά και νότια του κτηρίου αυτού υψωνόταν ένας βωμός στάχτης-θυσιών, ο οποίος ήταν σε χρήση από τα τέλη του 12ου -αρχές του 11ου έως τον 5ο αι. π.Χ.
Το αψιδωτό κτήριο στο Ποσείδι είναι ένα από τα αρχαιότερα ιερά του Ελλαδικού χώρου και το μοναδικό με αποκλειστικά λατρευτική χρήση κτήριο των "Σκοτεινών Αιώνων" από την Βόρεια Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα της μέχρι σήμερα ανασκαφικής έρευνας στην αρχαία Μένδη θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά καθώς απέδειξαν ότι ένας μόνιμος οικισμός με έντονα Ευβοϊκές επιρροές ιδρύθηκε εκεί ήδη από τα τέλη του 12ου-αρχές 11ου αι. π.Χ. Ο χαρακτήρας αυτής της τόσο πρώιμης εγκατάστασης δεν μπορεί ακόμη να διευκρινιστεί, ωστόσο νέα στοιχεία προστίθενται όχι μόνο στις γνώσεις μας για την Ευβοϊκή αποικιακή δραστηριότητα στην περιοχή της Χαλκιδικής, αλλά και γενικότερα για τις εμπορικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν στο Βόρειο Αιγαίο στην διάρκεια των "Σκοτεινών Αιώνων".
Σχετικές αναφορές :
Θουκυδίδης
Λεξικόν Σουίδα
Λεξικόν lidell & Scott
gohalkidiki.com
Magnesia.tourism.gr
Φωτό: αρχείου
Μακεδονικά ονόματα επιγραφών περιοχής FYROM
Τα ονόματα Μακεδών - Αλέξανδρος...και άλλα εκατό
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Οι μακεδονικές επιγραφές που έχουν βρεθεί στην περιοχή της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ ή FYROM) και καθορίζουν το παρελθόν της περιοχής είναι πολύ σημαντικές αφού εν πρώτοις δίδουν προέκταση στο παρελθόν της περιοχής, τονίζουν το πολιτιστικό υπόβαθρο της περιοχής κατά τα χρόνια της αρχαιότητας και παρουσιάζουν την έκφραση του μακεδονικού λαού στη λατρευτική ή καλύτερα στη μνημειακή έκφρασή του μέσα σε μια περίοδο πεντακοσίων περίπου ετών.
Από τα μέσα, δηλαδή , του τρίτου αιώνα π.Χ έως και τον τρίτο αιώνα μ.Χ. Κυρίως στις δύο ιστορικές περιόδους, ελληνιστικής και ρωμαϊκής.
Από τις επιγραφές που βρέθηκαν και δημοσιεύθηκαν από αρχαιολόγους ή επιγραφολόγους, παλαιότερα, παρατηρούμε πως το όνομα Μακεδών χρησιμοποιείται ως όνομα άνδρα καθώς και το όνομα Αλέξανδρος δεν είναι ‘όνομα βασιλικό’ αλλά ένα κοινό όνομα στα αρχαία μακεδονικά χρόνια. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, και με το όνομα Φίλιππος.
Έτσι έχουμε σε μια επιγραφή που βρέθηκε στην περιοχή Tremnik της FYROM -που δεν καθορίζεται η ακριβής ημερομηνία της :
ΜΑΚΕΔΩΝ Ο ΑΝΗΡ ΜΕΤΑ ΖΟΙΛΟΥ ΦΙΛΩΤΕΡΑ ΕΠΟ[ΙΗΣΕ]
Ενώ στο Barovo της επαρχίας Tikveš (στα σκοπιανά Тиквеш –κεντρική περιοχή της FYROM) και είναι του έτους 153/154 μ.Χ. όπου αναφέρεται το Μακεδών ως ανδρικό όνομα μαζί με τον Ποσειδώνιο και τον Φίλιππο:
ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΣ
ΚΑΙ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΕΠΟΙΗΣΑΝ ΤΩ
ΠΑΤΡΙ ΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΜΑΝΤΑ[ΝΤΑ] ΤΗ
ΜΗΤΡΙ ΚΑΙ ΕΑΥΤΟΙΣ ΖΩΣΙ
ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ ΕΤΟΥΣ ΑΤ
Ενώ μια επιγραφή που βρέθηκε στην περιοχή του Kavadarci (FYROM) μας λέει για το όνομα Αλέξανδρος αλλά και το Αλεξάνδρα (είναι της ελληνιστικής περιόδου)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΩ ΙΔΙΩ
ΑΝΔΡΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΩ
ΜΝΙΑΣ ΧΑΡΙΝ
Ενώ στο Titov Veles (FYROM):
ΜΗΤΗΡ ΕΠ[ΟΙΗ]ΣΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΩ
[ΤΩ] ΥΙΩ
ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ
Στη Besnica έχουμε την επιγραφή πάλι με το όνομα Μακεδών ως κύριο ανδρικό όνομα:
Σ[ΕΠΤΙ]ΜΙΟ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΩΝΙ ΤΩ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ
ΤΗ ΜΗΤΡΙ ΚΕ ΤΗ ΑΔΕΛΦΗ
ΚΑΙ ΕΑΥΤΟ ΖΩΝ
ΜΝΗΜΗΣ [Χ]ΑΡΙΝ
Στην περιοχή Moklište: Sadevi:ΜΑΚΕΔΩΝ ΑΡΙΣΤΟΦΩΝΤΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΦΩΝΤΙ ΤΩ ΥΟ
ΗΡΩ ΧΑΙΡΕ
Στη Kesendre της περιοχή του Drenovo:
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗ ΠΙΘΙΑ ΤΩ ΠΑΤΡΙ
ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΤΗ ΜΗΤΡΙ
ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ
ΖΩΝΤΕΣ ΠΟΙΗΣΑΝ
Από τον τεράστιο επιγραφικό πλούτο της αρχαιότητας που βρέθηκε στην σημερινή περιοχή της FYROM, καταγράψαμε τα ανδρικά και τα γυναικεία ονόματα από όπου έχουμε τη δυνατότητα να μάθουμε πια ονόματα ήταν περισσότερο κοινά στον απλό μακεδονικό λαό της αρχαίας βόρειας Μακεδονίας, των αρχαίων περιοχών της Πελαγονίας και της Παιονίας.
Κοινά ανδρικά ονόματα (σε παρένθεση είναι οι περιοχές που βρέθηκαν):
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Kavadarci ),
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΣ
ΕΥΤΡΟΠΟΣ
ΖΩΙΛΟΣ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Kavadarci: Gumninia)
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΣΕΚΟΥΝΔΟΣ
ΠΑΡΑΜΟΝΟΣ
ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ
ΜΑΚΕΤΑΣ
ΠΡΟΚΛΟΣ
ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ (επιγραφή Smilovci)
ΛΕΩΝ
ΕΥΝΟΥΣ(περιοχή Manastirci)
ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ
ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ
ΛΟΥΚΙΟΣ
ΘΕΟΓΕΝΗΣ
ΜΕΝΩΝ (Kavadarci)
ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΣ
ΟΛΥΜΠΟΣ(κύριο όνομα περιοχή Resava: Čakovec)
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ – ΜΕΝΑΔΡΟΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΣ (περιοχή Resava: Čakovec)
ΔΑΜΟΝΕΙΚΟΣ(Tremnik)
ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΣ(Titov Veles)
ΛΕΥΚΙΟΣ (ΣΤΟΒΟΙ)
ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ(Kavadarci: Želkovec)
ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ(Besvica)
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ(Vešje)
ΘΕΟΔΩΡΟΣ(Debrište )ΖΩΣΙΜΟΣ (Ovče Polje) — Kokošinje)
ΚΟΥΑΡΤΟΣ(περιοχή Kavadarci)
ΖΩΠΥΡΟΣ (Dolni Disan: Ovovo)
ΑΓΑΘΟΦΟΡΟΣ(Rančenci)
ΜΕΝΑΔΡΟΣ(Podmol)
ΚΑΛΗΣ ΜΕΣΤΡΙΟΥ(Martolce)
ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ(Grčište)
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ(Barovo)
ΝΕΑΝΔΡΟΣ, ΕΥΤΥΧΟΣ
ΑΤΤΙΚΟΣ-ΛΥΚΑΣ-ΝΙΚΕΡΩΝ (Vataša)
ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ(Gorni Disan)
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ(Dolni Disan: Ovovo)
ΧΡΥΣΕΡΩΣ(Dolni Disan: Ovovo)
ΖΗΝΩΝ(Resava)
ΛΥΚΟΦΡΩΝ ΕΡΜΟΓΕΝΙΟΣ(Kočani — ρωμαϊκών αυτοκρ. χρόνων)
ΑΙΛΙΟΣ
ΕΡΜΗΣ(Tremnik)
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΣΠΑΣΙΑΝΟΥ (Ovče Polje) — Preot — 249/250 AD).
Κοινά γυναικεία ονόματα (σε παρένθεση οι περιοχές που βρέθηκαν):
ΑΡΕΣΚΟΥΣΑ
ΦΙΛΩΤΕΡΑ
ΕΛΕΝΗ
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
ΛΕΥΚΙΑ
ΛΕΥΚΙΑΝΗ
ΟΒΟΥΛΚΙΑ
ΔΙΟΣΚΟΡΗ με το επίθετο ΣΩΤΗΡΙΔΟΥ (επιγραφή περιοχήςKavadarci)
ΑΜΜΙΑ
ΕΥΤΥΧΩ
ΑΥΡΗΛΙΑ
ΚΛΕΟΝΙΚΗ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΑΘΗΝΑΔΩΡΑ(Kavadarci: Ovovo)
ΟΛΥΜΠΙΑΣ(Resava: Čakovec)
ΕΥΒΙΑ(Čelopeci)
ΣΕΜΕΛΗ(Budur Čiflik)
ΣΩΣΙΠΑΤΡΑ
ΜΑΞΙΜΑ(Kavadarci: Želkovec)
ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΑ ΤΗ ΘΥΓΑΤΡΙ ΚΑΙ ΜΑΝΤΑ ΤΗ ΣΥΝΒΙΩ(Vešje)
ΟΒΟΥΛΚΙΑ(περιοχή Kavadarci)
ΘΑΛΛΟΥΣΙΑ(Rančenci)
ΣΕΜΕΛΗ ΣΙΤΙΟΥ(Martolce)
ΣΕΛΗΝΗ(Grčište)
ΔΟΜΕΤΙΑ(Barovo)
ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΑ-ΕΥΠΑΤΡΙΑ-ΑΝΘΟΝΕΙΑΝ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΝ (σε μια επιγραφή στη Besvica)
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ(Dolni Disan: Ovovo)
ΣΤΡΑΤΤΟΝΕΙΚΗ(Dolni Disan: Ovovo)
ΜΑΡΚΕΛΛΕΙΝΑ(Kavadarci)
ΑΜΜΙΑ(Kavadarci)
ΣΕΛΗΝΗ(Krušica).
------------
Πηγή: The Packard Humanities Institute- greek Epigraphy
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Οι μακεδονικές επιγραφές που έχουν βρεθεί στην περιοχή της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ ή FYROM) και καθορίζουν το παρελθόν της περιοχής είναι πολύ σημαντικές αφού εν πρώτοις δίδουν προέκταση στο παρελθόν της περιοχής, τονίζουν το πολιτιστικό υπόβαθρο της περιοχής κατά τα χρόνια της αρχαιότητας και παρουσιάζουν την έκφραση του μακεδονικού λαού στη λατρευτική ή καλύτερα στη μνημειακή έκφρασή του μέσα σε μια περίοδο πεντακοσίων περίπου ετών.
Από τα μέσα, δηλαδή , του τρίτου αιώνα π.Χ έως και τον τρίτο αιώνα μ.Χ. Κυρίως στις δύο ιστορικές περιόδους, ελληνιστικής και ρωμαϊκής.
Από τις επιγραφές που βρέθηκαν και δημοσιεύθηκαν από αρχαιολόγους ή επιγραφολόγους, παλαιότερα, παρατηρούμε πως το όνομα Μακεδών χρησιμοποιείται ως όνομα άνδρα καθώς και το όνομα Αλέξανδρος δεν είναι ‘όνομα βασιλικό’ αλλά ένα κοινό όνομα στα αρχαία μακεδονικά χρόνια. Το ίδιο ισχύει, βέβαια, και με το όνομα Φίλιππος.
Έτσι έχουμε σε μια επιγραφή που βρέθηκε στην περιοχή Tremnik της FYROM -που δεν καθορίζεται η ακριβής ημερομηνία της :
ΜΑΚΕΔΩΝ Ο ΑΝΗΡ ΜΕΤΑ ΖΟΙΛΟΥ ΦΙΛΩΤΕΡΑ ΕΠΟ[ΙΗΣΕ]
Ενώ στο Barovo της επαρχίας Tikveš (στα σκοπιανά Тиквеш –κεντρική περιοχή της FYROM) και είναι του έτους 153/154 μ.Χ. όπου αναφέρεται το Μακεδών ως ανδρικό όνομα μαζί με τον Ποσειδώνιο και τον Φίλιππο:
ΜΑΚΕΔΩΝ ΚΑΙ ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΣ
ΚΑΙ ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΕΠΟΙΗΣΑΝ ΤΩ
ΠΑΤΡΙ ΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΜΑΝΤΑ[ΝΤΑ] ΤΗ
ΜΗΤΡΙ ΚΑΙ ΕΑΥΤΟΙΣ ΖΩΣΙ
ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ ΕΤΟΥΣ ΑΤ
Ενώ μια επιγραφή που βρέθηκε στην περιοχή του Kavadarci (FYROM) μας λέει για το όνομα Αλέξανδρος αλλά και το Αλεξάνδρα (είναι της ελληνιστικής περιόδου)
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΩ ΙΔΙΩ
ΑΝΔΡΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΩ
ΜΝΙΑΣ ΧΑΡΙΝ
Ενώ στο Titov Veles (FYROM):
ΜΗΤΗΡ ΕΠ[ΟΙΗ]ΣΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΩ
[ΤΩ] ΥΙΩ
ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ
Στη Besnica έχουμε την επιγραφή πάλι με το όνομα Μακεδών ως κύριο ανδρικό όνομα:
Σ[ΕΠΤΙ]ΜΙΟ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΩΝΙ ΤΩ ΠΑΤΡΙ ΚΑΙ
ΤΗ ΜΗΤΡΙ ΚΕ ΤΗ ΑΔΕΛΦΗ
ΚΑΙ ΕΑΥΤΟ ΖΩΝ
ΜΝΗΜΗΣ [Χ]ΑΡΙΝ
Στην περιοχή Moklište: Sadevi:ΜΑΚΕΔΩΝ ΑΡΙΣΤΟΦΩΝΤΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΦΩΝΤΙ ΤΩ ΥΟ
ΗΡΩ ΧΑΙΡΕ
Στη Kesendre της περιοχή του Drenovo:
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗ ΠΙΘΙΑ ΤΩ ΠΑΤΡΙ
ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΤΗ ΜΗΤΡΙ
ΜΝΗΜΗΣ ΧΑΡΙΝ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ
ΖΩΝΤΕΣ ΠΟΙΗΣΑΝ
Από τον τεράστιο επιγραφικό πλούτο της αρχαιότητας που βρέθηκε στην σημερινή περιοχή της FYROM, καταγράψαμε τα ανδρικά και τα γυναικεία ονόματα από όπου έχουμε τη δυνατότητα να μάθουμε πια ονόματα ήταν περισσότερο κοινά στον απλό μακεδονικό λαό της αρχαίας βόρειας Μακεδονίας, των αρχαίων περιοχών της Πελαγονίας και της Παιονίας.
Κοινά ανδρικά ονόματα (σε παρένθεση είναι οι περιοχές που βρέθηκαν):
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (Kavadarci ),
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΟΣ
ΕΥΤΡΟΠΟΣ
ΖΩΙΛΟΣ
ΦΙΛΙΠΠΟΣ (Kavadarci: Gumninia)
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
ΣΕΚΟΥΝΔΟΣ
ΠΑΡΑΜΟΝΟΣ
ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ
ΜΑΚΕΤΑΣ
ΠΡΟΚΛΟΣ
ΚΑΣΣΑΝΔΡΟΣ
ΠΕΡΙΚΛΗΣ (επιγραφή Smilovci)
ΛΕΩΝ
ΕΥΝΟΥΣ(περιοχή Manastirci)
ΣΩΣΙΠΑΤΡΟΣ
ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ
ΛΟΥΚΙΟΣ
ΘΕΟΓΕΝΗΣ
ΜΕΝΩΝ (Kavadarci)
ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΣ
ΟΛΥΜΠΟΣ(κύριο όνομα περιοχή Resava: Čakovec)
ΜΕΛΕΑΓΡΟΣ – ΜΕΝΑΔΡΟΣ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΟΣ ΚΑΙ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΟΣ (περιοχή Resava: Čakovec)
ΔΑΜΟΝΕΙΚΟΣ(Tremnik)
ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΣ(Titov Veles)
ΛΕΥΚΙΟΣ (ΣΤΟΒΟΙ)
ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ, ΜΑΞΙΜΟΣ(Kavadarci: Želkovec)
ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ(Besvica)
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ(Vešje)
ΘΕΟΔΩΡΟΣ(Debrište )ΖΩΣΙΜΟΣ (Ovče Polje) — Kokošinje)
ΚΟΥΑΡΤΟΣ(περιοχή Kavadarci)
ΖΩΠΥΡΟΣ (Dolni Disan: Ovovo)
ΑΓΑΘΟΦΟΡΟΣ(Rančenci)
ΜΕΝΑΔΡΟΣ(Podmol)
ΚΑΛΗΣ ΜΕΣΤΡΙΟΥ(Martolce)
ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ(Grčište)
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ(Barovo)
ΝΕΑΝΔΡΟΣ, ΕΥΤΥΧΟΣ
ΑΤΤΙΚΟΣ-ΛΥΚΑΣ-ΝΙΚΕΡΩΝ (Vataša)
ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ(Gorni Disan)
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ(Dolni Disan: Ovovo)
ΧΡΥΣΕΡΩΣ(Dolni Disan: Ovovo)
ΖΗΝΩΝ(Resava)
ΛΥΚΟΦΡΩΝ ΕΡΜΟΓΕΝΙΟΣ(Kočani — ρωμαϊκών αυτοκρ. χρόνων)
ΑΙΛΙΟΣ
ΕΡΜΗΣ(Tremnik)
ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΑΣΠΑΣΙΑΝΟΥ (Ovče Polje) — Preot — 249/250 AD).
Κοινά γυναικεία ονόματα (σε παρένθεση οι περιοχές που βρέθηκαν):
ΑΡΕΣΚΟΥΣΑ
ΦΙΛΩΤΕΡΑ
ΕΛΕΝΗ
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
ΛΕΥΚΙΑ
ΛΕΥΚΙΑΝΗ
ΟΒΟΥΛΚΙΑ
ΔΙΟΣΚΟΡΗ με το επίθετο ΣΩΤΗΡΙΔΟΥ (επιγραφή περιοχήςKavadarci)
ΑΜΜΙΑ
ΕΥΤΥΧΩ
ΑΥΡΗΛΙΑ
ΚΛΕΟΝΙΚΗ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ
ΑΘΗΝΑΔΩΡΑ(Kavadarci: Ovovo)
ΟΛΥΜΠΙΑΣ(Resava: Čakovec)
ΕΥΒΙΑ(Čelopeci)
ΣΕΜΕΛΗ(Budur Čiflik)
ΣΩΣΙΠΑΤΡΑ
ΜΑΞΙΜΑ(Kavadarci: Želkovec)
ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΑ ΤΗ ΘΥΓΑΤΡΙ ΚΑΙ ΜΑΝΤΑ ΤΗ ΣΥΝΒΙΩ(Vešje)
ΟΒΟΥΛΚΙΑ(περιοχή Kavadarci)
ΘΑΛΛΟΥΣΙΑ(Rančenci)
ΣΕΜΕΛΗ ΣΙΤΙΟΥ(Martolce)
ΣΕΛΗΝΗ(Grčište)
ΔΟΜΕΤΙΑ(Barovo)
ΑΡΤΕΜΙΔΩΡΑ-ΕΥΠΑΤΡΙΑ-ΑΝΘΟΝΕΙΑΝ ΚΑΙ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΝ (σε μια επιγραφή στη Besvica)
ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ(Dolni Disan: Ovovo)
ΣΤΡΑΤΤΟΝΕΙΚΗ(Dolni Disan: Ovovo)
ΜΑΡΚΕΛΛΕΙΝΑ(Kavadarci)
ΑΜΜΙΑ(Kavadarci)
ΣΕΛΗΝΗ(Krušica).
------------
Πηγή: The Packard Humanities Institute- greek Epigraphy
Subscribe to:
Posts (Atom)