Periscope - Hellas: Αλεξάνδρεια

Showing posts with label Αλεξάνδρεια. Show all posts

Youm 7: Η πρόσφατη ιστορία της ελληνικής κοινότητας στην Αλεξάνδρεια

Ελληνικός Ναυτικός Όμιλος Αλεξάνδρειας

Απρίλιος 29, 2020. 19:54

Η αιγυπτιακή Youm 7, έχει ένα αφιέρωμα για τον ελληνικό ναυτικό όμιλο Αλεξάνδρειας και αναφέρεται στην συνεισφορά των Ελλήνων στη νεότερη ιστορία της αιγυπτιακής αυτής πόλης.

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας στη Νότιο Αφρική

Μάρτιος 22, 2010

Κάιρο - Αίγυπτος Online

Μία έκθεση αφιερωμένη στην ελληνική κουλτούρα ανοίγει τις πύλες σήμερα στην Αλεξάνδρεια με θέμα «Εικόνες της Αλεξάνδρειας των Ελλήνων», γράφει το αιγυπτιακό πρακτορείο ειδήσεων.

Στην έκθεση θα παρουσιαστούν σπάνια δημοσιεύματα στην ελληνική γλώσσα, φωτογραφίες των κτιρίων της Αλεξάνδρειας από την ελληνική παρουσία στην πόλη (όπως σχολεία, εκκλησίες, καταστήματα, εργοστάσια κλπ) και άλλο υλικό το οποίο υπάρχει για τον ελληνισμό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Θα παρουσιαστούν εικόνες που αντανακλούν τις σκηνές της καθημερινότητας της ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας παλαιότερης και σύγχρονης εποχής.

Η εκδήλωση πλαισιώνεται με προβολή βίντεο για την μακρόχρονη ζωή της ελληνικής κοινότητας στην αιγυπτιακή πόλη της Μεσογείου.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν σήμερα, Δευτέρα 22 Μαρτίου, στο παλιό ελληνικό Σχολείο της πόλης ( rue Sidi Metwalli 18 περιοχή Attarine) και θα συνεχιστεί μέχρι τις 22 Απριλίου 2010.

Είναι γνωστό, σημειώνεται στο δημοσίευμα, ότι η Αλεξάνδρεια η οποία είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, από την εποχή του Μοχάμεντ Αλί, συγκέντρωσε έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων που ήρθαν από πολλές περιοχές της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η βασική κοινότητα των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας ιδρύθηκε το 1843 και είχε την άμεση εποπτεία των σχολείων και των νοσοκομείων της πόλης.

Οι Έλληνες διακρίθηκαν την εποχή εκείνη σε πολλούς οικονομικούς τομείς, όπως στην παραγωγή, μεταποίηση, εμπορία του βαμβακιού, του καπνού, στην βιομηχανική ποτοποιία , στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες καθώς και στις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές των αγαθών.

Τα μέλη της κοινότητας διατηρούσαν τα περισσότερα καταστήματα και εργάζονταν στην πραγματοποίηση διάφορων έργων της πόλης.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα ο αριθμός των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας υπερέβαινε τις εκατόν είκοσι χιλιάδες. Η ελληνική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη ξένη κοινότητα της Αλεξάνδρειας εκείνη την εποχή. Τα μέλη της θεμελίωσαν στην πόλη έναν σοβαρό αριθμό συλλόγων, αθλητικών σωματείων, καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, λογοτεχνικών εκδόσεων και πολλά άλλα.

Η λαμπρότητα της κοινότητας αναφάνηκε με έναν σοβαρό αριθμό έργων στην Λογοτεχνία, στις Τέχνες και στις Επιστήμες.

Οι περισσότεροι Έλληνες έφυγαν από την Αλεξάνδρεια στη δεκαετία του πενήντα-εξήντα και επέστρεψαν στην Ελλάδα ή μετανάστευσαν σε άλλες χώρες (κυρίως Νότιο Αφρική).

Ωστόσο η παρουσία τους, στην Αλεξάνδρεια, εξακολουθεί να είναι εμφανής και χαρακτηριστική ακόμη και σήμερα.

Στους δρόμους της πόλης θα συναντήσετε καταστήματα που φέρουν το όνομα της Ελλάδας, καθώς και ολόκληρες συνοικίες έχουν ελληνικά ονόματα.

Σήμερα υπάρχει στην πόλη, το Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας, η ‘Ελληνική Εταιρεία’, και τέσσερις ενώσεις όπως η Ένωση Επιστημόνων ‘Πτολεμαίος’, ο ‘Ελληνικός Ναυτικός Σύλλογος’, η Λέσχη του Αθλητικού Συλλόγου ‘Μικρά Ασία’, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και το Μουσείο Καβάφη.

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

Το ισραηλινό υποβρύχιο και οι αρχαίοι αμφορείς

Με αυτό το ελληνικό πλοίο (αντίγραφο) του τετάρτου αιώνα π.Χ. παρομοιάζουν οι ειδικοί το αρχαίο ναυάγιο.

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Είναι μια παλιά ιστορία. Όχι αυτή του αρχαίου ναυαγίου, για την οποίο θα αναφερθούμε πιο κάτω, αλλά για το ιστορικό του χαμένου υποβρυχίου.

Η τελευταία επικοινωνία του ισραηλινού υποβρυχίου “Dakar” με τη βάση του, έγινε τα μεσάνυχτα της 25ης Ιανουαρίου 1968. Έκτοτε δεν ξανακούστηκε. Χάθηκε στη θάλασσα της ανατολικής μεσογείου. Εξήντα εννέα ανθρώπινες ζωές ακολούθησαν το μοιραίο χαμό του. Αξιωματικοί και πλήρωμα.

Είκοσι πέντε χρόνια έψαχναν οι Ισραηλινοί να το εντοπίσουν στα βάθη της θάλασσας με την ελπίδα να βρουν κάτι, να εντοπίσουν ένα κομμάτι, τουλάχιστον από το 287 ποδιών υποβρύχιο. Η έρευνα ήταν διακριτική αλλά και ...άκαρπη.

Φώτο:Το υποβρύχιο ρομποτικό μηχάνημα που εντόπισε το αρχαίο ναυάγιο

Δεν ήταν μόνο θέμα τιμής η εύρεσή του αλλά και η απάντηση της αιτίας, της βύθισής του. Βυθίστηκε λόγω μηχανικής βλάβης ή χτυπήθηκε από εχθρική ρουκέτα;

Πριν μια δεκαετία περίπου έδωσαν άδεια σε αμερικανική εταιρεία εύρεσης και διάσωσης να ψάξει για το χαμένο υποβρύχιο. Η εταιρεία ήταν η ‘nauticos’, εξειδικευμένη με πλούσιο ρομποτικό εξοπλισμό για υποβρύχια έρευνα.

Το ‘Dakar’ μέσα σε τρία χρόνια βρέθηκε!

Ανακαλύφθηκε, όμως, συγχρόνως, και ένα άλλο ναυάγιο 2.300 ετών!

Με το δεύτερο αυτό ναυάγιο η εταιρεία ‘nauticos’ έγινε διάσημη. Η εύρεση του ισραηλινού υποβρυχίου ενδιέφερε αποκλειστικά το Ισραήλ, η εύρεση, όμως, του αρχαίου ελληνικού πλοίου τράβηξε την προσοχή της παγκόσμιας κοινότητας.

Ο τότε πρόεδρος και γενικός διευθυντής της αμερικανικής εταιρίας Τόμ Ντετγουάιλερ είχε δηλώσει:

‘είναι μια πολύ σημαντική ανακάλυψη, αφού μας δίνει πολλά στοιχεία για το πώς γινότανε το εμπόριο την αρχαία εποχή’ . Με μεγάλη υπερηφάνεια έδειξε στους δημοσιογράφους πολλές φωτογραφίες, και συνέχισε: «Έχουμε εντοπίσει περισσότερους από 2.500 αμφορείς οι οποίοι βρέθηκαν ακέραιοι μετά από δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια. Ήταν γεμάτοι με κρασί, με λάδι και άλλα προϊόντα.’

Το τηλεχειριζόμενο μηχάνημα που έφθασε σε βάθος 10.000 ποδιών, φωτογράφισε και βιντεοσκόπησε με μεγάλη λεπτομέρεια τα ευρήματα Η εποχή της βύθισής του, καθορίστηκε από το Ίδρυμα Ναυτικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Α & Μ του Τέξας, αφού μελέτησε την τεχνοτροπία κατασκευής των πήλινων σκευών. Οι αμφορείς ήταν ωοειδείς με ύψος 80 ποδιών και πλάτους 30 ποδιών, με δύο χειρολαβές στο λαιμό και χρησιμοποιούνταν για τη διατήρηση του οίνου, περί το τέλος του τρίτου αιώνα π.Χ.

Εκτός από τους εκατοντάδες αμφορείς εντοπίστηκαν και ναυτικά εργαλεία της εποχής που έδωσαν την διαπίστωση πως το σκάφος είχε ένα ιστίο και το ταξίδι που ακολουθούσε ήταν παράκτιο.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, το ξύλινο σκαρί έχασε την δομική ακεραιότητά του από το βάρος των γεμάτων αμφορέων και ‘κάθισε’ στο βυθό. Ο εντοπισμός του έγινε από την άλλη πλευρά του, που ανασηκώθηκε και δεν καλύφθηκε με το πέρασμα των χρόνων.

Εντοπίστηκαν, τουλάχιστον, έξι διαφορετικοί τύποι αμφορέων που συνολικά υπερβαίνουν τους 2.500. Ένα εντυπωσιακό εύρημα είναι η άγκυρα του σκάφους που δεν διαφέρει στο σχήμα από τις σημερινές με τη διαφορά πως τότε ήταν από μολύβι.

Ο χώρος ενδιαίτησης του πληρώματος ήτανε στην πρύμνη, εκεί βρέθηκε μια στάμνα και κύπελλα για πόση νερού.

Θεωρείται πως το σκάφος απέπλευσε από το λιμάνι της Ρόδου και κατευθύνονταν προς την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

Περισσότερες πληροφορίες δεν δόθηκαν στην δημοσιότητα από το αναγραφόμενο πιο πάνω ίδρυμα, προκειμένου να εξερευνηθούν ενδελεχώς τα συλλεχθέντα στοιχεία, για τον καθορισμό επιστημονικών συμπερασμάτων τόσο για το εμπόριο και τη διακίνηση αγαθών, όσο και τα ναυπηγικά δεδομένα της εποχής.

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

‘Στέγη’ Καβάφη στην Αθήνα

Ο μεγάλος αλεξανδρινός ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης, επιτέλους, θα αποκτήσει ‘στέγη’ στην Αθήνα.
Το ΥΠΠΟ παραχώρησε χρήση κτιρίου στην περιοχή της Πλάκας, στην Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία ‘Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού’ η οποία κατέχει το αρχείο Καβάφη.
Η σχετική απόφαση υπογράφηκε την Τρίτη από τον υπουργό Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά. Το ακίνητο αποτελείται από ισόγειο, α' όροφο και δώμα, συνολικής δομημένης επιφάνειας περίπου 500 τ.μ. και περιλαμβάνει, επίσης, και ένα ισόγειο βοηθητικό κτίσμα.

Φώτο: Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση)
Το Μουσείο Καβάφη προβλέπεται να καταστεί ένα από τα σημαντικότερα μουσεία του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού και θα εκθέτει σε μόνιμη βάση χειρόγραφα, φωτογραφίες, βιβλία, έπιπλα και προσωπικά αντικείμενα του μεγάλου Έλληνα ποιητή. Θα περιλαμβάνει αίθουσες πολυμέσων και εκδηλώσεων και θα στεγάσει το πλήρες Αρχείο του Κ.Π. Καβάφη.

Το αρχείο του ποιητή

Το Αρχείο Καβάφη είναι το σύνολο των χειρογράφων, βιβλίων, εγγράφων, φωτογραφιών και άλλων τεκμηρίων τα οποία είχε διατηρήσει και ταξινομήσει ο ίδιος ο Καβάφης και μετά τον θάνατό του, το 1933, πέρασαν στον κληρονόμο του Αλέκο Σεγκόπουλο. Ο Σεγκόπουλος τα διαχειρίστηκε αρχικά με τη βοήθεια της πρώτης συζύγου του Ρίκας Αγαλλιανού και στη συνέχεια με τη βοήθεια πολλών μελετητών, με άνισα ωστόσο αποτελέσματα. Το 1963 ο ίδιος ο Σεγκόπουλος ανέθεσε τη μελέτη και την έκδοση του Αρχείου Καβάφη στον Γ.Π. Σαββίδη. Το 1969, μετά τον θάνατο του Σεγκόπουλου, η δεύτερη σύζυγός του και κληρονόμος του Κυβέλη Τρεχαντζάκη πούλησε το Αρχείο Καβάφη στον Γ.Π. Σαββίδη, ο οποίος προώθησε αρχικώς την καταλογογράφηση και τη μικροφωτογράφιση του Αρχείου και στη συνέχεια προχώρησε στη σταδιακή έκδοση του υλικού με τη βοήθεια άλλων φιλολόγων. Το 1995, μετά τον θάνατο του Σαββίδη, το Αρχείο Καβάφη περιήλθε στην κυριότητα του Μανόλη Σαββίδη, ο οποίος το ενέταξε στο υλικό του Σπουδαστηρίου Νέου Ελληνισμού (από την ίδρυση αυτής της μη κερδοσκοπικής εταιρείας το 1996) και το διαχειρίζεται με τη βοήθεια των φιλολόγων Νταϊάνα Χάας, Ρενάτα Λαβανίνι και Μιχάλη Πιερή.

Το κτίριο της Πολυγνώτου

Το κτίριο είναι η τέως οικία Κωλέττη στην οδό Πολυγνώτου 13, η οποία σήμερα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση.

Φώτο: Κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση

Το ακίνητο αποτελείται από ισόγειο, πρώτο όροφο και δώμα, συνολικής δομημένης επιφάνειας περίπου 500 τ.μ., ενώ περιλαμβάνει επίσης ένα ισόγειο βοηθητικό κτίσμα. Η αποκατάσταση του κτιρίου είχε ξεκινήσει το 2003, αλλά σταμάτησε το 2004 και δεν συνεχίστηκε λόγω οφειλών του ΥΠΠΟ στον εργολάβο. Ο εργολάβος εν τέλει εξοφλήθηκε μόλις αυτή την εβδομάδα, αλλά απαιτούνται νέες και περισσότερο εξειδικευμένες εργασίες για την αποκατάστασή του, πόσο μάλλον που σήμερα είναι καταφύγιο τοξικομανών, ενώ υπάρχει και ένας «κάτοικος»! Σε 1 εκατ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος της αναπαλαίωσης και της μετατροπής του κτιρίου σε μουσείο, ποσό το οποίο καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τη χορηγία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Παράλληλα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο θα προσφέρει τη συντήρηση, τη φύλαξη και τη γραμματειακή υποστήριξη του μουσείου και του πολυδύναμου κέντρου.

Πληροφορίες κειμένου:

Η εκπαίδευση στα αλεξανδρινά χρόνια

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ένα από τα μεγάλα ερείσματα της διατήρησης του ελληνικού λόγου και πνεύματος μέσα στους αιώνες, ήταν η συμβολή του ελληνο-αιγυπτιακού Κράτους υπό την Δυναστεία των Πτολεμαίων.

Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για χίλια τουλάχιστον χρόνια ήταν το Πολιτιστικό Κέντρο του Ελληνισμού.

Αρχαίοι πάπυροι που βρέθηκαν μας παρέχουν μια εικόνα της διαπαιδαγώγησης και μόρφωσης των παιδιών της εποχής.

Κύρια βιβλία τους ήταν τα αρχέγονα ελληνικά έργα της λογοτεχνίας και της Ιστορίας.

Κυριαρχούν οι κυκλοφορίες των ομηρικών επών από αλεξανδρινούς αντιγραφείς καθώς και τα μουσικά, θεατρικά, λογοτεχνικά έργα των κλασικών Ελλήνων που διανέμονται αντίγραφα σε κυλίνδρους.

Δεν ομιλούμε ούτε για ακαδημίες, ούτε για φιλοσοφικές σχολές, ομιλούμε για το πρώτα σχολικά χρόνια, τη βασική εκπαίδευση των παιδιών. Εντυπωσιάζει τους ερευνητές η καθαρή, γνήσια, ελληνική μόρφωσή τους. Η αρχαία ελληνική ποίηση, τα αξεπέραστα θεατρικά έργα, τα διδάγματα της ιστορίας, οι μαθητές τα μαθαίνανε απ' έξω.

Αποκτούσαν, έτσι, συνείδηση της ελληνικής παιδείας και, αργότερα, του χρέους που είχαν να την διατηρήσουν.

Η βασική εκπαίδευση άρχιζε στην ηλικία των επτά και ήταν τέσσερα έτη, όσοι είχαν οικονομική άνεση παρακολουθούσαν μαθήματα μέχρι και δέκα έτη.

Υπήρχαν σχολεία θηλέων και αρένων.

Πλεονεκτούσαν αυτά των αρένων.

Βασικά μαθήματα δίδασκαν συνήθως τρεις δάσκαλοι:
Οι γραμματιστές, που τους μάθαιναν ανάγνωση, αριθμητική, ορθογραφία και λογοτεχνία.
Οι γυμναστές, που τους προγύμναζαν και τους μάθαιναν τους κανονισμούς των αθλημάτων και
οι μουσικοί, που κυρίως λεγόντουσαν ‘κιθαριστές’ που τους δίδασκαν μουσική και ειδικότερα τραγούδι με τη συνοδεία λύρας.

Οι άρρενες όταν έφθαναν το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας τους παρακολουθούσαν και συμμετείχαν στην στρατιωτική εκπαίδευση.

Μετά από αυτήν γινόντουσαν όπως λέμε 'ακαδημαϊκοί πολίτες' και μπορούσαν να συμμετάσχουν στο δημόσιο βίο ως ενεργοί πολίτες.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr

Η Υπογραφή της Τελευταίας Ελληνίδας Φαραώ

Η τελευταία ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα η Ζ' φιλοπάτωρ

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα ο Γερμανός αρχαιολόγος Otto Rubensohn ανακάλυψε έναν πανάρχαιο τύμβο τριακόσια χιλιόμετρα από την Αλεξάνδρεια. Η περιοχή ονομαζότανε Αμπουσίρ ελ Μελέκ και ο αρχαίος τάφος έκρυβε πλούσιους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Μεταξύ των ευρημάτων υπήρχαν και μούμιες αδιευκρίνιστης χρονολόγησης.
Τότε υπήρχε η «συνήθεια» ό,τι έβρισκαν οι αρχαιολόγοι να το κουβαλούν στην πατρίδα τους.
Έτσι το 1904, μία μούμια έγινε πακέτο από τους εντόπιους με εντολή του αρχαιολόγου και στάλθηκε στο Αιγυπτιακό Μουσείο Βερολίνου (Berliner Ägyptischen Museum).
Ο τότε διευθυντής του γερμανικού μουσείου Dietrich Wildung παρατήρησε πως στο σκληρό χάρτινο περιτύλιγμα της μούμιας ήταν κολλημένο και ένα ασυνήθιστο σκληρό χαρτόνι. Ως ειδικός στην παπυρολογία, η αρχική έκπληξή του μετατράπηκε σε ενθουσιασμό. Το σκληρό χαρτόνι ήταν πάπυρος. Οι Αιγύπτιοι κατά την περιτύλιξη της μούμιας κόλλησαν και ένα κομμάτι αρχαίου παπύρου διαστάσεων 20 Χ 30 εκατοστών.

Φώτο: Ο 'βερολινέζικος πάπυρος' (Berliner papyrus)

Η αποκόλληση από τη συσκευασία έγινε από τον ειδικό του μουσείου Jürgen Hofmann. Επρόκειτο για ένα βασιλικό πάπυρο του 1ου αιώνα π.Χ γραμμένο στην ελληνική γλώσσα!
Επί έναν περίπου αιώνα μόνον εξειδικευμένοι επιστήμονες είχαν πρόσβαση στους παπύρους που διαφυλάσσονταν στο μουσείο του Βερολίνου (Ägyptisches Museum und Papyrussammlung ).

Φώτο: Η μεταφορά του κειμένου του παπύρου από τον Peter van Minnen (κάνε κλικ στη φωτο για μεγέθυνση)

Ευτυχώς, για όλους εμάς, που δεν έχουμε τη δυνατότητα έρευνας τόσων σημαντικών αρχαίων εγγράφων, που βρίσκονται στα ευρωπαϊκά μουσεία, πραγματοποιήθηκε, πριν μερικά χρόνια, μια ειδική έκθεση για τον πάπυρο αυτόν από το αναφερόμενο μουσείο. Τον πάπυρο, που χαρακτηρίζεται ως ιδιωτικός από την Ελληνίδα παπυρολόγο Παναγιώτα Σαρισούλη, υπογράφει η Κλεοπάτρα η Ζ’ Φιλοπάτωρ. Πρόκειται για την τελευταία Ελληνίδα Φαραώ, που βασίλευσε από τον Οκτώβριο του 69 έως τις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ.

Τι γράφει στον Πάπυρο
Το ελληνικό κείμενο του αρχαίου εγγράφου αντιγράφηκε και μεταφράστηκε από τον Peter van Minnen του πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν. Ο Δανός παπυρολόγος υποστήριξε πως η τελευταία λέξη του βερολινέζικου παπύρου (Berliner Papyrus ) που αντιστοιχεί σε εντολή, είναι προσωπική γραφή της Ελληνίδας Φαραώ.
Αρχίζει με την ημερομηνία: έτος 19=4, Μεχείρ 26, που στις σύγχρονη ημερομηνία εκφράζεται ως 23 Φεβρουαρίου του έτους 33 π.Χ.
Πρόκειται για μια εντολή φοροαπαλλαγής για τον Publius Canidius Crassus που ήταν έμπιστος του Μάρκου Αντώνιου.

Φωτο: Η γραφή της τελευταίας ελληνίδας Φαραώ στον πάπυρο: 'γενέσθω'

Εικάζεται πως η φοροαπαλλαγή αυτή αποτελεί μια εύνοια της Κλεοπάτρα προς τον γνωστό ρωμαίο αξιωματικό που ετοιμαζότανε να συγκρουστεί με τον Οκτάβιο.
Η επίμαχη βασιλική λέξη είναι η ‘γενέσθω’ =να γίνει, να υλοποιηθεί, που λέμε σήμερα. Στην αγγλική το μεταφέρουν ως «make it so!”, ενώ στη γερμανική «So soll es sein».
Στη μεταφορά του κειμένου του παπύρου ο Peter van Minnen είχε γράψει τη λεξη ως ‘γενέσθωι’ με το ιώτα στο τέλος. Για το θέμα αυτό είχε επικριθεί από την εφημερίδα Die Welt , αλλά όπως ο ίδιος υποστήριξε, δεν είναι η μοναδική λέξη στο κείμενο που έχει ιώτα στο τέλος και πρόκειται μάλλον για λάθος της γραφής του αρχαίου κειμένου.

Ο καθηγητής δρ Wolfgang Schuller του πανεπιστημίου Κόνστανζ (Universität Konstanz), παρουσιάζει τον αρχαίο πάπυρο με τη γραφή της Κλεοπάτρας.

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

Ο αλεξανδρινός επιγραφικός πλούτος

του Γιώργου Εχέδωρου
Μετά το θάνατο του Αλεξάνδρου και τις διαμάχες μεταξύ των διαδόχων του, ιδρύθηκε το Βασίλειο της Αιγύπτου από το Μακεδόνα Πτολεμαίο τον Α’ το Σωτήρα.

Φωτο: Ο ιδρυτής της πτολεμαϊκής δυναστείας του μακεδονικού βασιλείου στην Αίγυπτο. Πτολεμαίος Α' ο Σωτήρ.

Ο Πτολεμαίος ήταν ένας από τους βιογράφους του Αλεξάνδρου. Η Αλεξάνδρεια έγινε η πρωτεύουσα του μακεδονικού βασιλείου και δεν άργησε να καταστεί το κέντρο των γραμμάτων και των τεχνών της μεγάλης ελληνιστικής περιόδου. Οι Πτολεμαίοι δημιούργησαν ολόκληρη δυναστεία με τεράστια παράδοση στην Αίγυπτο. Αναδιαμόρφωσαν και αναδιοργάνωσαν το κράτος το εμπλούτισαν με τον ελληνικό πολιτισμό και στα χρόνια της μακεδονικής δυναστείας ήταν ένα από τα πιο ακμαία κράτη του τότε γνωστού κόσμου.
Η επιρροή του ελληνικού πολιτισμού ήταν τέτοια που προξενεί ακόμη και σήμερα τον παγκόσμιο θαυμασμό. Αναπτύχθηκαν σε απερίγραπτο βαθμό οι τέχνες, τα γράμματα, η εντόπια παραγωγή, το εμπόριο.
Έχουν βρεθεί πάρα πολλές αρχαίες επιγραφές που δείχνουν την ισχυρή επίδραση του ελληνικού πολιτισμού στη δημιουργία του πτολεμαϊκού βασιλείου.
Χαρακτηριστικό είναι πως οι πρώτες επιγραφές ήταν γραμμένες σε τρεις γραφές. Στην ελληνική, στην ιερή γλώσσα του ιερατείου (ιερογλυφικά) και στην αιγυπτιακή δημοτική. Αργότερα με την εξοικείωση των Αιγυπτίων ή καλύτερα την αποδοχή των ελληνικών γραμμάτων από το σύνολο του αιγυπτιακού λαού, οι επιγραφές ήταν χαραγμένες μόνο με ελληνικά γράμματα.
Από τις επιγραφές καταλαβαίνουμε πως η πτολεμαϊκή δυναστεία λατρεύτηκε, όπως λατρεύονταν παλαιότερα οι Φαραώ.
Πιστεύουμε πως ένα μικρό μέρος των επιγραφών αυτών είναι αρκετό να διαπιστώσει κανείς τον πολιτισμό που δημιουργήθηκε στη χώρα του ζωοδότη Νείλου.

Σύμφωνα με το Διόδωρο—βιογράφο του Αλεξάνδρου– έγινε η μεταφορά της σωρού του Αλεξάνδρου από τη Βαβυλώνα μέσω της Μέμφιδας στην Αλεξάνδρεια, όπως αποφάσισε ο Πτολεμαίος ο Σωτήρ. Η μεταφορά έγινε με ένα τεράστιο τροχοφόρο μνημείο.Εμπνευσμένος από την αναφορά αυτή του Διόδωρου, στα μέσα του 18ου αιώνα, ο Γάλλος Compte de Caylus ζωγράφισε τον πίνακα αυτόν.
Από τότε, κυριολεκτικά, ανέβηκε ο πυρετός για την αναζήτηση του τάφου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Οι Επιγραφές